مهدی حمزه پور

از ابزارهای ساده انسان‌های اولیه تا فناوری نرم در عصر امروز، مفهوم «فناوری» همواره در حال تحول بوده است. نگاه به گذشته نشان می‌دهد که فناوری تنها ابزار و آتش نبود؛ بلکه هنر، دانش و روش‌های زندگی بشر نیز جزو قلمرو آن به شمار می‌رفت. امروز، با جهانی شدن اقتصاد و پیشرفت سریع علوم نرم، بازتعریف فناوری و تمرکز بر توسعه فناوری نرم بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته است.

فناوری نرم صرفاً مکملی بر فناوری‌های سخت نیست، بلکه پارادایمی نوین برای ارزش‌آفرینی، حل مسائل پیچیده و درک بهتر تحولات جهان معاصر است. مهدی حمزه‌پور در یادداشت خود تأکید می‌کند که شتاب‌دهی به تحقیق و توسعه در حوزه‌های نرم، می‌تواند نیمه مغفول تاریخ فناوری را آشکار کرده و مسیر نوآوری در عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را هموار سازد.

دکتر مهدی حمزه‌پور مدیر اندیشکده فناوری نرم دانشگاه امام صادق (ع) بر این باور است که اگرچه صدها پژوهش درباره تاریخ فناوری سخت انجام شده، اما فناوری نرم همچنان ناشناخته مانده است. او این غفلت تاریخی را دلیلی برای ضرورت آغاز مطالعات نظام‌مند و کاربردی در حوزه فناوری نرم می‌داند.

دکتر مهدی حمزه‌پور در یادداشتی معتقد است فناوری سخت اگرچه ما را به ماه رساند، اما زمین را برایمان سخت‌تر کرد! او می‌گوید آینده بشر در گرو فناوری نرم است؛ جایی که اخلاق، معنا و انسانیت به قلب فناوری بازگردد. به عبارت دیگر گذار از فناوری سخت به فناوری نرم ضرورتی برای دستیابی به توسعه پایدار است؛ چراکه تنها با بازتعریف فناوری در پیوند با علوم انسانی و اجتماعی می‌توان از بن‌بست‌های کنونی عبور کرد.

دکتر مهدی حمزه‌پور، دکتری مدیریت و مدیر اندیشکده فناوری نرم دانشگاه امام صادق(ع)، معتقد است جهان امروز به مرحله‌ای رسیده که باید از اتکای صرف بر فناوری‌های سخت عبور کرده و به سوی توسعه و کاربرد گسترده «فناوری نرم» حرکت کند؛ فناوری‌ای که برخاسته از علوم انسانی، اجتماعی و ارزش‌های فرهنگی است و می‌تواند راه‌حل‌هایی تازه برای چالش‌های جهانی، ملی و فردی ارائه دهد.

دکتر مهدی حمزه‌پور، مدیر اندیشکده فناوری نرم دانشگاه امام صادق (ع)، معتقد است که تمایز واقعی میان انسان‌ها و سازمان‌ها دیگر تنها در دارایی‌ها و تجهیزات سخت‌افزاری نیست؛ بلکه در توانایی‌های ذهنی و مزیت معنوی آنهاست. «فناوری نرم» که بر پایه هوشمندی و اراده انسانی شکل می‌گیرد، مسیر تازه‌ای برای مدیریت، رهبری، امنیت و فرهنگ باز کرده و قدرت واقعی کشورها را در سایه برتری فرهنگی آشکار می‌کند.