سید محی الدین حسینی ارسنجانی

در بسیاری از کشورهای پیشرفته، مدیران در صورت خطا یا اشتباه، یا عذرخواهی می‌کنند و یا از سمت خود کناره‌گیری می‌کنند تا اعتماد عمومی حفظ شود. اما در ایران، فرهنگ عذرخواهی هنوز جایگاهی جدی ندارد و تداوم این رویه، نه تنها اعتماد مردم را کاهش می‌دهد، بلکه زمینه‌ساز نابرابری و ضعف پاسخ‌گویی در نظام مدیریتی کشور شده است.

در یادداشتی تأمل‌برانگیز، سید محی‌الدین حسینی ارسنجانی، فعال رسانه‌ای، با اشاره به روند نابودی تدریجی روستاهای ایران، سوء‌مدیریت منابع، تصمیم‌های نادرست و بی‌توجهی به هویت بومی را از عوامل اصلی این بحران دانسته و هشدار داده است که ادامه این وضعیت می‌تواند به فروپاشی زیست‌اجتماعی و فرهنگی کشور بینجامد.

وقتی زمین‌های ملی به تاراج می‌روند، فقط خاک از دست نمی‌رود؛ وجدان جمعی یک ملت زخمی می‌شود. هر متر زمینی که به ناحق تصرف می‌شود، بخشی از اعتماد مردم به قانون و عدالت را با خود می‌برد.

در ده سال اخیر، هزاران استاد و عضو هیأت علمی دانشگاه‌های ایران کشور را ترک کرده‌اند؛ این مهاجرت گسترده نخبگان، تهدیدی جدی برای آینده علم، پژوهش و توسعه پایدار در کشور محسوب می‌شود.

در آستانه ۲۰ مهر و روز حافظ، پرسش اصلی این است: آیا شیراز و متولیان فرهنگی می‌توانند این یادمان ملی و جهانی را در شأن شخصیت والای خواجه اهل راز برگزار کنند یا بار دیگر گرفتار حاشیه‌ها و برنامه‌های سطحی خواهیم شد؟حافظ میراث‌دار عشق، عرفان و انسانیت است؛ یادروز او باید آینه‌ای از این ارزش‌ها باشد.

دانشگاه در هر جامعه‌ای باید موتور محرک توسعه و آغازگر تغییرات نوین باشد، اما در ایران این نهاد علمی بیش از آنکه نقشی در صنعت، کشاورزی و اقتصاد ایفا کند، به تولید مدرک بسنده کرده است. انبوه پژوهش‌ها و اختراعات دانشگاهی نیز اغلب در قفسه‌ها خاک می‌خورند و کمتر به مرحله اجرا می‌رسند؛ نتیجه آنکه دانشگاه به‌جای پیشران تحول، به نهادی کم‌اثر در مسیر توسعه ملی بدل شده است.

آغاز سال تحصیلی تنها شروع کلاس‌ها و درس‌ها نیست، بلکه فرصتی دوباره برای تمرین مهربانی و همدلی است. مهر اگر با محبت معلمان، تدبیر مدیران و توجه به دانش‌آموزان محروم همراه شود، می‌تواند شیرین‌ترین خاطرات را برای آینده‌سازان این سرزمین رقم بزند. به عبارت دیگر تجربه آغاز مهر و روز اول مدرسه تا همیشه با دانش آموزان می ماند پس بهتر است با محبت و مهربانی آغاز شود.

۳۱ شهریور، سالروز آغاز دفاع مقدس، یادآور ایستادگی جانانه ایرانیان در برابر تجاوز دشمن و آزمونی بزرگ برای خدمت و خیانت به وطن است. رزمندگان با جان و ایمان خود از خاک و ناموس کشور دفاع کردند، در حالی که برخی خیانتکاران، مسیر دشمن را هموار کردند. امروز نیز وظیفه ما شناخت خادمین واقعی وطن و حمایت از آنان و مواجهه با خائنین است.

در کشوری که هر کسی گویی تریبون کارشناسی را در دست دارد، مدیران و مسئولان بدون دانش کافی درباره مسائل کلان سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سخن می‌گویند، و رسانه‌ها نیز هر واژه‌شان را منعکس می‌کنند، اعتماد عمومی در معرض خطر است و تصمیم‌گیری‌ها زیر سایه اظهار نظرهای غیرمتخصصانه به بازی گرفته می‌شوند. پرسش این است: چگونه می‌توان جلوی «از همه جا و همه کس گویی» را گرفت و فضا را به تخصص و آگاهی واقعی بازگرداند؟