دولت

جمعی از دوستان دوران تحصیل، گاهی دور هم جمع می‌شویم و گپ می‌زنیم. همه بالای بیست و چند سال، سابقه کار اداری داریم و در دوره‌ها و دولت‌های مختلف کار کرده‌ایم.

یک سال از استقرار دولت جدید در جمهوری اسلامی ایران گذشته است. اگرچه امید، اصلی‌ترین شعار دولت نبود؛ اما از اولین روزهای شروع دولت جدید امید زیادی در دل مردم و فعالان کسب‌وکار شکل گرفت که عمده آنها حول محور نحوه تعامل دولت با دنیا و فضای کسب‌وکار بود؛ چرا که این بار این امید زنده شد که دولت یکپارچه با سایر ارکان نظام، در تصمیم‌گیری‌های اقتصادی و غیر‌اقتصادی، کمتر با چالش مواجه خواهد بود و با هماهنگی کاملی که ایجاد می‌شود، بسیاری از مسائل حل و فصل خواهد شد.

اسراییل ضمن دامن زدن به فضای ایران‌هراسی روز به روز به برخی دولت‌های عربی نزدیک‌تر می‌شود تا آنجا که تلاش‌های گسترده‌ای برای ایجاد یک پیمان دفاع هوایی در منطقه میان این کشور و کشورهای عربی در حال انجام است.

گزارش‌هایی در رسانه‌ها منتشر می‌شود حاکی از آن که واکسن را حل و فصل شده، نفت را می‌فروشیم، مسکن را داریم می‌سازیم، کمبود برق را به سرعت حل کرده و6 هزار مگاوات ظرف یکسال به تولید برق افزودیم، تورم را مهار می‌کنیم و... گزارش‌های از این دست بسیار است اما از نظر کف جامعه، مشکلات معیشتی سر جای خودش هست.

بزرگ‌ترین خدمتی که آقای رئیسی در دوران مسئولیت‌شان کردند، واکسیناسیون آحاد ملت بود که طی آن بیش از 130 میلیون دوز واکسن تزریق شد چراکه یک جامعه بانشاط که بناست در فضای کرونا به سمت کسب و کار حرکت کند، باید از سلامت جسم و روان برخوردار باشد.

مدتی پیش کارشناس معاونت اجتماعی یکی از نهادها در تماسی تلفنی چند پرسش مطرح کرد که محور اصلی‌اش این بود که «چرا در سال 98 به دنبال افزایش قیمت بنزین، ناآرامی در کشور ایجاد شد

خوب، بد، زشت سه گانه ای در مثلث دولت، تولید و قانون است.