به گزارش سایت خبری پُرسون، روزنامه ایران نوشت: در حالی که بازار خودرو در رکود به سر می‌برد و رقابت تقریباً از این بازار رخت بربسته، ورود هرچه بیشتر خودروهای وارداتی، رقابت را در تولیدات داخلی بیشتر خواهد کرد. اما نکته مهمی که در این میان قرار است به آن بپردازیم شرایط خدمات پس از فروش خودروهای وارداتی است.
55 شرکت واردکننده خودرو!
با یک حساب سرانگشتی و بررسی خودروهای وارداتی، می‌توان آمار و تعداد شرکت‌های واردکننده در دوره جدید واردات خودرو را به دست آورد. دوره جدید که می‌گوییم یعنی باز شدن واردات خودرو بعد از چهار سال یعنی از اواخر سال 1396 که واردات خودرو بسته شد دوباره در دی‌ماه 1401 واردات باز شد و تعداد 55 شرکت مجوز واردات خودرو گرفتند.
در میان این شرکت‌ها تکلیف اسم‌های بزرگ و معروف مشخص است؛ شرکت‌هایی مانند کرمان‌موتور، بهمن‌موتور، ایران‌خودرو و سایپا که حداقل تا حدودی مصرف‌کنندگان و خریداران خودروهای وارداتی، خیال‌شان از خدمات پس از فروش این خودروها راحت است. اما اسامی شرکت‌های تازه‌تأسیس هم در این لیست وجود دارد که تکلیف نمایندگی‌های خدمات پس از فروش آنها مشخص نیست؛ شرکت‌هایی که فقط یک دفتر و شماره تلفن دارند و مشخص نیست قرار است وقتی این خودروها خراب شد دقیقاً چگونه به وظایف خدمات پس از فروش خود عمل کنند.
نکته مهم این است، نباید فراموش کنیم در دورانی به سر می‌بریم که تحریم‌ها سعی می‌کنند جلوی واردات خودرو هم سنگ‌اندازی کنند، در نتیجه تهیه قطعات این خودروها آسان نیست. اما شرکت هایی که مجوز واردات خودرو گرفته‌اند هم موظف هستند طبق قانون، خدمات پس از فروش را به درستی اجرا کنند.
چالش‌های اصلی خدمات پس از فروش خودروهای وارداتی
نبود ارتباط رسمی با شرکت‌های مادر از مهم‌ترین معضلات واردات خودرو در دوره جدید است. در دوره طلایی واردات خودرو یعنی دهه نود، واردکنندگان قدیمی تقریباً اکثراً از شرکت مادر نمایندگی رسمی داشتند. به طور مثال خاندان گرامی، متولی واردات خودروهای کیا از نمایندگی مادر در کره‌جنوبی نمایندگی رسمی داشت. حالا در دوره جدید بسیاری از واردکنندگان فاقد قرارداد رسمی با کمپانی‌های مادر هستند که این امر باعث می‌شود دسترسی به قطعات یدکی اصلی، ابزار تخصصی و آموزش‌های فنی محدود باشد. در نتیجه، خدمات پس از فروش با کیفیت پایین و مشکلاتی در تأمین قطعات مواجه می‌شود.
کمبود نمایندگی‌های رسمی و زیرساخت‌های خدماتی
برخی واردکنندگان تعداد محدودی نمایندگی در کشور دارند. برای مثال یکی از شرکت‌هایی که از برندی خوشنام خودرو وارد کرده فقط دو نمایندگی برای محصولاتش در کل کشور دارد. این محدودیت در تعداد نمایندگی‌ها، دسترسی مشتریان به خدمات پس از فروش را دشوار می‌کند.
مشکلات در تأمین قطعات یدکی و تجهیزات تخصصی
اولویت تخصیص ارز به واردات خودرو است، در حالی که تأمین ارز برای قطعات یدکی و تجهیزات تخصصی در اولویت‌های پایین‌تری قرار دارد. این موضوع باعث می‌شود واردکنندگان حتی در صورت تمایل، قادر به واردات قطعات مورد نیاز نباشند و مشتریان برای تعمیرات خودروهای خود با مشکلات جدی مواجه شوند.
عدم شفافیت در خدمات
برخی واردکنندگان، خدمات پس از فروش را به صورت محدود و بدون شفافیت ارائه می‌دهند. برای مثال، برخی از آنها فقط به ارائه شماره تماس یا یک دفتر کوچک خدمات اکتفا می‌کنند که این امر باعث نارضایتی مشتریان می‌شود.
واقعیت این است وقتی تعداد واردکنندگان خودرو را بررسی می‌کنیم با اسامی‌ای روبه‌رو می‌شویم که شرکت به طور مثال فقط چند ده دستگاه خودرو وارد کرده است و خودش را ملزم به انجام خدمات پس از فروش نمی‌داند. در این میان وزارت صمت به وظیفه خود که باز کردن مجدد واردات خودرو، افزایش واردات خودرو و تخصیص ارز بوده عمل کرده است حالا باید دید شرکت‌هایی که مسئولیت واردات را برعهده گرفته‌اند قرار است چگونه از پس این مسئولیت برآیند؟!
منبع: ایران
