دولت

‌جناب رئیسی به همین خودمانی، سلام و البته اگر در حضورتان بودم و کرونا هم بود، دستتان را می‌فشردم -هرچند این فقط یک خواب و رؤیاست!- اما شاید روزی تحقق یابد و این قرعه به نام من افتد.

با انجام مراسم تنفیذ و سپس تحلیف حکم ریاست‌جمهوری، هم‌اکنون آقای سید ابراهیم رییسی، رییس‌جمهور ایران است اما هنوز کابینه دولت جدید تشکیل نشده است و وزرای فعلی تا معرفی وزرای جدید و اخذ رای اعتماد کماکان در پست‌های وزارتی خود مستقر هستند.

تحلیف هم تمام شد یک هفته هم فرصت هست برای معرفی کابینه و کسب رای اعتماد. آنچه در جلسه تحلیف فصل مشترک سخنان بود، کوشش و تعهد برای رفع مشکلات بود.

جمهوری اسلامی عنوانی بی‌نظیر در تاریخ و جغرافیای جهان؛ با فرمانروایی آن یگانه خدایی که «سلطه انسان بر انسان» را نفی کرده است؛ با همراهی ملتی که همیشه تمدن‌آفرین بوده است.

دوره ریاست‌جمهوری دکتر روحانی به سر رسید و کلید دفترش را به رئیس‌جمهور جدید تحویل داد؛ کلیدی که قرار بود قفل‌های بسیاری را باز کند ولی به هر دلیل نشد. چرا؟ آیا کلیدها (سیاست‌ها) نامناسب بودند یا اینکه کلید اصلی در اختیار او نبود؟ طبیعی است که دولت او کارهای بسیاری کرد که باید قدرشان را دانست ولی در زمینه اقتصاد، کمبودها آنچنان زیاد هستند که در یک یادداشت کوتاه نمی‌توان به آنها پرداخت.

فارغ از جناح‌بندی‎های سیاسی، رئیس‌جمهوری که قدرت را در دست می‌گیرد، باید دارای اختیارات کامل اجرایی باشد و یک تیم منسجم، کارآمد و هماهنگ را برای همکاری با خود انتخاب کند. به‌رغم اینکه آقای‌رئیسی در یک انتخابات با مشارکت اندک روی کار آمد و پشتوانه قوی را به لحاظ مردمی برای یک رئیس‌جمهور مقتدر را ندارد، اما به لحاظ پشتوانه نهادهای مختلف حاکمیت در بهترین وضعیت قرار دارد.