آقای جراح قلب، همه همت خود را به کار بگیرید تا دلهامان به هم نزدیکتر شود و باور کنیم زندگی بهتر را و خوشایندی رسمش را... اگر تنهایمان نگذاری، تنهایت نمیگذاریم.
آقای رییس مجلس و فراکسیونهای متعادل و خیرخواه مجلس باید رویکردهای اعلامی مقام رهبری را در دستور کار قرار دهند و نشان دهند که کدام رفتار آنان در گذشته از حیث این رویکردها قابل نقد بوده که اکنون نقد شده است. این اولین گامی است که مجلس باید پیش از تحلیف و معرفی وزرا بردارد والا باز هم به مسیر خطا خواهد رفت.
به یقین، کشور ما، در این شرایط خطیر، سخت نیازمند حمایت از چنین «تغییر»ی است، باید این اقدام مبارک را ارج نهاد و هر کس به سهم خود همتی و مساعدتی کند، نباید؟ گویا، زمانِ هم آوازی ما با این نهیب فرا تاریخی امیرمومنان علی(ع) در تغییر نگرشمان به حکمرانی و مناصب دولتی آن فرا رسیده باشد که به والی آذربایجان فرمودند: [آگاه باش که] مسولیت حکمرانی، «طعمه»ای در دستان تو نیست، بلکه «امانتی» است بر گردن تو.
اظهارنظر جناب آقای پزشکیان مبنی بر اینکه «باید زبان دنیا را بفهمیم»؛ اظهارنظر مهمی است. حال شایسته است که رئیسجمهور منتخب و البته مشاوران ایشان، با الگوگیری از کارنامه دولت سیزدهم و همچنین عبرت گرفتن از کارنامه دولت یازدهم و دوازدهم، دیپلماسی عزتمندانه را ادامه داده و مردم را از میوههای پرثمر آن بهرهمند کنند و همزمان با پرهیز از دیپلماسی التماسی، از خسارتهای بزرگ آن جلوگیری کنند.
هرکس ذره ای ایمان به خداوند و علاقه به مردم و این آب و خاک داشته باشد، می فهمد که دیگر زمان این بازیها تمام شده و جامعه لبریز از کمبودها و مشکلات کوچک و بزرگی است که طی سالها انبار شده و توش و توان را از کشور گرفته است. وقت کار و تدبیر است. باید زخمها را مرهم نهاد و به فکر چاره های بزرگ بود.
از زمان تاسیس سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۵، ایالاتمتحده با استفاده از نفوذ خود مقر این سازمان را در نیویورک قرار داد. تامین ۲۲ درصدی بودجه سازمان بهداشت جهانی، یونسکو و یونیسف جملگی بیانگر عمق فاجعهای است که بشریت با آن دست و پنجه نرم میکند.
دولت چهاردهم باید در راستای توسعه مناسبات اقتصادی و سیاسی با جهان به حوزه دیپلماسی فرهنگی به عنوان پیشران توسعه مناسبات اقتصادی و سیاسی توجه ویژهای داشته باشد.
هیچ کس کامل و بیعیب و نقص نیست و بدیهی است که همهی ما نقاط ضعف یا ویژگیهایی داریم که زندگی مشترکمان را تحت تأثیر قرار میدهد؛ اما برخی از این ویژگیها نسبت به برخی دیگر برای ارتباط مخربتر هستند.
سید عطاءالله مهاجرانی وزیر پیشین فرهنگ نوشت: برخی چنین مقتضیاتی در زندگی پیدا می کنند که حلقه وصل یا پل پیوند باشند. مسعود پزشکیان رئیس جمهور منتخب به شکل طبیعی و یا از حُسن تقدیر چنین موقعیتی دارد.
«اصحاب تزویر» کسانی هستند که مهمترین ابزارشان «خودانقلابی پنداری» و «خوداسلام پنداری» است. آنها همانطور که در انتخاباتها دیدهایم حاضرند هر کاری انجام بدهند تا به قدرت برسند و اگر در قدرت هستند آن را از دست ندهند.در مقابل «اصحاب تزویر» جماعت «تشنگان قدرت» قرار دارند که مگسانند دور شیرینی. این جماعت هم برای رسیدن به پست و مقام و یا ماندن در قدرت حاضرند هر کاری انجام بدهند.
مصوبه کنست نشاندهنده تمایل صهیونیست ها به افزایش تنش و ناامنی و بی ثباتی و توسعه درگیری در منطقه و عدم تمایل آنها به برقراری صلح و آرامش است. رژیم صهیونیستی با علم به اینکه بدون تشکیل کشور مستقل فلسطین، امنیت و صلحی برای اسرائیل و شهروندانش نخواهد بود، تصور می کند با خشونت، تحقیر، اعمال زور، نادیده گرفتن حقوق فلسطینیان و صهیونیزه کردن اراضی فلسطنی می تواند برای خود و شهروندانش امنیت ایجاد کند.
آقای پزشکیان میخواهد فضای اقتصادی کشور را بهبود بخشد اما افرادی که به دور ایشان حلقه زدهاند با ارائه تحلیلهای غلط و سوگیرانه مانع از فهم دقیق مسائل از جمله مسئله تحریم توسط ایشان میشوند و در نتیجه آقای پزشکیان نمیتواند در عمل به خواستهاش برسد. میان آنچه آقای پزشکیان میخواهد با آنچه میتواند انجام دهد فاصلهای به اندازه مشاوران و اطرافیان متعصب، بدسابقه و ناآگاه است.
پزشکیان با تاکید بر اجرای سیاستهای کلی نظام و تصریح به تبعیت از ولایت فقیه و ولی فقیه، در واقع رییسجمهوری است که درصدد همدلی و همراهی با ارکان نظام است و نمیخواهد آهنگ دوگانگی ساز کند. او با این صراحت خط روشن تمایزی با ساختارشکنان ترسیم کرده است.
نگارنده معتقد است خانه ی فکر، تصمیم ساز، اندیشه ورز و سیاست گذار دولت چهاردهم به جای دولت های سایه و پر از ابهام ادوار گذشته می تواند از رجال، شخصیت های آزمون پس داده وکار آمد زیر تشکیل شود.
آیا در دوره تصدی دولت چهاردهم، خواهیم توانست علاوه بر حفظ همین ۵٠ درصد مردم در صحنه، حدود ۵۰ درصد دیگر جمعیت خاموش و قهر با انتخابات را، بار دیگر با حاکمیت و صندوقهای رای آشتی دهیم و آنان را مجدداً به صحنه سیاسی کشور بازگردانیم؟!
ترور نافرجام ترامپ تراز معادله انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را آشکارا به هم ریخته است تا به جای بایدن «فرتوت» و از کار افتاده که حافظه خود را از دست داده است، به سوی ترامپ و معاون اول او بچرخد.
رفتارها و رخدادهای روزهای پس از انتخاب آقای پزشکیان هم، «خاص» و «ویژه» است. او طی دو هفتهای که انتخاب شده، حتی یک کنفرانس خبری نداشته است که این برخلاف رویه همیشگی است. ایشان طبیعتا باید جلوی دوربینها حاضر شود و به سؤالات پاسخ دهد. از برنامههایش، کابینهاش، اولویتهایش بگوید. اما در همین مدت، تا دلتان بخواهد این «اطرافیان» و «دور و بریها» موضع داشته و از طرح و برنامه و تشکیل شورا و....سخن گفتهاند.
می دانیم این اقدام نمادین است و در ادامه هم قابل استمرار نیست اما یادآور یک مثل مشهور است که در یکی از کشورهای کمونیستی سابق نویسنده ای گفته بود من به یخچال خانهام بیشتر اعتماد دارم تا به تلویزیونام. زیرا هر قدر هم تلویزیون بگوید اوضاع خوب است اما یخچال من خالی باشد یعنی خوب نیست. به خاطر همین برای یک رییس جمهور لازم است خرید کند و صورت حساب خرید و قیمت ها واقعیتر است تا انواع گزارش ها.
سید حسین موسویان دیپلمات پیشین کشورمان در یادداشتی در میدل ایست آی نوشت: من معتقدم که دولت پزشکیان بطور جدی مسیر توسعه روابط با همسایگان، قاره آسیا، قدرتهای بلوک شرق و جهان سوم را دنبال خواهد کرد اما در مورد روابط با آمریکا و غرب با چالشهای متعدد داخلی و خارجی مواجه خواهد بود. همچون دولتهای قبلی، پزشکیان نیز بدون تشنج زدایی با آمریکا، قادر به عادیسازی روابط با جهان غرب نخواهد بود.
ترامپ از فردای ترور نقش یک رئیس جمهور را بازی کرد. در این معنا که اگر تا قبل از ترور خود را نامزد ریاست جمهوری می دانست از فردای ترور کوشید نقش یک رئیس جمهور را بازی کند. به همین علت محتوای سخنرانی خود که علیه رقیبش بایدن طراحی شده بود را تغییر داد و تحت عنوان وحدت آمریکا نطق کرد و او سعی دارد با صندوق رایی پرقدرت در انتخابات آمریکا حاضر شود.
آتشسوزی زاگرس پس از واقعه سقوط هلیکوپتر رئیسجمهوری رخ داد و در پی آن، تمامی توجهات معطوف به تشییع و سوگواری و سپس انتخابات و تعیین رئیس دولت و وزرا شده است. در فترت و فقدانی که ناگزیر با آن روبرو شده ایم، اینک چه باید کرد؟
این نور فروزان حسین(ع) است که نه تنها هرگز خاموش نمیشود بلکه هر چه میگذرد پرفروغتر و درخشانتر میشود و گویی این نور درخشان ذخیره الهی برای روزهای تاریک زندگی بشر است و این اقیانوس بیکران حسین(ع) است که قرار است بیش از پیش عالمگیر شود و تشنگان حقیقت را سیراب کند.