انقلاب اسلامی

انقلاب برهم زننده نظمی بود که طاغوت بنیاد نهاده بود و بر پایه های آن، کاخِ امیال خود را بنا می کرد. تخت می گذاشت و بر تخت می نشست بی آنکه نگاهی به زیر بیاندازد که پایه های تخت اش در "حسرت زار" چه مردمی قرار گرفته است و گوهر هایی که بر تاجش می درخشد، اشکِ یتیمانِ یک ملت است.

دوازدهم بهمن ماه که سالروز ورود امام خمینی (رض) به میهمن اسلامی و آغاز دهة فجر انقلاب اسلامی است در عین حال اولین سالگرد ارتحال مرحوم آیت الله شیخ عبدالله نظری خادم الشریعه مازندرانی نیز هست که از شاگردان برجستة حضرت امام نیز بشمار می‏رفت و برای ابلاغ ابراز ارادت عشایر منطقه سوادکوه و مردم دلیر و مبارز مازندران به امام خمینی به پاریس رفت و با پرواز ایشان در ۱۲ بهمن ماه به میهن اسلامی بازگشتند.

آخرین باری که درهای استادیوم ورزشی آزادی باز شد، رنگش تغییر کرده بود، حضور رنگارنگ زنان و مردان ایرانی علاقه‌مند به فوتبال به‌رغم شیوع بیماری کرونا و صدای تشویق آنان به‌رغم تعداد محدودشان، مسابقه سرنوشت‌ساز حضور ایران در جام جهانی را رنگ ‌و بوی دیگر داده بود!

"ما نیازمند مدیرانی هستیم که شاخص‌های حاج قاسم را داشته باشند. این شاخص‌ها باید درست تدوین بشوند. سطح کلان کشور باید به دست مدیرانی باشد که دارای این شاخص‌ها باشند."

نگران بودی با دسته‌بندی‌های سفت‌وسخت چه کسی برای انقلاب می‌ماند. نگران بودی این دسته‌بندی‌ها مردم را فوج فوج از زیر خیمه میهن اسلامی خارج کند. نگران بودی اصلاح‌طلب و اصولگرا و باحجاب و بدحجاب، تبدیل به خودی و ناخودی بشود. اما همه برای تو ماندند.