مردم

بله، مردم همین مردم‌اند که در خیابان‌ها رفت و آمد می‌کنند. من و شما و آقا و خانم گزارشگر اما بی‌گزینش. مثلا یک بار در میدان ولی عصر تهران بایستند و هر که، واقعا هر که عبور کرد از او دربارۀ موضوعات مختلف و نه فقط قیمت مرغ و تخم مرغ بپرسند. چه با حجاب کامل باشد چه کم حجاب چه شُل حجاب. چه با ریش چه با صورت تراشیده. مردم واقعی متنوع است...

معمولا با هیچ سیاستی نمی‌توان موافقت صددرصدی مردم (یعنی همه شهروندان) را جلب کرد. به بیان دیگر، در انتخابات باید به این مهم توجه کرد که دموکراسی «حکومت اکثریت» نیست، بلکه معمولا حکومتِ «بزرگ‌ترین اقلیت» است.

آیا با کشوری که پیمان شکنی کرده نمی توان مذاکره کرد؟ این استدلال بعد از خروج آمریکا از برجام و حتی پیش از آن در جامعه ایرانی رونق گرفت و تا امروز یکی از دلایل مخالفت برای مذاکره و توافق با آمریکا باقی مانده است. چرا این برداشتی اشتباه است؟