دولت سیزدهم

یکی از موضوعاتی که در حوزه اقتصـادی اثر مستقیم دارد برداشته شدن تحریم‌هاست اما با وجود اینکه مذاکرات و بازگشت ایران و کشورهای طرف برجام، به این معاهده کمی زمانبر است و معلوم نیست که طرفین چه زمانی به توافق قطعی دست پیدا کنند، عملا احیای برجام در سال 1400 و نمود آثار آن در اقتصاد منتفی محسوب می‌شود.

هدف از نگارش این یادداشت پاسخ به این سوال است که اولا ابراهیم رییسی برای آغاز مجدد مذاکرات در خصوص برجام با چه محذوراتی در داخل مواجه است و ثانیا چرا وقفه طولانی در روند احیای مذاکرات وین به صلاح منافع ملی نیست؟

اگر بخواهیم وعده‌های دولت رئیسی مقایسه کنیم، دولت‌های قبل در مسیر فعالیت برای روی کار آمدن، وعده‌های خیلی بیشتری به مردم می‌دادند.

سید ابراهیم رئیسی گفته است:«ما ابایی از مذاکره نداریم، اما گفت‌وگو با فشار چه نوع گفت‌وگویی است؟ من قبلا گفته‌ام گفت‌وگو و مذاکره در دستور کار دولت است. آنچه ما دنبال آن هستیم رفع تحریم‌هاست و ما از منافع ملت یک قدم عقب‌نشینی نخواهیم کرد. مذاکره، باید نتیجه‌محور باشد، نه گفت‌وگو برای گفت‌وگو و نه مذاکره برای مذاکره.» اینکه آقای رئیسی از مذاکره ابایی ندارد، بسیار عالی است. اینکه مذاکره در دستور کار دولت است، از آن هم عالی‌تر!

سوالی که این روزها بسیار تکرار می‌شود در مورد ترکیب و هماهنگی تیم اقتصادی دولت سیزدهم است. ضمن آنکه برخی رسانه‌ها مدعی شده‌اند در همین ابتدای کار میان معاون اقتصادی رئیس جمهور و معاون اول دولت اصطکاک ایجاد شده است.