معاون بهداشت وزارت بهداشت در دیدار با رئیس دفتر سازمان جهانی بهداشت؛
به گزارش سایت خبری پُرسون، محققان در یک مطالعه جدید به ارتباط نگرانکنندهای میان چربی شکمی و تغییرات ساختاری قلب دست یافتهاند؛ تغییراتی که میتواند در بلندمدت به نارسایی قلبی منجر شود. به گفته پژوهشگران، تمرکز بر شاخص توده بدنی (BMI) بهتنهایی برای ارزیابی خطرات قلبی کافی نیست و محل تجمع چربی، بهویژه در ناحیه شکم، نقش مهمتری ایفا میکند.
دکتر «جنیفر ارلی»، محقق ارشد این پژوهش از مرکز پزشکی دانشگاه هامبورگ-اپندورف آلمان، توضیح داد که نسبت بالای کمر به باسن بیش از BMI بالا با الگوهای نگرانکننده قلبی ارتباط دارد. بر اساس یافتههای این تحقیق، چربی شکمی میتواند باعث ضخیم شدن عضله قلب بدون افزایش اندازه کلی آن شود؛ تغییری که در نهایت به کوچکتر شدن حفرههای قلب میانجامد.
در چنین شرایطی، قلب قادر به نگهداری و پمپاژ حجم کافی خون نخواهد بود و توانایی آن برای استراحت مناسب کاهش مییابد؛ عاملی که زمینهساز بروز نارسایی قلبی است. این وضعیت بهویژه بر عملکرد بطن راست قلب، که مسئول پمپاژ خون به ریههاست، تأثیر منفی میگذارد.
محققان در این مطالعه با بررسی تصاویر MRI بیش از ۲۲۰۰ فرد ۴۶ تا ۷۸ ساله که سابقه بیماری قلبی نداشتند، دریافتند افزایش چربی شکمی بهطور مستقیم با ضخیم شدن عضله قلب و کاهش حجم داخلی آن مرتبط است. این تغییرات در مردان شدیدتر از زنان مشاهده شد.
به باور ارلی، این تفاوت میتواند ناشی از تجمع زودتر چربی شکمی در مردان یا نقش محافظتی هورمون استروژن در زنان باشد. او تأکید کرد که مردان ممکن است در برابر اثرات ساختاری چاقی شکمی بر قلب آسیبپذیرتر باشند؛ موضوعی که در مطالعات پیشین کمتر به آن پرداخته شده است.
این پژوهش در نهایت توصیه میکند بهجای تمرکز صرف بر کاهش وزن کلی، افراد میانسال توجه ویژهای به جلوگیری از تجمع چربی شکمی داشته باشند؛ امری که از طریق ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل و در صورت لزوم مداخلات پزشکی بهموقع امکانپذیر است.
منبع: بهداشت نیوز
