به گزارش سایت خبری پرسون، فاطمی پرستار نوشت: حدود هجده ماه از آغاز رسمی بروز و شیوع کرونا در کشور می‌گذرد اما اگر به طور کلی به گذشته این بیماری در جهان نگاهی بیندازیم، بیش از دو سال است که دنیا با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کند. کرونا را تنها نمی‌توان یک رخ داد بهداشتی دانست بلکه وجوه سیاسی، فرهنگی و اجتماعی آن تا حدی بر وجه بهداشتی آن نیز غلبه دارد. بر همین اساس باید نگاه به کرونا را از یک پدیده ثابت و گذرا که در روند ابتذال و فروپاشی سیر می‌کند به یک واقعه متغیر که سیلان آن با هیچ یک از وقایع گذشته قابل قیاس نیست، استحاله داد. در این نوشتار سعیم بر آن است که با دو نوع دیدگاه که اولی نقدی بر گذشته و دومی نیاز آینده است به این پدیده نگاهی بیندازم.
نقدی بر گذشته...
روند مدیریت و سیاست گذاری پیرامون بحث کرونا در ایران از ابتدای امر تا کنون دستخوش نوسانات بسیاری شده و فراز و فرود بیشماری را به چشم دیده اما نکته قابل توجه در این زمینه، تلفیق سیاست زدگی، احساسات و بی تدبیری در تمامی این برهه ها بوده است. همان طور که اشاره داشتم، کرونا یک پدیده چند وجهی است و کنترل آن مستلزم همکاری همه جانبه تمامی پتانسیل های کشور به علاوه معاضدت مردم و حکومت ها است. متأسفانه مدیریت جزیره ای و نمایشی کرونا که با داده سازی ها و عدم اطلاع از واقعیت موجود همراه شده بود موجب خود بزرگ بینی و اشتباهات محاسباتی بسیاری شد که عدم توجه به فراهم کردن امکانات بهداشتی و درمانی لازم، تزریق نیروی تازه نفس به سیستم بهداشت و درمان، اعمال مشوق های انگیزشی برای جامعه بهداشت و درمان کشور، واکسیناسیون عمومی مردم، عادی انگاری، تنظیم نظام اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی متناسب با دوران کرونا، مراودات مردم در داخل و خارج از کشور، کنترل های پیشگیرانه و آموزش های مردمی صحیح و... وضعیت را به مراتب وخیم تر کرد. نکنه مهمی که نباید به سادگی از آن گذشت، بی تجربگی و ضعف مدیریتی در وزارت بهداشت و همچنین جدال وزارت ها و مجموعه های مدیریتی دولت با یک دیگر بود فلذا تمامی وقایع ذکر شده دست به دست هم داد تا امروز در چنین شرایط بحرانی باشیم.
نیاز آینده...
بیش از هر اقدامی باید بت های پوشالی خود بزرگ بینی را بشکنیم و خود را در مقابل امواج سهمناک واقعیت قرار دهیم. وضعیت به شدت بحرانی است و جای هیچ آزمون و خطایی وجود ندارد و باید با عینک واقعیت و از زاویه تلاش مضاعف و تعاون همه جانبه به این موضوع نگاه کرد. بر همین اساس لزوم اجرای مواردی که گفته خواهد شد واجب و تسریع در اجرای آن و استفاده بهینه از زمان بسیار مهم است. اما در وهله اول تزریق نیرو به سیستم و تأمین دارو و امکانات لازم و ایجاد مشوق های انگیزشی برای کادر درمان بسیار مهم است. از طرفی سیستم بهداشت و درمان کشور به یک بن بست رسیده و تغییر زمین بازی از اولویت های مهم این سیستم است. بهره‌گیری از فضای منازل و اماکن عمومی که توسط نیروهای مسلح و سایر ارگان ها فراهم خواهد شد، می‌تواند مرهمی بر شرایط فعلی باشد. در شرایط فعلی رفتن به سمت کرونا تا انتظار برای آمدن او بازدهی بیشتری دارد و نظام موردیابی و غربالگری به صورت گسترده باید اجرایی شود. محدودیت های گسترده در داخل شهر ها و کنترل مسافرت های داخل و خارج از کشور، می‌تواند بخش مؤثری در زمینه کنترل این بیماری باشد اما زمانی نتیجه بخش خواهد بود که حداقل های یک زندگی برای بخشی از مردم فراهم شود و در غیر این صورت در جدال نان و مرگ، برنده نان نخواهد بود. از طرف دیگر ثابت شده این مدیریت جزیره ای فعلی تنها موجب بدتر شدن شرایط خواهد شد و ایجاد تک صدایی در بحث مدیریت کرونا، غیر قابل اجتناب است. اما باید توجه داشت که ستاد مرکزی تنها باید چهارچوب هارا مشخص کند و ستاد کرونا استان ها بر اساس شرایط هر منطقه ، تصمیمات لازم الاجرا را بگیرید. بحث آموزش و بومی کردن پروتکل ها بر اساس شرایط هر منطقه و الزام اجرای آن ها، می‌تواند راه گشا شرایط فعلی باشد. در حال حاضر همان طور که اشاره کردم، اجرای موارد فوق واجب و جای هیچ گونه تعلل و مماشاتی را ندارد.
این روز ها جنگ بین مرگ و زندگی و جدالی بر سر بقا در حال وقوع است. در حال حاضر کف هرم مازلو، سقف خواسته های خیلی ها است. وقت زیادی از دست داده ایم و کسانی از بین ما رفته اند که تا ابد داغش بر دل هایمان خواهد ماند. هر کس در هر نقطه ای که هست بهترین عملکرد را داشته باشد، این خلاصه هر آن چه گفتم بود.
نویسنده:مسعود فاطمی
