جامعه

فاجعه دردناک سر بریدن زن هفده ساله توسط همسرش و با آن سر دور افتخار در اهواز زدن شایسته بررسی بیشتر است تا از تکرار آن در آینده جلوگیری شود.

دختران و پسران جوان ایرانی همانند عشاق اروپایی و آمریکایی در روز ولنتاین خرس و قلب و شکلات قرمز هدیه می‌دهند و شب هنگام به رسم عشاق چینی بالون عشق به آسمان می‌فرستند و مانند زرتشتیان، نامه‌ای که حاوی آرزوهای عاشقانه است را به آب می‌اندازند.‌ بسیاری از آنها حتی آیین «هالوین» اروپایی را نیز به جای می‌آورند و دور کاج کریسمس خانه‌شان دعا می‌خوانند. این بلاتکلیفی و درهم‌ریختگی در برگزاری آیین‌‌ها و مناسک مختلف، تا حد زیادی محصول ناسیونالیسم آشفته و سه منبع متفاوت هویت‌بخش یعنی ایرانیت، اسلامیت و غرب‌گرایی است.

فضای مجازی ظرفیت آن را پیدا کرده تا هر گاه خواستیم مفری برای فرار از بار مسوولیت پیدا کنیم، آن را به عهده فضای مجازی بیندازیم. از جمله قتل فجیع یک خانم در اهواز را به عهده آن انداختند و دیدم که آقای زیدآبادی به طعنه و طنز گفت که مقصر اصلی آهن است که توانسته‌اند با آن کارد برنده‌ای بسازند و گردن دختر را گوش تا گوش قطع کنند.

رئیس بخش مطالعات اسلامی فرهنگستان علوم ایران در یادداشتی به ابعاد گوناگون جنایت اهواز پرداخته است.

‌در هر کجای دنیا بود، اکنون لشکری از عالمان علوم انسانی اعم از روان‌شناس، جامعه‌شناس، حقوق‌دان و‌... برای بررسی این میزان خشونت گرد‌هم می‌آمدند تا ببینند علت یا علل چیست؟ اما در سرزمین ما، این اتفاق نخواهد افتاد؛ چون اعتقادی به «علوم انسانی» وجود ندارد.

چندی پیش خانم دکتر محرز در مصاحبـــه‌ای گفته‌اند: «۶درصد از کارگران جنسی در تهران آلوده به ویروس ایدز هستند!» اما با یک جست‌وجوی ساده در گوگل، می‌توانیم به اظهارات شگفت‌انگیز ایشان برسیم.

فاصله ی زمانی کم وقوع جنایت هولناک مونا_حیدری تا دست بدست شدن تصاویر سر بریده شده‌اش بین مردم این بار رکورد جدیدی از زمان بندی خشونت را در کشور ثبت کرد. هرگامی که قاتل فاتحانه در خیابان برمیداشت اخلاق، روح، روان و احساسات جامعه چندین متر سقوط می‌کرد و در این میان شیطانِ خشونتِ عریان بود که پیروزمندانه تکثیر میشد.

هزاران زن در هزاران نقطه کشور، بدون نام و نشان قربانی خشونت‌های خانوادگی می‌شوند، گویا تنها دلیل انتشار این اخبار رعب افکنی برای زنان و مداومت به سکوت است.

درباره شهادت سروان رنجبر و علت عدم استفاده او از سلاح علیه فرد حمله‌کننده دیروز نوشتم، ولی امروز می‌خواهم به جوانب دیگر این ماجرا اشاره کنم. کسانی که فیلم این حمله ناگوار را دیده‌اند، طبعا این پرسش برای‌شان پیش می‌آید که فرد حمله‌کننده چرا تسلیم نمی‌شود؟ یا اصلا چرا فرار نمی‌کند؟ چرا هیچ ترسی از شلیک گلوله علیه خود ندارد؟ و از این مهم‌تر چرا اقدام به قتل می‌کند؟ آیا نمی‌دانست که کشتن پلیس چه عوارضی دارد؟ و پلیس حتما او را دستگیر خواهد کرد؟ پاسخ به این پرسش‌ها کلیدی است و ما را به فهم واقعیت جامعه خود آگاه‌تر می‌کند.

با درود به روان پاک شهدای گرانقدر انقلاب که با ارزش‌ترین هستی خود یعنی جانشان را فدای حفظ وطن کردند که روح بلندشان نظاره‌گر عملکرد ما در حفظ میراث‌شان است. چهل و سومین سال انقلاب را در شرایطی آغاز می‌کنیم که به‌رغم تمامی تلاش‌ها و جانفشانی‌ها‌، حال وطن و مردمانش خوب نیست، دغدغه «نان» و «جان»، امنیت روانی اجتماعی، آسایش و آرامش را از آنها سلب کرده که بخش اعظم آن‌، ریشه در ضعف تدبیر و ناکارآمدی مدیران دارد.

پدر یا همسر باید به گونه‌ای رفتار کند که وقتی دختر یا همسر از همه جا برید و تنها میان دنیا ماند، به سمت او بیاید و آغوشش را امن‌ترین جای دنیا بداند.

یکی از اخباری که این روزها و در جریان انتصابات مدیران جدید مکرر شنیده می‌شود، وفور نسبت‌های خانوادگی در میان منصوبین به اصحاب قدرت است. رفتاری که در عصر جدید و سیاست امروز مذموم و ناپسند شناخته می‌شود.