به گزارش سایت خبری پُرسون، از خراسان جنوبی؛ در حالیکه خامفروشی سالها توان و ارزش واقعی محصولات استراتژیک خراسان جنوبی را از این استان گرفته است، امروز روایت تازهای از دل سخنان مصطفی بذری، مدیرکل استاندارد استان، برمیخیزد؛ روایتی از لزوم مهاجرت از فروش سنتی و بیهویت به سمت برندسازی هوشمند، تا زرشک، زعفران و عناب این دیار با نام و نشان واحد، جایگاه شایسته خود را در بازارهای جهانی بازپس گیرند.
فریاد مرا از سرزمینِ آفتاب خاوران از وطن مردم صبور و سختکوش خراسانِ جنوبی می شنوید!
در این دشت زرخیز در حاشیه لوت از مردمی سخن می گویم که نانشان، طعمِ زعفران دارد و هر دانهی عنابشان، خوندلیست که از دل تاریخ کهنش بر زمین نشسته، امروز یک ضرورت، قلبِ توسعه را به تپش وامیدارد. سخنانِ دلسوزانه**مصطفی بذری**، مدیرکلی جوان و با ریشه ای بیرجندی، آینهای است رو به آیندهای که نه در رؤیا که در عمل باید ساخت.
او که خود ریشه در این مرز و بوم دارد و نبضِ تجارت و بازاریابی را با زبانِ استاندارد همنوا می کند، فریاد برمیآورد: تا کی خامفروشی؟ تا کی فلهای بردن و بیضابطه فروختن؟
برند، هویت است، نه تزیین
ما در خراسان جنوبی، جواهری در دست داریم با رگه هایی از طلا، طلای عنابی و با طعم ملس زرشک و زعفرانی که خورشید را در تار و پودِ خود گرفتار کرده است. اینها محصولاتی نیستند که لایقِ کوچهباغها و بازارهای محلی باشند؛ اینها سفیرانِ فرهنگ و اقتصادِ ما در رقابتی ملی و بینالمللیاند.
حالا این آواز همایون شجریان را بهتر از گذشته می فهمیم: سرنوشت را باید از سر نوشت، شاید اینبار کمی بهتر نوشت، عاشقی را غرق در باور نوشت
آنچه فردا در انتظار ماست، نه صرفاً فروش که سرنوشت فرزندان ماست. برندینگ سرنوشت است، آینده فرزندانِ دیده و نادیده ی ماست، حک کردنِ نام است بر پلاک هویت. وقتی برند مشترکِ استانی متولد شود، گویی یک ساربانِ قوی، قافلهی محصولات استراتژیک را هدایت میکند. این برند، شناسنامهای است که پشتِ هر دانه زرشک، اصالت را گواهی میدهد و در هر مثقال زعفران، ضمانتِ سازمانِ استاندارد را جاری میسازد. و عمق و معنای سخن زیر تمام ماجراست:
استاندارد، سلاح ما در برابر تقلبیهاست؛ و برند، سپر ما در برابر فراموشی
همانطور که مدیر کل استاندارد با قاطعیت، اخذ پروانه استاندارد را تسهیل کرده و زعفران را مشمول الزام کرده است تا گردِ تقلبیها از سرِ محصولات ما بزداید، باید این اراده را به عرصهی برندسازی تسری دهیم. الزامِ استاندارد، کیفیت را تضمین میکند؛ اما برندسازیِ هوشمندانه، قیمت و اعتبار را برای تولیدکننده و کشاورزِ زحمتکش ما تضمین مینماید.
از گذرگاههای مرزی تا دروازههای جهان
منطقه ویژه اقتصادی و گمرکات ما، شاهراههایی هستند که نفسِ صادرات را در سینه کشور زنده نگه داشتهاند. این دروازههای فعال و پررفتوآمد، تشنهی کالایی هستند که با هویتِ مشخص وارد شوند؛ نه فلهای و بینام.
با ظرفیتِ نیروی انسانیِ قدرتمتد استان و با تکیه بر دانشِ نوینی که جوانانی چون مهندس بذری نمایندگیاش میکنند، باید این پتانسیل را به شکوفایی رساند. بیایید با یک هویت واحد، چه یک برند واحد و چه چند برندِ تخصصی با استانداردهای یکسان و معلوم، نامِ خراسان جنوبی را بر سرِ زبانهای دنیا جاری کنییم.
این نه یک انتخاب، که یک ضرورت اقتصادی است. مهاجرت یعنی کوچ، مجبوریم از سرزمینی سوخته و تمام شده بنام فروش سنتی به سرزمینی جدید و با هویتی جدید به نام برندینگ وارد شویم، این یعنی خروج از سلطهی واسطهها، یعنی سهمِ بیشتر برای کشاورز، و یعنی سربلندیِ اقتصادی در برابر جهانیان. بیایید با هم، از خاکِ بیرجند، تا افلاک تجارت جهانی صعود کنیم.