برنامه جامع همکاری ایران و چین ضرورت انکارناپذیری است که نباید مقابل آن منفعل بود. مشی و رویه دولت چین مانند سیلی در حال فراگیر شدن در پهنه و گستره عالم است؛ یا باید نشست و نظاره کرد که این سیل خانه براندازد یا همراه شد و از خسارات کاست.
موج تبلیغات منفی علیه توافقنامه ایران و چین شدت گرفته است. از زمان اعلام توافق تا کنون، بعضی هنرپیشههای ایرانی مقیم خارج، رسانههای فارسیزبان و حتی برخی مقامات ارشد سابق - بعضاً بدون کوچکترین اطلاع از کلیات توافق - برای ایجاد بدبینی نسبت به آن به تکاپو افتادهاند.محور اصلی حملات هم مستمسک «محرمانه» بودن توافق است.
سند جامع همکاری های ایران و چین به تازگی در تهران به امضای طرفین رسیده و همین موضوع سبب شده تا آمریکا پیشنهاد تازه ای دهد. واشنگتن هیچ گاه تصور نمی کرد که زمانی چین به این شکل بخواهد جای آمریکا و غرب را بگیرد.
استاد علوم سیاسی و روابط بینالملل دانشگاه آلابامای جنوبی آمریکا تاکید کرد: با توجه به نقش روزافزون چین در توازن قدرت جهانی به خصوص در سطح اقتصاد بینالملل، امضای سند همکاری با چین برای ایران ضروری بود. رقبای منطقهای ایران نیز در این راه قدمهایی برداشتهاند.
وزیر امور خارجه چین شنبه هفتم فروردین ۱۴۰۰ با حضور در تهران، قرارداد ۲۵ ساله همکاری اقتصادی، فنی و تکنولوژی به مبلغ ۴۵۰ میلیارد دلار بین ایران و چین امضا کرد.
طرفین در این دیدار ضمن گرامیداشت پنجاهمین سالگرد برقراری روابط دیپلماتیک میان ایران و چین بر بسط همه جانبه روابط مبتنی بر مشارکت جامع راهبردی تاکید کردند.