مردم

آیا با کشوری که پیمان شکنی کرده نمی توان مذاکره کرد؟ این استدلال بعد از خروج آمریکا از برجام و حتی پیش از آن در جامعه ایرانی رونق گرفت و تا امروز یکی از دلایل مخالفت برای مذاکره و توافق با آمریکا باقی مانده است. چرا این برداشتی اشتباه است؟

جامعه ایران دچار ویروس «نظرسنجی زدگی» شده است. به همین علت برخی گمان می‌کنند با دستکاری در اعداد و ارقام می‌توان واقعیت را نیز شکل داد، در حالی که واقعیت تابع اعدادسازی نیست. واقعیت مسیر خود را می‌رود. این رقم‌سازی‌ها موجب خودفریبی می‌شود.

وقتی به موضوع اداره کشور می‌رسیم، موضوع به نظرمان بسیار ساده می‌رسد و  تصور می‌کنیم همه ‌چیز فقط موکول به اراده افراد است و کافی است اراده کنند تا بشود و حتی با وجود اینکه بلای 8 سال شعار «ما می‌توانیم» را با نابودی 800 میلیارد دلار نفتی در مقابل هیچ به چشم دیده‌ایم، هنوز بسیاری موضوع را در این می‌بینند که اگر این برود و آن بیاید مساله حل است.