در آستانه ۲۰ مهر و روز حافظ، پرسش اصلی این است: آیا شیراز و متولیان فرهنگی می‌توانند این یادمان ملی و جهانی را در شأن شخصیت والای خواجه اهل راز برگزار کنند یا بار دیگر گرفتار حاشیه‌ها و برنامه‌های سطحی خواهیم شد؟حافظ میراث‌دار عشق، عرفان و انسانیت است؛ یادروز او باید آینه‌ای از این ارزش‌ها باشد.
به گزارش سایت خبری پُرسون، سید محی‌الدین حسینی ارسنجانی روزنامه نگار در یادداشتی به اهمیت یادروز جهانی حافظ پرداخته و از متولیان فرهنگی خواسته است این رویداد ملی و فراملی را جدی بگیرند و از برگزاری کلیشه‌ای و سیاسی آن پرهیز کنند. او در یادداشتش تأکید دارد که یادمان حافظ باید در شأن جایگاه جهانی این شاعر و با حضور ادیبان برجسته برگزار شود، نه با سخنرانی‌های رسمی و مدیریتی.
سید محی‌الدین حسینی ارسنجانی روزنامه نگار نوشت:
تا بیستم مهر و مناسبتی مهم مثل یاد روز خواجه اهل راز حافظ شیرازی چیزی نمانده است. به عنوان خادم کوچک حوزه فرهنگ و ادب شیراز، شهر راز، از متولیان فرهنگی و مسئولان اجرایی شیراز و فارس، به‌ویژه از اعضای ستاد برگزاری سالانه یادمان حافظ می‌خواهم این رویداد مهم و ملی و بلکه فراملی را سرسری نگرفته و به شوخی نگیرند و برنامه‌های موسوم به روز حافظ در جای‌جای ایران و مناطق پارسی‌زبان دنیا، به‌ویژه در زادگاه این شاعر بزرگ یعنی شیراز پایتخت شعر و ادب پارسی را سنگین و فاخر به اجرا درآورند.
زیرا حافظ شخصیتی عظیم و جهانی و دارای افکار و اشعاری است که از آن بوی مهر و عشق و سرمستی و شور استشمام می‌گردد و از این جهت که از یک سو حافظ وامدار مکتب فکری و ادبی دیگر همشهری حکیم و بلندآوازه‌اش جناب شیخ اجل سعدی علیه‌الرحمه است و از سوی دیگر شیراز دیار مهربانان و مهمان‌نوازان بوده و هست، بنابراین باید برنامه‌های مهم و ارزشمند همچون روزهای بزرگداشت سعدی و حافظ، این دو گوهر تابناک ادبیات جهان، در این شهر که افتخار ادبیات ایران و تمام دنیا بوده و هست، به بهترین نحو ممکن برگزار گردد.
باید از اجرای برنامه‌های تکراری و کلیشه‌ای و صرفا سخنرانی و تعارفات مدیران به همدیگر و خدای ناکرده از سیاسی‌کردن نشست‌های ادبی ایام نکوداشت حافظ به حاشیه نرود و از هرگونه خطایی در اجرای این رویداد جدا خودداری گردد. زیرا مرام و معرفت حافظ و ساحت بلند مقام ادبی و عرفانی ایشان، که از مشایخ بزرگ روزگار خود و عارف و زاهدی دلسوخته و سیاست‌گریز بوده، از این اداها و رفتارها به دور و شأن و شخصیت این غزلسرای بزرگ ایران و جهان از هرگونه ریا و تظاهر و مردم‌فریبی به دور بوده و هست.
متأسفانه در سال‌های گذشته تمام تکیه و امید برگزارکنندگان محافل مهم ادبی شیراز، از جمله مجریان برپایی یادمان‌های حافظ و سعدی، حضور سخنرانانی صرفا از جنس مذهب و سیاست به‌عنوان مهمانان ویژه و سخنرانان اصلی برنامه‌های نکوداشت این دو گوهر گرانبهای ادبی بوده است. حال آنکه باید افرادی از ادیبان شهره در جهان به‌عنوان سخنران اصلی این‌گونه مراسم انتخاب و دعوت شوند و در عوض سیاسیون و مدیران اجرایی برای یک بار هم که شده دست از سر حافظ و سعدی بردارند و در این مراسم حاضر شده و فقط بنشینند و به کلام ادبای مطرح کشور گوش فرا دهند و سخنان نغز و حکیمانه بزرگانی مثل حافظ و سعدی را بشنوند و آویزه گوش خود کنند و در حکومت‌داری به آن‌ها توجه نمایند.
وقتی حافظ و سعدی در تمام دیوان اشعارشان از تواضع و ادب و فروتنی، حکمت و تدبیر و صلح و مردم‌داری سخن می‌گویند، چه معنا دارد که در جلسات بزرگداشت‌های سالانه این دو چهره نامدار باید سد و راه‌بندان‌هایی راه بیفتد و از حضور افراد فاضل و دانشور، اما غیرسیاسی و غیر اجرایی، در صفوف اول مراسم و ردیف‌های ابتدایی جایگاه برگزاری مراسم جلوگیری کنند و مهمانان و مدعوین حاضر در مقبره حافظیه و ایام یاد روزهای همه‌ساله این شاعر جهانی را به شهروندان درجه یک و درجه دو یا حتی درجه سه و چهار تبدیل کرده و مانع ورود دوستداران واقعی حافظ به این‌گونه مراسم شوند؟
به راستی متولی بنیاد حافظ‌شناسی کیست و در طول سال چه می‌کند؟ گستره فعالیتش کجاست و تا چه حد نقطه‌نظرات و دیدگاه‌های مردم شهر شیراز و فعالان فرهنگی و ادبی صاحب‌نظر کشور برایشان مهم است؟ آیا باید همه‌ساله شاهد ایجاد حواشی ناخواسته در اجرای برنامه‌های یاد روز حافظ باشیم و انبوه ناراضیان معترض در اجرای چنین رویدادهایی را شاهد و ناظر باشیم؟
بیاییم روز حافظ را جهانی و لااقل ملی برگزار کنیم، نه در سطح و مقیاس محلی که با روح بزرگ حافظ با آن همه کرامات و افاضات معنوی هیچ معنا و مفهومی ندارد. یاد روز حافظ به این دلیل که ارزش وجودی‌اش متعلق به کل بشریت و انسانیت است و از دایره جغرافیایی ایران به دور است، باید با رعایت ملاحظات فرهنگی و ادبی مردم و مشورت گرفتن از اعضای فعال حوزه فرهنگ و ادب، استادان و عموم پیشکسوتان ادبی و مدرسین دانشکده ادبیات دانشگاه شیراز و چهره‌های ملی ادبیات پارسی در ایران و جهان به اجرای برنامه‌های مهم و متفاوت بپردازند.
رسانه‌های ملی و محلی نیز در این رابطه به‌درستی فضا‌سازی و تولید محتوای لازم کنند و از اخذ نظرات مردم شیراز و مسافران و هموطنان علاقه‌مند به حافظ برای اجرای هرچه بهتر چنین رویداد بزرگی غافل نشده و مشورت‌های لازم را بگیرند.
اگر برنامه یادمان حافظ، که در واقع یادمان عشق و ادب و معرفت و نکوداشت انسانیت و مهربانی است، به‌درستی برگزار شود، روح آن عارف و شاعر بزرگ و بی‌نظیر شاد می‌گردد و از این پس رسم بر این خواهد بود که یاد روز حافظ و دیگر شعرای شیراز با برنامه‌ریزی اساسی و توجه به همه جوانب آن برگزار گردد و آرامش عمومی و رضایت خاطر فعالان واقعی ادبیات فارسی مد نظر متولیان این اقدام و این رویداد مهم ادبی، فرهنگی و ... باشد.
منبع: پُرسون
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید:
