در این ایام آکنده از خشکی و کمآبی، کام مردم ما با عطش هموطنان خوزستانی خود درآمیخته است. مردمی که در حیرت هستند که چگونه نخلهای بلندقامت این خطه که پای در خاکی زرخیز و سر در انبان شهد و شیرینی داشتند، اینگونه در رثای کارون بیآب خشکیدهاند؟ کارونی که هزاران سال و در خروش ناایستایش، روایتگر رشادتهای زنان و مردان سلحشور سرزمین ما در دامن پاک و پرسخاوت زاگرس کبیر بود.