یادداشت‌ها

یک نکته مهم که بطور کلی در هر انتخاباتی باید توجه داشت این است که رأی ندادن به کسی هرگز به معنای بدبین بودن به او یا خصومت با او و بی احترامی به او نیست.

انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری که بر طبق تقویم رسمی کشور باید در سال ۱۴۰۴ برگزار می‌ شد، با وقوع سانحه‌ای تلخ و پیش‌بینی نشده در اردیبهشت ۱۴۰۳ که منجر به شهادت رئیس جمهور دولت سیزدهم و هیئت همراه وی شد، در مسیر برگزاری زودهنگام قرار گرفت.

کسی حق ندارد در پوشش حمایت فلان نامزد و تخریب نامزد مقابل، آمریکای خبیث را تبرئه کند و اتهام را متوجه طرف ایرانی نماید، یا صاحب نظری را متهم کند که سال ۹۴، نسبت به کلاهبرداری آمریکا هشدار داده بود و ارزیابی اش هم درست از آب در آمد.

مطرح کردن درددل های مردم کار پسندیده ای است ولی برنامه داشتن و عمل کردن به وعده ها مهم است. اینکه حرف های مردم را تکرار کردند ولی توانایی اجرای آن را نداشته باشند، این موضوع شکننده خواهد بود. فلذا امیدوارم که انتخابات جمعه هفته آینده پرشور باشد و مردم برای آنچه می خواهند تغییر پیدا کند پای صندوق های رای آمده و انتخاب کنند.

قهر اکثریت مردم با صندوق‌های رأی به عنوان یکی از مهم‌ترین ابزار دمکراسی و مشارکت‌جویی، حتی با وجود رفتار نسبتاً معقول‌تر شورای نگهبان برای پرهیز از خالص‌سازی و ایجاد بستری برای انتخاب اندکی متنوع‌تر مردم، همچنان ادامه دار شد و این برای جمهوریت نظام اسلامی نه تنها مایه ابهامات نیست بلکه نیازمند آسیب‌شناسی جدی و رفع زمینه‌های این قهر معنادار است.

جمعه آینده، اقدام ناتمام 8 تیر ماه تکمیل می‌شود و کافی است یکی از دو کاندیدای باقی‌مانده، یک رأی بیش از دیگری به دست آورد. از این رو جای بی‌تفاوتی و رها کردن صحنه نیست. اگر ایران در قاب اکثریت دیده نشود آسیب می‌بیند. از این رو مردم باید با حضور حداکثری خود، یک اتفاق نیروبخش شکل بدهند تا دولت برآمده از آن با انرژی بیشتری در جهت رفع مشکلات و ساخت درست آینده گام بردارد.

می‌توان حدس زد و گمان برد که علت عدم شرکت بخش زیادی از واجدین شرایط چیست که مخاطب اصلی‌اش حکومت است ولی هیچ‌ کس و هیچ جریانی نماینده رسمی و قابل اتکای آنها نیست و کوچک‌ترین مدرکی در این ارتباط وجود خارجی ندارد.

روز جمعه انتخابات چهاردهمین دوره ریاست‌جمهوری برگزار شد و از آنجا که هیچ‌کدام از کاندیداها به نیمی از آراء مردم دست پیدا نکردند، جمعه این هفته نیز انتخابات برگزار می‌شود.

وحید حاج‌سعیدی در یادداشتی نوشت: شهروندانی که در این دوره از انتخابات گوشه‌نشینی را به انتخاب آگاهانه ترجیح دادند، در دور دوم انتخابات به امید فردایی روشن وارد میدان شوند.

پشتوانه رای مردمی توان دولت ها را تثبیت می کند و دولت انقلابی مقتدر را برای اجرای قوانین شکل می دهد.

سیاستمدارانی که توانایی خوبی در بازی شطرنج سیاست ندارند، سعی می‌کنند از مشاورانی استفاده کنند که می‌توانند مسیر مهره‌ها را به آنها نشان دهند. قالیباف از مشاوره خبره هم بی‌بهره بود.

مناظره‌ها در کشورمان - برخلاف مناظره پنجشنبه آمریکا - در فضائی بسیار اخلاقی‌تر برگزار شد. اگرچه برخی بی‌اخلاقی‌ها وجود داشت ولی انصافا، قابل مقایسه با بی‌اخلاقی‌های انتخاباتی آنها نبود. تمام نامزدهای انتخاباتی ما - به استثنای برخی اطرافیان برخی نامزدها - نجیب و شریفند.

مردم کار بزرگ و تاریخ‌ساز را انجام دادند و حجت را بر مسئولان تمام کردند. از سختی ها و سوءمدیریتها، از برخی آزردگی‌ها و تعصبات و خامی‌ها گذشته اند و در شرایط دشوار منطقه و جهان، انتظار دارند ایرانی امن و ثروتمند و سربلند داشته باشند که مردمانی بزرگ و آسوده، در رفاه و عزت به پیش می روند.

همه ما انسان‌ها دارای آرزو و رویاهایی هستیم که تصویر آینده‌ی مطلوب ما را می‌سازد و ما برای رسیدن به این آینده‌ی مطلوب‌مان تلاش میکنیم.

هر رای در هریک از صندوق‌های اخذ رای در سراسر کشور به مانند موشک‌هایی است که بر قلب دشمن اصابت کرده و وعده صادقی خواهد شد که هیچ رادار و سپر موشکی نتواند آن را رهگیری کند.

مجتبی لشکربلوکی در یادداشتی نوشت: آیت‌الله رئیسی هم بسیار تهمت شنید، افترا خورد و صبر کرد و چیزی نگفت تا جایی که رهبر انقلاب در حرم امام خمینی(ره) پس از شهادتش گفت که «من دلم سوخت» به حال رئیس‌جمهور شهید دلم سوخت.

امیر عطاران، عضو شورای فرهنگ عمومی شهرستان فردیس طی یادداشتی اختصاصی نوشت: کلیدیسم‌ها که کلیدِ سیاست خود را در بازار اندیشه‌های لیبرالیسم خریده بودند، نوید می‌دادند که با گشودن درب‌های جامعه و در آغوش گرفتن کدخدا می‌توان سر یک سفره به گفتگو نشست.

وقتی از افکار عمومی می‌گوییم تصویر نهایی و چکیده ی قضاوت اجتماعی یک جامعه ی آگاه در خصوص موضوعات و مسائل برهانی آن جامعه در ذهن نقش می‌بندد. افکارعمومی فرآیندی است پیچیده که از نظرات فردی و جریانات فکری اجتماعی شکل می‌گیرد.

انتخابات روز جمعه، فارغ از اینکه چه کسی به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شود، دو برنده بزرگ دارد، یکی ملت عزیز ایران و دیگری نظام جمهوری اسلامی است.

مسلماً حضور گسترده و هرچه بیشتر مردم در عرصه انتخابات پاسخی روشن به تلاش‌های اغواگرانه دشمنان در ناامید کردن ملت ایران است و دل ملت‌های مسلمان و مستضعف که جمهوری اسلامی را حامی و پناهگاه خود می‌دانند نیز دلگرم خواهد کرد.

اما نه! تحریم نمی‌کنیم. سکوت را می‌شکنیم. همین جمعه پای صندوق رای سکوت را می‌شکنیم‌!

یکی از حقوقی که در مردم‌سالاری دینی برای مردم متصور است، حق انتخاب است. مردم طی فرایندی که بر اساس قانون تنظیم شده است، حق دارند مسئولان مناصب مختلف را در کشور انتخاب کنند، بنابراین انتخاب به عنوان یک حق برای تمام شهروندان و اتباع ایران اسلامی در قانون اساسی پیش‌بینی شده است.

برای بسیاری حال زندگی طعم خوشی را که باید ندارد. پس برای زندگی، زندگی کنیم؛ و یک انتخاب درست و مشارکت گسترده می‌تواند فرصت خوبی برای زندگی بهتر باشد.

ائتلاف نامزدهای جبهه انقلاب یک ضرورت اسلامی و انقلابی است و نادیده گرفتن آن از سوی هرکه باشد، بی‌توجهی آشکار به این مبانی و اصول تلقی می‌شود.