به گزارش سایت خبری پرسون، سید مصطفی هاشمی‌طبا فعال سیاسی در یادداشتی نوشت: اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی مولفه‌هایی هستند که یک شبه به وجود نمی‌آیند اما به راحتی لطمه دیده و از دست می‌روند. لذا در جامعه نیز باید رفتارها طوری باشد که همه احساس کنند گروه خاصی نمی‌خواهند کشور را اداره کند. رفتار نهادهای حاکمیتی باید طوری باشد که همه چهره‌های سیاسی و حتی مردم را بازی داده و در امورات مداخله دهند.
به عنوان نمونه چهره‌های سیاسی که سابق در این کشور مقام و منصبی داشته‌اند و اکنون به دلایل نامشخص به حاشیه رفته‌اند باید به صحنه بازگردند و از آنها استفاده شود. مثل حجت‌الاسلام سید محمد خاتمی که با وجود ظرفیت بالایی که دارد و می‌توان از این ظرفیت به نحو احسن استفاده کرد اما در صحنه نیست لذا به نظر نمی‌رسد که با وجود رویکردهایی که از برخی نهادها و جریان‌های خاص دیده‌ایم اتفاق خاصی در جهت اصلاح امور رخ دهد. البته این هم گفته می‌شود باید اقدامات و عملکردها به نحوی باشد که اعتماد عمومی افزایش یابد و سرمایه اجتماعی ترمیم شود نیز نباید این موضوع را صرفا به تحولات چند ماهه گذشته مرتبط دانست.
از سال‌ها پیش و شاید اگر دورتر برویم از سال 88 به این سو این موضوع اتفاق افتاده است. بخشی از مردم نسبت به آنچه که ادعا و اظهار می‌شود اعتماد ندارند و معتقدند نه اینکه حرف‌ها و اظهارات مطرح شده غلط باشد اما دیگر مورد باور پذیرش عده‌ای نیست. چرا که بخشی از صحبت‌های اظهار شده و وعده‌های داده شده عملی و اجرایی نشده است. این مساله نیز باعث شده تا اعتماد عمومی آسیب ببیند. هر چند که بازگشت این اعتماد و امید خدشه‌دار شده و لطمه دیده بسیار سخت است و باید حداقل در میان مدت اقدامات مفید و موثری صورت گیرد و جامعه به این نتیجه برسد که حاکمیت در راستای حل مشکلات مردم و مطالباتشان گام برمی‌دارد که کم کم شاهد بازگشت و ترمیم اعتماد عمومی، امید و سرمایه اجتماعی باشیم.
هر چند که در این خصوص نیز مردم چند دسته‌اند و باورهای مختلفی دارند. عده‌ای به بازگشت و ترمیم اعتماد عمومی باور دارند و معتقدند که دولت و حاکمیت می‌تواند در این راستا موفق عمل کند. یک عده هستند که باور ندارند اما بنا به شرایط و مصالح نوعی باور در این موضوع در خود ایجاد می‌کنند که مثلا این موضع را قبول کرده‌اند.
دسته سوم نیز آنهایی هستند که اساسا باوری به این موضوع ندارند. از سوی دیگر عده‌ای معتقدند که اگر گام‌هایی در راستای حل مشکلات اقتصادی برداشته شود و میزانی از رضایتمندی در جامعه نسبت به شرایط اقتصادی و معیشتی ایجاد گردد نارضایتی در جامعه کمتر می‌شود و امیدواری نسبت به آینده افزایش خواهد یافت.
در حالی که به نظر می‌رسد با توجه به آنچه در جامعه قابل مشاهده است این نارضایتی کمتر نمی‌شود. به عبارت دیگر روند عمومی جامعه به خصوص با تحریم‌ها و اینکه سیاست خاصی را هم در این زمینه نداریم این مساله به راحتی حل و فصل نمی‌شود. به علاوه اگر هم گشایشی در امور پیدا شود مسائل و مشکلاتی در کشور و جامعه ایران وجود دارد به این سادگی‌ها قابل حل شدن نیست. مشکلاتی از قبیل بحران آب و محیط زیست که چندان توجهی هم به آن نمی‌شود.
منبع: آرمان ملی
