احزاب و شخصیت ها

تحرکات سیاسی اخیر حسن روحانی و حرف‌وحدیث‌های پیرامون او را باید موبه‌مو رصد و تحلیل کرد. جدیت در رصد کنش‌های روحانی به این خاطر لازم می‌آید که رییس‌جمهوری پیشین کشورمان برخلاف اسلافش، خود را تمام‌شده یا نیروی مقابل حاکمیت و ساخت رسمی قدرت نمی‌داند و هرطور شده می‌خواهد سهمی در مناسبات آینده سیاسی کشور داشته باشد.

شکست اصلاح‌طلبان در انتخابات ریاست جمهوری 1400 دوران جدیدی را برای آن‌ها رقم زده که شاید شاکله اصلی این دوران انزوا و به حاشیه رانده شدن است چرا که حالا و با گذشت بیش از 100 روز از روی کار آمدن دولت سیزدهم، هیچ صدای رسایی از اصلاح‌طلبان شنیده نمی‌شود؛ ماجرا از این قرار بود که با آغاز رد صلاحیت‌های گسترده اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس یازدهم، شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان اعلام کرد که از هیچ لیستی در انتخابات اسفند ۹۸ حمایت نمی‌کند، اما برخی از احزاب قدرت محور جریان اصلاحات با ارائه لیست سعی کردند تا حداقل کرسی‌های اصلاح‌طلبان مجلس دهم را تثبیت کنند که چنین نشد و شکستی نسبی را برای جریان اصلاح‌طلب به بار آوردند.

با پایان کار دولت دوازدهم یکی از پربسامدترین سوال‌ها در سپهر سیاسی ایران آینده حسن روحانی بود و البته گمانه‌زنی‌های مختلفی نیز در این زمینه وجود داشت.

طرح‌ صیانت در حال تبدیل‌شدن به میدان رزم میان جریان جبهه پایداری با سایر نمایندگان مجلس از جمله طیف نزدیک به رئیس‌ مجلس است.

انتشار خبر دیدار اخیر حسن روحانی، رییس‌جمهوری پیشین کشورمان با رهبر انقلاب، تحلیل‌ها و اقوال متفاوتی را در پی داشته است. دراین‌بین یک خط تحلیلی، بیشتر از سایرین ذهن را مجذوب خود کرده و آن، تمایل وافر روحانی به کم کردن فاصله‌اش با حاکمیت است؛ فاصله‌ای که برخی نیروهای سیاسی ازجمله حامیان روحانی سعی دارند آن را بعید و دور نشان بدهند.

اعضای جبهه پایداری‌ همچنان به دنبال اجرائی‌کردن ایده خود در رابطه با محدودسازی اینترنت بدون توجه به ایراد‌های طرح صیانت و تبعات مسدود‌سازی اینترنت هستند.