دولت سیزدهم

یکی از مباحث مهم در حکمرانی خوب مسوولیت‌پذیری و پاسخگویی مسوولان یک سیستم سیاسی است. تحقق این اصل مستلزم یک جامعه پرسشگر نیز هست. در طول تاریخ معاصر ایران یکی از عوامل اصلی موانع توسعه سیاسی، عدم پاسخگویی و پاسخ نخواستن از سوی مردم بوده است.

همان‌طور که برخی از مسئــولان بر ایــن نظر هستند طالبان را باید به عنوان یک واقعیت پذیرفت و به رسمیت شناخت پس چطور و چگونه است که همین مسئولان نسبت به خواست و مطالبات اکثریت ملت بی‌توجه هستند و نکته مهم‌تر اینکه خواست و مطالبات‌شان را به رسمیت نمی‌شناسند؟

در خلال بیست و یکمین نشست سران کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای که به میزبانی شهر دوشنبه، پایتخت تاجیکستان برگزار شد، پس از ۱۴ سال کشورهای عضو با تبدیل وضعیت ناظر ایران به عضویت دائم موافقت کردند. ایران از سال ۲۰۰۶ به عنوان عضو ناظر در این سازمان پذیرفته شده بود و پیش ‌از این چند مرحله تلاش برای عضویت دائم در این سازمان بدون نتیجه مانده بود. نخستین تلاش‌های ایران در دوره دولت‌های نهم و دهم به دلیل اعمال تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد ناکام ماند.

اینکه باید سالانه بیش از یک میلیون واحد مسکونی برای تامیــن نیــاز جامعه و تعادل در عرضه و تقاضا احداث شود تردیدی وجود ندارد و رویکردی اجتناب ناپذیر است، اما اینکه با وجود تمرکز اکثر دولت‌ها بر مقوله مسکن تاکنون اهداف دولت در این زمینه محقق نشده را باید در ساختارهای اقتصادی جست‌وجو کرد.