تعداد بسیار زیاد دانشآموختگان دانشگاهها و مراکز آموزشعالی که شغل و کاری برایشان وجود ندارد از یکسو و فارغالتحصیلانی که در مشاغل و محلهای نامناسب با رشته تحصیلیشان شاغل هستند از سوی دیگر، این سوال را در اذهان بوجود میآورد که دانشگاهها و مراکز آموزشعالی بر اساس چه معیاری دست به پذیرش دانشجو میزنند؟