با موافقت نمایندگان صورت گرفت؛
به گزارش سایت خبری پُرسون، دکتر مهدی حمزه‌پور، دکتری مدیریت از دانشگاه علامه طباطبایی (ره)، عضو هیئت علمی گروه علوم تصمیم و سیستم‌های پیچیده دانشکده مدیریت دانشگاه امام صادق (ع) و مدیر اندیشکده فناوری نرم دانشگاه امام صادق (ع) در یادداشتی نوشت:
تمایز اصلی انسان‌ها و نیز سازمان‌ها «مزیت معنوی» است. این مهم بر مبنای مدل‌های ذهنی افراد و در بستر فناوری‌های مرتبط با آن شکل می‌گیرد و به تعالی می‌رسد.
عده‌ای از اندیشمندان حوزه فناوری، اعم از مهندسی و مدیریت فناوری، فناوری‌ها را به دو دسته «فناوری سخت» و «فناوری نرم» تقسیم می‌کنند. آن‌ها علم را از جنس دانایی، عرفان را از جنس دارایی و فناوری را از جنس توانایی می‌دانند. به بیانی دیگر، فناوری را می‌توان با عبارت «توانایی تبدیل ورودی معین به خروجی مطلوب» یا «توانایی کسب خروجی مطلوب از ورودی معین» تعریف کرد.
حال اگر در تعاریف فوق، ورودی مورد نظر فاقد «اراده و هوشمندی» باشد، مانند مواد اولیه، تجهیزات، سلول و …، می‌توان از آن فناوری به‌عنوان فناوری سخت تعبیر کرد. اما چنانچه ورودی در تعریف فناوری دارای «اراده یا هوشمندی» باشد، مانند فرد، شرکت، سازمان یا نهاد، می‌توان از آن فناوری به‌عنوان فناوری نرم یاد کرد.
در فناوری سخت، به طور معمول، محصول فناورانه مانند تجهیزات، دارو و مواد پیشرفته و …، قابل لمس است؛ اما در مقابل، فناوری نرم، محصولات فناورانه غیرقابل لمس است. توانایی‌هایی چون:
- واکاوی شخصیت افراد با استفاده از داده‌کاوی و متن‌کاوی شبکه‌های اجتماعی
- تعیین حوزه‌های علاقمندی افراد با استفاده از موتورهای جستجو
- طراحی سازوکارهای خودکنترلی برای پیشگیری از جرم یا تخلف
- جلب اعتماد دیگران برای دستیابی به هدف
- توانایی ایجاد کودتا یا انقلاب‌های رنگین
- توانایی ترویج شایعه در سطح وسیع
- توانایی ایجاد انگیزش در مدیران برای موفقیت سازمان
- جنگ روانی، لابی و موارد مشابه
نمونه‌هایی از فناوری نرم هستند که شاید به طور طبیعی در فرآیندهای تولید، انتقال، توسعه، انتشار و تجاری‌سازی فناوری‌های سخت و مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ اما مبنای دانشی این فناوری‌ها به صورت ضمنی در ذهن افراد قرار دارد و استخراج، تدوین، تعمیم و تطبیق آن با مسائل موجود و مشکلات روز جامعه ضروری است.
بنابراین، فناوری نرم یک پارادایم فناورانه نوین است که نگرش ما را نسبت به فضای مدیریت، رهبری، کارآفرینی، تجارت، امنیت، دفاع، صنعت، آموزش، پژوهش و سایر موضوعات تغییر داده است.
بی هیچ مداهنه‌ای، جهان حال و آینده، جهان فرهنگی و به تعبیری جهان نرم است و قدرت حقیقی کشورها در سایه قدرت نرم برآمده از برتری در رقابت‌های فرهنگی در بستر صنعت فرهنگی می‌باشد.
منبع: پُرسون
