یادداشت‌ها

انتقادات تند و تیز ملت محترم از مدیران صداوسیما در ماجرای "گربه‌های سریال کیانوش عیاری"، بیشتر ناشی از تمایل تاریخی ما به "انتقاد از حکومت" است نه ناشی از آراسته بودن فرهنگ عمومی ما به فضیلت حیواندوستی و حمایت از حیوانات.

طی روزهای گذشته و آینده و هم‌زمان با مذاکرات وین دو سفر مهم به چین و روسیه انجام شده یا در پیش است. در این میان اجرایی‌شدن قرارداد ۲۵‌ساله میان ایران و چین که از سوی وزیر خارجه اعلام شد، موجب تعجب شد که چگونه می‌توان قراردادی را اجرا کرد که به تصویب مجلس نرسیده باشد؟

فراز و نشیب در مذاکرات یکسری عوامل دارد که تابه‌حال زیاد درباره‌اش گفته شده. عواملی که بیشتر نقش کشورهای دیگری بود که قرار شد به عنوان کاتالیزور یا کشورهایی که نقش میانجی و واسط در مذاکرات را داشته باشند ولی برعکس برای خودشان حوزه منافع برجامی تعریف کردند و عملا پیچیدگی‌هایی را به این مذاکرات تحمیل کردند، طوری که حتی مدیریت مذاکرات از دست دو هیات ایرانی و آمریکایی خارج شد.

چندی پیش معاون رفاه اجتماعی وزیر تعاون در یک برنامه تلویزیونی گفته است: «میانگین خط فقر در کشور برای خانواده ۴ نفره حدود ۴ میلیون تومان و برای شهر تهران کمی بیشتر و نزدیک به ۵ میلیون تومان است؟» در شرایطی که نمی‌دانیم این اعداد بیشتر جنبه طنز دارد یا واقعیت،ولی ما یک توافق سه‌جانبه داریم که دولت در کمیته دستمزد در بهمن‌ماه ۹۹، زیر آن را امضا کرده.

در سال 1379 سه میلیون و هشتصد هزار تن برداشت چغندر قند داشتیم. اما در سال 95 به پنج میلیون و پانصدهزار تن رسید. جالب است بدانیم در سال‌های 54 و 53 یعنی چهار سال قبل ازانقلاب همین میزان برداشت را داشتیم که در یک دوره افول مجددا بعد از سال‌ها، به تناژ تولید قبل از انقلاب رسیدیم.

بسیاری از زنانی که در ایران زن بدحجاب قلمداد می‌شوند، حجابشان بیشتر از دخترانی است که به دلیل محجبه بودن حق ورود به فلان دانشگاه اروپایی را پیدا نمی‌کنند. این یعنی اگر آن دختر محجبه از اروپا به ایران بیاید، باز هم بابت پوشش‌اش مواخذه خواهد شد.

براساس اطلاعات رسمی در سال 1390 در حدود 26.6 درصد خانوارهای کشور در خانه‌های استیجاری اقامت داشته‌اند. این رقم در سال 1395 به 30.7 درصد رسید‌ و اینک متولیان امر آن را در حدود 40 درصد می‌دانند. طبعا این ارقام نشان‌دهنده وضعیت تمکن مالی و خانه‌دار‌بودن یا نبودن خانوارهای کشور نیست.

معمولا در فوتبال ایران مسئولان وقتی کاری را که وظیفه‌شان است انجام بدهند اما از زیر بار آن شانه خالی می‌کنند به دنبال مقصر آن می‌گردند در صورتی که خودشان در این پرونده سهم به سزایی داشتند.

شکل اصلی در جامعه ایران سیستم تأمین اجتماعی ناکارآمد است و این لزوماً به معنی سازمان تأمین اجتماعی نیست، بلکه همین کمک‌هایی که بهزیستی، کمیته امداد، بنیاد شهید، بنیاد 15 خرداد و سایر بنیادهای عام‌المنفعه دارند باید سازمان‌دهی شود.

با توجه به اینکه دیدگاه، سلیقه، گفتار و رفتار اکثریت ملت، متفاوت از ادبیاتِ رسمی است مسئولان باید نحوه مواجهه با چنین جامعه‌ای را بلد باشند. فناوری و تکنولوژی درقالب داده‌های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و همچنین یکپارچگی و تبادل سریع اطلاعات و تصاویر، شهروندان محلی به شهروندان جهانی تغییر و تبدیل پیدا کرده‌اند.

قرار بود اقتصاددانان را به صف کنند نه دوستان و همفکران را و هر جا را به یکی بسپارند. آیا این ماجرا این علامت را دارد که اگر مثل آقای علی عسگری تابع و سر به زیر و مجری باشید سمت‌هایی چنین حساس در انتظارتان است و اگر نه، از دایره بیرون گذاشته می‌شوید؟

محصولات کشاورزی همواره نقش مهمی در سلامت و بهبود شرایط زندگی انسان‌ها داشته‌اند و مصرف روزانه آن می‌تواند تاثیر مثبتی بر جلوگیری از بروز بیماری‌ها داشته باشد، در این بین شرایط کاشت، داشت و برداشت محصولات کشاورزی از اهمیت بالایی در سلامت نهایی آن دارد.

بودجه‌ای که کلیات آن در مجلس تصویب شد و کسانی که به عنوان موافق بودجه صحبت کردند هم عمدتا ادبیاتشان، ادبیات مخالف بود. به‌ویژه چهره‌های اقتصادی مجلس درخصوص کلیات بودجه موافقت نداشتند.

علائمی که از روند مذاکرات وین ساطع می‌شود و به ما می‌رسد و برداشتی که از شرایط و اوضاع و احوال جهانی و کشور خودمان داریم، بوی حل مشکلات برجام است که به مشام می‌رسد. اتفاق خوبی که در پی آن بار فشار بر مردم کم می‌شود، وضع دولت بهتر می‌شود و شرایط اقتصادی رو به بهبود می‌رود.

چارلز کورزمن در کتاب «ناگهان انقلاب» می‌نویسد «وضع اقتصادی در سال‌های57- 1356 رو به بهبود داشت. چنانکه نشریه معتبر فصلنامه بررسی اقتصادی ایران که در لندن منتشر می‌شد، می‌نویسد که رشد اقتصادی احتمالا پرشتاب خواهد بود... و باید شاهد حدود 10 درصد رشد اقتصادی باشیم... .

بخواهیم یا نه، خوش‌مان بیاید یا نه، بپذیریم یا نه، عده‌ای از ایرانیان ـ چه نخبه، چه پولدار، چه کاربلد و چه آدم عادی ـ از ایران رفته‌اند و عده‌ای هم در حال بستن چمدان‌های‌شان هستند.