در حالی که دولتهای همسو با حزب کارگزاران رکوردداران تولید تورم در کشور بودهاند، روزنامه این حزب ادعا کرد: دولتهای اصولگرا ذینفعان تورم هستند و به تشدید تورم علاقه دارند!
اگر قصد جراحی اقتصاد کشور را داریم در قدم اول باید شفاف سازی شود و در قدم بعدی جلوی اختالس ها گرفته شود. ضمن اینکه ارتباط مسالمت آمیزتری با دنیا در دستور کار باشــد و در نهایت دولت باید برنامه اقتصادی داشته باشد.
بانک مرکزی تلاش کرد در راستای حداقل سازی هزینه های رکودیِ مقابله با تورم، بسته سیاستی مناسبی به کار گیرد که در نتیجه اجرای آن نرخ رشد نقدینگی در مسیر نزولی و بر اساس اقتضائات اقتصاد کلان قرار گرفت و از 8/38 درصد در سال 1392 به 3/22 درصد در سال 93، 30 درصد درسال 94 ( که 5 واحد درصد آن مربوط به بسته خروج از رکود بود. )، 2/23 درصد در سال 95 و 1/22 در سال 96 رسید.
وزیر امور اقتصادی و دارایی گفت: به تازگی گزارشی در یکی از جلسات هیئت وزیران از پیشرفت و نیز تخلفات برخی دستگاهها در مورد صدور برخط مجوزها مطرح شد که با تذکر بسیار جدی رئیسجمهور مواجه شد، رئیسجمهور تأکید کرد این تخلفات باید خاتمه یابد.
در جلسه اخیر هیات دولت هم جناب آقای رییسی بر ضرورت پاسخگویی سریع، اثرگذار و مستدل دستگاهها به شبهاتی که در مورد حوزههای تخصصی دولت مطرح میشود، تاکید و وزرا را مکلف کرد نسبت به ابهامات مطرح شده در کمترین زمان ممکن پاسخ دهند.
به همین سادگی است که تصمیم به پیوسته پایین نگه داشتن نرخ بهره حقیقی، تصمیم به استفاده پیوسته از شبه اهرم ارشمیدس برای بالا بردن قیمتها و لذا ایجاد تورم بالا و ماندگار است. به این ترتیب، بین قیمت پول (نرخ بهره حقیقی) و قیمت کالاها و خدمات رابطه عکس وجود دارد و تا زمانی که تصمیم ما پایین بردن اولی است، تصمیم ما بالا بردن دومی است. داستان تورم ماندگار پنجاهودو ساله ایران (نه شوکهای موقتی تورمی) به همین سادگی است.
قیمتگذاری گرداب هائل است، هنگامی که درون آن بیفتیم با هر دست و پا زدنی، بیشتر سقوط کرده و فرو میرویم. این اتفاق از سال ۱۳۵۴ تاکنون یعنی حدود نیم قرن در ایران همزاد با تورم وجود دارد.
حداقل این را می توانیم بگوییم سیاست هایی که در حوزه مسکن داشتیم در طول دهه های اخیر- مربوط به این دوره هم نیست- نتوانسته دغدغه مردم نسبت به تامین یکی از نیازهای اساسی شان مثل مســکن را برطرف کند و این ناکارآمدی دولت ها در حوزه مسکن فشــار را فقط بر مردم اضافه کرده است.
شاید مقامات دولتی معتقد باشند که ما کارهای خود را میکنیم و کاری به سخن دیگران نداریم و رضایت خداوند ما را کفایت میکند. فارغ از اینکه افراد چگونه میتوانند از رضایت خداوند نسبت به اعمال خود اطمینان یابند، باید گفت که در هر حال رضایت بندگان خدا قرینهای بر احتمال رضایت خداست و در دنیای امروز پاسخ دادن به پرسشهای افکار عمومی آزمونی برای موفقیت احتمالی در پاسخگویی در آن دنیاست.
معینالدین سعیدی نماینده چابهار میگوید: به جای اینکه دولت چالش را مرتفع کند، آمارسازی میکند؛ این یعنی جوری آمار میدهند که بسیاری از ناظران بیطرف مشکوک شوند که آیا واقعاً آقایان دولت و رئیس جمهور در کشور دیگری زندگی میکنند! آیا این آمار مربوط به شرایط اقتصادی ما است یا از جای دیگری این آمار را میسازند؟
نکته تاسفبار از حیث اخلاقی در سخنان اخیر رییسی این است که کاهش تاریخی نورخ تورم در سال ۹۴ و نیز تک رقمی شدن بیسابقه آن در سال های ۹۵ و ۹۶ را با انگ رکود بیارزش و خوار جلوه میدهد.
اگر کلهای پولی و انتظارات کنترل شود و تورم در بازهای معقول جا خوش کند، تکانههای ارزی به شکل قابل توجهی محدود میشود و اگر هم رخ دهد، دیگر مانند یک شوک طرف عرضه عمل میکند و نیازی به مداخله از سوی سیاستگذار ندارد.
مردم خستهاند از اصل دانستن حجاب و فرع شمردن تورم و گرانی که کمر آنها را شکسته است؛ مردم بیزار از دیده نشدن آثار شوم سالها تحریم بر پیکره و روح جامعه و بیتفاوتی در برابر مهاجرت نخبگان و ورود جمعیتهای کثیر غیر ایرانی به شهرهای وطن هستند، مردم از شنیده نشدن انتقاد و اعتراض و از سرگردانی نسل جوان بیزارند.
مرکز آمار ایران از کاهش محسوس نرخ تورم نقطه به نقطه در خرداد امسال رونمایی و اعلام کرد نرخ تورم نقطه به نقطه از ۵۴.۶درصد در اردیبهشت امسال به ۴۲.۶درصد در خردادماه سالجاری رسیده به این معنا که فشار تورم بر سفره مردم ۱۲درصد کمتر شده است.
درخرداد ماه 1402 شاخص قیمت مصرف کننده خانوارهای کشوربه عدد ١٨٩,٣ رسیده است که نسبت به ماه قبل، 2 درصد افزایش، نسبت به ماه مشابه سال قبل، ٤٢.٦ درصد افزایش و در دوازده ماهه منتهی به ماه جاری نسبت به دوره مشابه سال قبل، ٤٨.٥ درصد افزایش داشته است.
در چنین شرایطی مشخص نیست که مدیران اقتصادی چگونه به خود جرأت میدهند از روند کاهشی تورم سخن به میان آورده و چگونه میتوانند امید را به جامعه تزریق کنند؟!
حمایتهای همه جانبه رهبری از دولت سیزدهم این تصور را در افکار عمومی به وجود آورده که این دولت به توصیههای رهبری بدون کم و کاست عمل خواهد کرد و هیچیک از رهنمودهای ایشان را نادیده نخواهد گرفت.