به گزارش سایت خبری پرسون، محمدعلی فیاض بخش در یادداشتی نوشت:
خبر نخست:
عضو کمیسیون آموزش مجلس ایران از فقدان معلم برای بیش از «۲۳ هزار کلاس» خبر داده است.
او خواستار دخالت مجلس در «وضعیت نابسامان آموزش و پرورش» شده است.
خبر دوم:
مدیرکل آموزش و پرورش سیستان و بلوچستان از وجود ۱۳۹ هزار بازمانده از تحصیل در این استان خبر داده است. این مقام محلی گفته «جذب بازماندگان از تحصیل نیازمند حمایت، همراهی و تخصیص ردیف اعتباری خاصی است»
…و این سریال ادامه دارد.
برای توجیه و تعلیل نابسامانی‌هایی از این دست که در بالا آمد، قاعدتاً کلیشه‌های مأنوس و آشنا نیز همچنان میدان‌دار خواهند بود:
-مگر یک‌شبه معضل پیچیده و پرحجم آموزش و پرورش قابل حل و فصل است!؟
پ.ن. : چند شب دیگر در پس چهل‌وچهار سال بگذرد کافی است، تا آن روز موعودِ موفورالسّرور سر زند و صبح دولتش بدمد!؟
-شغل معلمی در میان مشاغل دیگر، از آن‌چنان جذابیت و برانگیزانندگی برخوردار نیست؛ زیرا سال به سال با کمبود معلم مواجه هستیم.
پ.ن :…و البته که ما کمترین تقصیری در عدم جذابیت این شغل و بی‌انگیزگی معلمان نداریم.
-فاصله‌ی چشمگیر میان مدارس دولتی و غیرانتفاعی(!)، موجب جذب بهترین‌ها در مدارس غیردولتی شده و طبیعتاً مدارس دولتی از کیفیت وامانده‌اند.
پ.ن :…هرکه خودروی مدل‌بالاتری می‌خواهد، صدالبته که باید قیمتش را بپردازد!
-بودجه‌ی این وزارت‌خانه‌ی پرحجم و پرعائله، کفاف آن را نمی‌دهد، تا معضلات انباشته در این همه سال را «یک‌شبه!» حل و فصل کنیم.
پ.ن : …و در بودجه‌گذاری صدها نهاد و ارگان دولتی و نیمه‌دولتی و غیردولتی، آن‌چنان اولویت‌ها را دقیق سنجیده‌ایم،که فعلاً و همچنان، آموزش و پرورش در زمره‌ی آخرین نفرات این صف طویل است؛ حتی بعد از بودجه‌گذاری برای همایش‌های تعیین رده‌بندی بانوان بزرگ.
…آری؛ این سریال ادامه دارد.
منبع: اطلاعات
