جامعه

‪‬ناگفته پیدا است که بسیاری از سازمان‌های غیر دولتی و گروه‌های صنفی با طراوت و خلاقیت و تضارب سلیقه‌های مختلف به انجام وظایف خود در ساختن شرایطی بهتر برای جامعه فعال هستند.

وقوع بحران‌ها به شکل‌های مختلف از بحران بهداشتی، خشکسالی، اقتصادی، اجتماعی جزو جدایی‌ناپذیر زندگی اجتماعی محسوب می‌شود. نکته‌ مهم این است که اگر بحرانی اتفاق افتاد ما چه رویکردها و استراتژی‌هایی را برای مدیریت بحران اتخاذ کنیم که این بحران حتی اگر فروکش کرد، زمینه بحران‌های دیگر را فراهم نکند و این نشان‌دهنده مدیریت هوشمند در هر جامعه‌ای محسوب می‌شود.

برخی مجریان و مدیران صدا‌و‌سیما فاقد نگاه ملی هستند و بیشتر بر‌اساس تفکر جناحی خود برنامه‌سازی انجام می‌دهند. این امر باعث آسیب‌ جدی به انسجام ملی است که از طرفی کمک‌کننده به ناآرامی‌ها در سطح کشور نیز هست. این طرز تفکر به قشرهای مختلف جامعه باعث بدبینی مردم و رشد فرصت‌طلبان می‌شود. سالیان درازی است که صداوسیما با این رویکرد کار می‌کند. وقایعی چون موفقیت یک ایرانی در هرجای جهان باید مبنایی برای تشویق و تبلیغ انسجام ملی و روحیه دادن به مردم شود.

چه زمانی می‌شود فهمید که جامعه‌ای نابسامان است و تیرگی‌ها در کمینند؟ وقتی صدا به صدا نرسد، وقتی کسی به فریادها گوش فرا ندهد، وقتی هزار کارشناس و دانشگاهی و نویسنده و روزنامه‌نگار هزار بار بگویند و بنویسند که شوخی کردن با کرونا عواقب وحشتناکی خواهد داشت و هیچ پاسخی از سوی مسوولان نیاید.

چنان عمل کردیم که جملات قصار سعدی هم زیر سوال رفته است؛ مگر نه اینست که "نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود..." ما که عمری است رنج کشیدیم، پس چرا گنجی حاصل نمی‌شود!

زیست شبانه یک واقعیت انکارناپذیر در جهان شهری ‌شده امروز است. در سراسر جهان، از شرق تا غرب، از کشورهای توسعه‌یافته تا کشورهای در حال توسعه، کشورهای مسلمان یا مسیحی، هر جا زندگی شهری به ‌ویژه در ابعاد کلان آن وجود دارد، زیست شبانه شهری هم وجود دارد.

نهادهای حاکمیتی و مسئول باید بپذیرند که کاهش ۳۰ درصدی ازدواج دختران و آمار ۵ میلیون دختر مجرد ازدواح نکرده، یک مسئله اولویت دار جامعه ایران است.

عطریانفر،کرباسچی، مرعشی، دو جلایی پور پدر و پسر، قوچانی و....از جمله افرادی هستند که با ناتوانی ذهنی، نظری و تاریخی خود در فهم شرایط جامعه ایران، تمامی سرمایه اجتماعی و سیاسی جریان اصلاح‌طلبی را بر باد داده و حتی زمینه بی‌آبرویــی کســانی چــون خاتمی،کروبــی و .. را نیز فراهم آورده‌اند.

به نظرم اتفاق 28 خرداد را نباید مترادف پایان اصلاح‌طلبی دانست. این را نه براساس علایق و گرایشم بلکه براساس واقعیات و تجربه پژوهشی می‌گویم.

در ایران و جوامعی مانند ایران که فرهنگ مردسالارانه بر آن غالب است، همه چیز از‌جمله فضاهای شهری مردانه است.

معیار دمکراسی می گوید، کاش احمدی نژاد از سوی شورای نگهبان تایید شود. او به کدام جرم نباید تایید شود واگر هم جرمی مرتکب شده چرا در هیچ محکمه‌ای، به عنوان مجرم معرفی نشده است؟

زمانی بود که مرزبندی‌ها و مفاهیم آنقدر از یکدیگر فاصله داشتند و بدانها پرداخته می‌شد که جامعه ذیل این مفاهیم و شاخص‌های هر گروه سیاسی یا مدیریتی انتخاب می‌کرد که رو به سمت کدام جریان داشته باشد.

حدود دو ماه دیگر به سیزدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری و انتخابات شوراهای محلی بیشتر باقی نمانده و فارغ از فضایی که امروزه بر این واقعه مهم سیاسی حاکم است به نظر می‌رسد جز با تبیین استراتژی و برنامه کوتاه و بلندمدت شفاف و منسجم، برخورد ایدئولوژیک و پیشگویانه با انتخابات پیش رو یا ارایه فضای سیاه و سفید، طرح مسوولانه و کنشگرانه‌ای محسوب نشود.

«... اقتصاد ایران شبیه فروشگاه ظروف چینی است که دائم گرفتار دعوا بین اعضای ائتلاف مسلط است و مهم‌ترین نتیجه آن شکستن ظروف فروشگاه است». به نظر می‌رسد در کشور به‌طور حادی به «بیماری خودایمنی» دچار شده‌ایم.

این یک واقعیت تلخ است که تورم نزدیک به 40 درصد در سال سپری شده، پیامدهای آشکار و بازدارنده بر کسب و کار ایرانیان و روش زندگی آنها بر جای گذاشته است.