دولت سیزدهم

دولت سیزدهم در حالی کار خود را آغاز می‌کند که گره‌های متعددی در حوزه‌های توسعه‌ای شامل مسائل مختلف و در هم‌ تنیده و پیچیده اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، جامعه ایران را احاطه کرده است. گسترش مرگ‌بار کرونا هم پیامدهای انسانی، اجتماعی و اقتصادی گسترده‌ای برجای گذارده است.

آنچه مسلم است امسال نیز دولت با کسری بودجه‌ بیش از 300 هزار میلیارد تومانی مواجه است و برای جبران ان مهمترین رویکرد دولت و البته وزیر پیشنهادی اقتصاد افزایش درآمدهای مالیاتی از طریق اصلاح قوانین مربوطه وجلوگیری از فرارهای مالیاتی است اگرچه به نظر می‌رسد تحقق کسری بودجه در مدت زمان باقی مانده تا پایان سال با توجه به اینکه برنامه مدونی در اصلاح قوانین مالیاتی و همچنین جلوگیری از فرارهای مالیاتی ارائه نشده نیز محقق نخواهد شد.

موضوع کمبود منابع آب در کشور که باید از آن به یک ابرچالش یاد کرد، حال و آینده کشور را به مخاطره انداخته است.عوامل متعددی در ایجاد این ابرچالش نقش داشته‌اند که مهم‌ترین آن سوءمدیریت و عدم وجود یک راهبرد مشخص و بلندمدت در استفاده و بهره‌برداری بهینه از منابع آبی بوده است.

با رأی اعتماد مجلس به 18 وزیر پیشنهادی سید ابراهیم رئیسی، کار دولت سیزدهم عملا آغاز شد. این دولت به نظرم «نقطه‌عطفی»در تاریخ معاصر ایران است و سرنوشت کشور به نوع عملکرد آن گره خورده است. تاکنون نزاعِ درون حکومتی مانع از شفاف شدن ریشه‌های مشکلات جامعه ایران شده بود.

هرکس که دل در گرو ایران عزیز مان دارد حتما می‌داند و ایمان دارد که موفقیت این دولت موفقیت همه و از جمله مردم است. از این رو در این راستا چه کسی است که از گام مثبت دولت جدید دل شاد نشود و امید به آینده در او شعله ور نگردد.

دولت آقای رییسی رای اعتماد خود را گرفت. جز نامزد پیشنهادی برای وزارت آموزش و پرورش دیگر نامزدهای وزارت رای آوردند و بالاترین رای اعتماد را پس از انقلاب گرفته‌اند. شاید متوسط حدود 233 رای برای هر وزیر تایید شده است که قابل مقایسه با گذشته نیست.

در بسیاری از سال‌های قرن بیستم، چین فقیرتر از کامرون بود. در سال ۱۹۴۹، زمانی که جمهوری خلق چین تشکیل شد، یکی از بزرگ‌ترین کشورهای جهان در جنگ داخلی پاره‌پاره شده بود و از آن پس تحت یک نظام دیکتاتوری کمونیستی قرار گرفت.

مخالفت صریح را نمایندۀ آبادان و در کمیسیون فرهنگی کلید زد که خطاب به جوان جویای نام گفت: «می‌خواهی جای شکوهی و رجایی و باهنر ( وزیران آموزش و پرورش در صدر انقلاب) بنشینی. کنار برو و خودت و ما را گرفتار نکن.»