کاباره‌ها در دوره پهلوی و ابتدای کارشان عشرتکده افراد متمول بودند، اما چیزی نگذشت که به پاتوق سیاسیون مبدل شدند و بسیاری از تصمیمات ریز و درشت ممکلت در همین مکان‌ها گرفته می‌شد.
تهران قدیم
تهران قدیم را به نوعی می‌توان مهد و محل ظهور اغلب ورزش‌های امروزی کشور دانست. ساخت اولین استادیوم ورزشی در باغ‌های امجدالوزرا یا آموزش کلاس‌های ژیمناستیک و شمشیربازی در دارالفنون و همچنین شنا در چال‌حوض‌های حمام‌های عمومی، دلیل محکمی برای این ادعاست.
عادت نامگذاری مردمان قدیم تهران بسیار جذاب و جالب بود. آنها بر اساس آنچه می‌دیدند و حس می‌کردند برای هر چیزی نام انتخاب می‌کردند. گاهی این نام‌ها جذاب و شیرین و گاهی عجیب و تأمل‌برانگیز است.
یکی از کهن‌ترین یادگاری‌های تهران قدیم را باید در دل بازار نو تهران و در سرای ماشاءالله‌خان کنونی جست‌وجو کرد؛ دیواری کاهگلی متعلق به دوران شاه‌طهماسب صفوی و به طول چند متر که از حدود ۵ قرن پیش به یادگار مانده است. پس از ساخت این دیوار محافظ بود که هسته اولیه تهران امروز به تدریج شکل گرفت.
همه ما حداقل یک بار آرزو کرده ایم که کاش می‌توانستیم به گذشته برویم و چیز‌هایی که در فیلم‌ها دیده یا در کتاب‌ها خوانده ایم را در واقعیت ببینیم. اما متاسفانه چیزی به عنوان سفر در زمان وجود ندارد.
کاسب‌های تهران قدیم هر از گاهی مشتری‌ها را دست به‌سر می‌کردند، اما این رد کردن مشتری جنبه منفی نداشت و حکایت از مرام نیکوی مغازه‌دار داشت.
