به گزارش سایت خبری پرسون، محسن پاکآیین در یادداشتی نوشت:
در حالیکه تمام شهرهای عربستان سعودی در تیررس حملات پهبادی و موشکی نیروهای رزمنده یمن قرار دارد و این کشور با ناامنی کامل مواجه است، هنوز کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) بر تصمیم غلط خود برای برگزاری لیگ قهرمانان آسیا و انتخابی جام جهانی در عربستان، اصرار میورزد.
این کنفدراسیون که برای انفجار چند ترقه در استادیوم آزادی، ایران را ناامن اعلام و امتیاز میزبانی را از کشورمان گرفت، در یک تصمیم مشکوک و با انگیزههای سیاسی، عربستان را میزبان مسابقههای ورزشی آسیا معرفی کرد.
عربستان سعودی به دلیل شش سال تجاوز به یمن و قتلعام هزاران انسان بیگناه، بعد از رژیم صهیونیستی بدنامترین رژیم ضد حقوق بشری جهان است و تصمیم سیاسی AFC در جهت کسب آبرو و حیثیت برای حکام بدنام سعودی اتخاذشده است.
کنفدراسیون فوتبال آسیا میگوید از عربستان سعودی ضمانتهای لازم را برای برگزاری موفق مسابقات گرفته است اما وقتی دولت حجاز نمیتواند امنیت مناطق حساس کشور را تأمین کند، چگونه خواهد توانست برای تأمین امنیت ورزشگاههای خود ضمانت بدهد؟
شرکت نفتی آرامکو که محور اقتصادی عربستان است و فرودگاههای این کشور, هرروز زیر آتش موشکها و پهبادهای مجاهدان یمنی قرار دارند، آیا کنفدراسیون فوتبال آسیا میتواند امنیت جانی تیم های شرکت کننده را تضمین کند؟ آیا دست اندرکاران AFC به عواقب فجایع احتمالی اندیشیدهاند؟
دولت سعودی در سالهای اخیر به دنبال این است که با برگزاری مسابقات و جشنوارههای بینالملل، بر روی جنایات خود در یمن بخصوص کشتار کودکان بیپناه سرپوش بگذارد. این رویکرد عربستان از چشم بسیاری از نهادهای بینالمللی پنهان نمانده و طرفداران حقوق بشر در سراسر جهان سعی در افشای جنایات ضد انسانی سعودی علیه مردم خود و ملت یمن داشتهاند.
برای نمونه چندی پیش، سازمان حقوق بشری و ضد جنگ Code Pink از «لویس هامیلتون» یک راننده انگلیسی که قصد شرکت در مسابقات فرمول یک در عربستان داشت، تقاضا کرد تا در مسابقات سپتامبر ۲۰۲۱ در شهر جده عربستان شرکت نکند. این سازمان حقوق بشر دلیل درخواست خود را از این قهرمان اتومبیلسواری حمله نظامی عربستان سعودی به یمن و کارنامه سیاه حقوق بشری حکام سعودی ذکر کرد.
موارد نقض حقوق بشر ازجمله قتل جمال خاشقچی در اکتبر ۲۰۱۸ و بحث حقوق زنان و همچنین جنگ یمن که از موارد موردتوجه رسانههای مستقل و شخصیتها و نهادهای طرفدار حقوق بشر در جهان است، باید موردتوجه AFC نیز قرار گیرد.
مسئولین کنفدراسیون آسیا باید بدانند که هنوز هم دیر نشده و میتوانند با یک تصمیم عاقلانه و شجاعانه، آبروی این کنفدراسیون را با سرنوشت مبهم خاندان بدنام سعودی گره نزنند.
در این میان امیدواریم مقامات مسئول در جمهوری اسلامی ایران نیز فعالیتهای خود را برای متقاعد کردن AFC جهت تجدیدنظر در تصمیم خود برای میزبانی عربستان دنبال کرده و یک تصمیم عزتمندانه درباره حضور یا عدم ورود تیمهای ایرانی اتخاذ نمایند. طبعاً آن عواملی که باعث شدند در این شرایط ناامن، میزبانی به عربستان اهدا گردد، قادر هستند که تیمهای ایرانی را بازنده و دستخالی از عربستان خارج کنند. در این شرایط باید فقط به اتخاذ تصمیم درست فکر کرد.