تا انتخابات

نامزد انتخابات چگونه می‌خواهد امید و اعتماد از دست رفته را میان مردم زنده کند؟ بدون امید به آینده و جلب اعتماد به کارگزاران، هیچ مساله‌ای حل نخواهد شد. هر انتخاباتی که بتواند این دو مولفه را بهبود بخشد، به‌طور طبیعی انرژی خوبی را به موتور جامعه تزریق کرده است. همین انرژی مردم و حکومت را راهبری می‌کند، به شرطی که حفظ شود.

معیار دمکراسی می گوید، کاش احمدی نژاد از سوی شورای نگهبان تایید شود. او به کدام جرم نباید تایید شود واگر هم جرمی مرتکب شده چرا در هیچ محکمه‌ای، به عنوان مجرم معرفی نشده است؟

انتخابات یک فرصت گفت‌وگوی ملی برای اصلاحات واقعی کشور در وضعیت گرفتاری‌های جدی است و کسانی که مردم را از این حق اساسی محروم می‌کنند، اولا باید پاسخ‌گوی فعل و ترک فعل فرصت‌سوزاننده خود باشند و دوم از باب ماده 570 قانون مجازات اسلامی تحت تعقیب دادگاه مستقل قرار بگیرند.

یک تحلیلگر سیاسی نوشت: افرادی که به نظرم شورای نگهبان صلاحیت آنان را تأیید خواهد کرد، به شرح زیرند: سید ابراهیم رئیسی و سعید جلیلی از جناح اصولگرا، علی لاریجانی از اصولگرایانِ معتدل، محسن رضایی از نظامیانِ سابق، اسحاق جهانگیری و محمد شریعتمداری از جناح دولت و اصلاح‌طلبان.

با توجه به کارنامه دولت، جای این سؤال است که دست‌اندر‌کاران و مسئولان کلیدی دولت باید برای بازخواست به مراجع قضایی و مراکز بازرسی معرفی شوند و یا برای ثبت‌نام به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری به وزارت کشور مراجعه کنند؟! آقایان با کدام رو! خود را نامزد ریاست جمهوری کرده‌اند؟! 

جامعه به‌درستی این حضور دقیقه نودی نامزد‌ها را نقد می‌کند و به آن ایراد می‌گیرد. این ایراد کاملاً منطقی است چرا که حضوری با این کیفیت به طریق اولی این سوال را ایجاد می‌کند که چنین کیفیتی از فرایند نامزدی با چه برنامه مدون و مشخصی می‌تواند همراه باشد؟ اینکه آیا واقعاً این تعداد فرد شایسته یا تنوع برنامه و گرایش برای اداره دولت وجود دارد؟