دولت سیزدهم

تا چند وقت پیش دولت روحانی خانه سالمندان و کابینه پیرمرد‌ها خوانده می‌شد و حالا امروز میانگین سنی کابینه دولت جدید ۵۲ سال بوده و وزیر آموزش وپرورش پیشنهادی نیز جوان است. هرچند غیبت بانوان در کابینه پاکدستان خود نقیصه‌ای آشکار و هم چنین غیبت برادران اهل سنت خلایی بزرگتر است که امیدواریم بعد از عبور از این روزگار بی‌دولتی این دو کاستی نیز به وضع مناسبی جبران گردد.

آقای رییس‌جمهور در اولین جلسه رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی دولت سیزدهم یکی از اهداف اصلی خود را بازگشت اعتماد عمومی مردم دانسته است. بدون شک اعتماد عمومی یکی از مهم‌ترین مولفه‌های مشروعیت هر دولت است که وقتی در کنار قدرت قرار گیرد، قدرت را تبدیل به اقتدار می‌کند.

بسیار باعث تاسف است که در عصر و نسل علم و تخصص باوری، باید از ضرورت پیروی از کارشناسی در اداره کشور سخن گفت. قطعاً استحضار دارید که تاریخ کار کارشناسی به معنای رجوع به صاحبان علم و مهارت در انجام امور به اندازه تاریخ حیات بشر قدمت و تاریخ دارد.

بنا ندارم که پیش از شروع اعلام کار دولــت و ارزیابی توفیق یا عدم توفیق آن در مورد آن سخنی بگویم، امـا روز شنبه رئیسی در جلسه معرفی اعضای کابینه پیشنهادی خود به مجلس، نکاتی را بیان کردند که به سبب حیاتی بودن موضوعات آن و شرایط خطیر کشور لازم دیدم در خصوص آن نکاتی مهم را بیان کنم.

دولت سیزدهم چند روزی است کار خود را شروع کرده و در پیچ مهم انتخاب اعضای کابینه و تدوین برنامه‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت قرار دارد. روزهایی که اتفاقا تصمیمات رئیس‌جمهوری و افراد نزدیک به او از اهمیت اساسی برخوردار است و جهت‌گیری آینده و اولویت‌های تعیین شده از سوی دولت را به مردم، فعالان اقتصادی، بخش خصوصی، سرمایه‌گذاران و... نشان می‌دهد.

رئیس‌جمهوری در شروع به کار دولتش باید به این مسأله توجه خاصی داشته باشد که برای اداره مطلوب امور مختلف ‌لازم است افــراد کاردانی برای تصدی مسئــولیت انتخاب شوند تا از این طریق تصمیم‌های کارشناسانه اتخــاذ شود.

خروج ترامپ از برجام و تشدید تحریم‌های کمرشکن، موجب شد دستاوردهای خارجی نسبی دوره اول دولت روحانی که با امضای توافقنامه موسوم به برجام حاصل شده بود در دوره دوم دولت مذکور از دست رفته و اقتصاد، تجارت و معیشت مردم را به سختی تحت تاثیر قرار دهد به طوری که این دوره نسبتا کوتاه به علت کاهش شدید ارزش پول ملی، افزایش تورم سرسام‌آور و فساد ناشی از آن، ده‌ها میلیون نفر از مردم کشور زیر خط فقر قرار گیرند به نحوی که جبران این رخداد حتی اگر اقتصاد کشور بر اساس یک اصول علمی و زیرنظر مدیران مجرب و در وضعیت غیرتحریمی برنامه‌ریزی شود شاید به یک یا دو دهه وقت نیاز است تا گره‌های آسیب‌دیده میلیونی مجددا خود را بازیابند.

بی‌شک، کنترل پاندمی کرونا مساله اصلی کشور است. این تعداد فوتی‌ به خاطر این بیماری غیرقابل قبول است. با فوت هر یک نفر زندگی یک خانواده و همسر و فرزندان و پدر و مادرانی برای همیشه تخریب می‌شود.