یادداشت‌ها

سخنگوی وزارت امور خارجه در نشست هفتگی اخیر خود با خبرنگاران در باره آخرین تحولات مربوط به برجام و روابط ایران و غرب، تکمله‌ای قابل تامل را ترجیع بند سخنانش کرد. «ناصر کنعانی مقدم» گفت: برجام نیاز جمهوری اسلامی نیست؛ نیاز اروپا و امریکا به برجام کمتر از نیاز ایران نیست.

نقد تیغ دو لبه ای است. چه حتی اگر خیرخواهانه، منصفانه و خردمندانه باشد ممکن است مخاطب را خوش نیاید و اگر هر یک از این سه مولفه را نداشته باشد مسئولیت پاسخگویی برای منتقد در پی دارد.

پیرو انتشار خبر تشکیل کمیته حقیقت یاب با محوریت تحلیل و شناسایی دلایل وقوع حوادث اخیر و شناسایی دلایل اعتراضات مردمی، وزیر کشور از حضور حقوقدانان مستقل در این کمیته خبر داد.

عباس عبدی نوشت: ایران راه‌حلی فنی ندارد و باید رویکرد را تغییر داد. البته ذکر عوارض این اقدامات برای نشان دادن تناقضات سیاستی موجود مفید است.

این 20-30-50-100هزار نفری که به خیابان‌ها آمدند و اعتراض کردند و احیانا دست به اغتشاش زدند، کلا نادیده بگیرید.

حسین شریعتمداری در یادداشت روز کیهان تاکید کرد که نیروهای امنیتی در برخورد با معترضان باید از سلاح گرم استفاده کند.

آیا در ساختار فعلی و نیز عملکرد شورای نگهبان، رضایت مردم از حکومت به دست می‌آید؟ طبعا می‌توان نظر مردم را از خودشان پرسید، به جای آنکه از طرف آنان حرف زد.

علی مطهری گفت: زمانی که در مجلس بودم اظهارنظر و نطق‌هایی داشتم اما خیلی از تندروها خصوصی به من می‌گفتند ما همه حرف‌های شما را قبول داریم ولی جرات نمی‌کنیم بگوییم.

از ابتدا بردن بازیکنان به دیدار رییس‌جمهور اشتباه بود. در شرایط عادی چنین دیداری مشکلی نداشت ولی برنامه‌ریزان سیاسی باید توجه می‌کردند که این دیدار در شرایط اعتراضی کشور می‌تواند به منزله بهره‌برداری سیاسی تلقی شود.

مرحله گروهی جام جهانی فوتبال تمام شد. در کنار شادی ها و تلخکامی های این رخداد ورزشی بعضی اتفاقات متفاوت و جالب هم رخ داده است که « پیشگویی ها » از آن دست است.

فضای سایبری و امنیت به عنوان یکی از مهم ترین زیرساخت های حیاتی هر کشور، در جهانی که با شتابی شگرف به سوی یک دهکده کوچک اطلاعات در حال حرکت است اهمیت ویژه یافته است.

سیدعطاءالله مهاجرانی در روزنامه اعتماد نوشت:فوتبال بدون شک جذاب‌ترین و پرطرفدارترین ورزش‌های زمانه است. گردش مالی که در فوتبال در جهان جاری است با هیچ ورزش دیگری قابل مقایسه نیست. در دهه گذشته بیش از ۵۰ میلیارد دلار هزینه نقل و انتقال بازیکنان فوتبال شده است!

مثل خیلی چیزهای دیگر هنوز هم فکر می کنیم باید هرچیزی را یک جورهایی با امر مقدس پیوند بزنیم. این موضوع بیش از آن که به دغدغه دینی و معنوی ما برگردد یک جورهایی گریز از مسئولیت و شانه خالی کردن از کوشش و تلاشی هم پای دیگران است.

روزی در در یکی از کتابفروشی ها که اتفاقاً مستأجر مسجدی است کتابی را با عنوان «بازار خود فروشی» که ترجمه بود دیدم که کتابفروش آن را جزو کتابهای نمایشی گذاشته بود گفتم این چه کتابی است و اینکه این جزو کتابهای نمایشگاهی شما باشد مناسب نیست.

حسین نورانی‌نژاد نوشت: صداوسیما به واسطه بودجه‌ای که به‌ طور سنتی دراختیارش است و وابستگی که به مسیر خود پیدا کرده و نیز رسانه‌های همسویی که از سوی نهادهای خاص امنیتی و نظامی شکل گرفته‌اند، امیدی به اصلاح‌شان نیست و اساسا آنها هم برای مخاطب اقلیتی تولید برنامه می‌کنند.

مهاجرانی در یادداشتی نوشت: تیم ملى ایران هم بعد از فرود در مسابقه با انگلیس شاهد پروازش در مسابقه با ولز بودیم. فوتبال را بایستى در چارچوب خودش دید و داورى کرد. این که تیمى به جام جهانى راه پیدا مى کند، نشانه توانایى بازی کنان و تدبیر مربیان است.

با وجود اینکه تمام شواهد اصیل تاریخی و متنی گواه است که عقیده به تحریف قرآن در میان شیعیان دو سه قرن نخست مطلقا شایع نبوده و بعدا هم در سده های کلاسیک اسلام این اندیشه تنها در بخش بسیار محدودی از عالمان شیعی امامی رواجی داشته است.

در یادداشت پیشین نگاهی به شعار «زن-زندگی-آزادی» انداختیم و موضوعات «زن» و «زندگی» را بررسی کردیم. موضوع بعدی «آزادی» است خیلی خلاصه بگویم ما در ایران براساس قانون اساسی آزادی داریم . آزادی در بیان ، آزادی داشتن عقیده و ابراز عقیده ، آزادی در نوشتن ، ازادی در انتخاب.

دولت‌های آقایان خاتمی و روحانی و حتی احمدی‌نژاد در چندماهه اول دولت خود روند تورم را کاهش کردند. در دولت آقای رئیسی، اما این روند معکوس بوده و از همان ابتدا نرخ تورم صعودی شده است.

هر کس سابقه حمایت مردم از تیم‌ملی فوتبال در بازی ایران و استرالیا، ایران و آمریکا یا حتی همین چهارسال پیش، در جام‌جهانی روسیه را به خاطر داشته و شادی آنها در قبال پیروزی‌های تیم ملی فوتبال ایران را دیده و شاهد این روزهایی باشد که برخی آرزو می‌کنند تیم ببازد، برای گل‌های تیم رقیب شادی می‌کنند و پرچمش را بالا می‌برند، جا دارد از خود بپرسد، چه شده است و این پدیده نتیجه چیست.

اتحادیه اروپا در ماه‌های گذشته تلاش کرد تا بتواند با میانجی‌گری بین ایران و آمریکا با یک تیر چند نشان بزند. آنها بر این باور بودند که می‌توانند با بسته‌های پیشنهادی هم موضوع «برجام» را حل کنند و هم بتوانند به‌نوعی «بحران انرژی» خود که بر اثر تحریم روسیه ایجاد شده است را برطرف کنند.

سؤال اساسی این است که چرا شما نتوانستید با یک کشوری (آمریکا) که به گفته تمام اندیشمندان، در همه زمینه‌ها در حال افول است به توافق برسید. نخواستید یا نتوانستید؟

در زمانه‌ای که رئال پالیتیک یکبار دیگر به کانون سیاست جهان بازگشته، به دشواری می‌توان از مسئله اعتبار در سیاست خارجی سخن گفت.