رسیدن به چارچوب در مذاکرات

به گزارش سایت خبری پُرسون، مرتضی مکی تحلیلگر مسائل بین الملل در یادداشتی نوشت: دومین دور مذاکرات ایران و آمریکا در رُم از ابعاد مختلفی قابل بررسی است. از این جهت که اگر نفس این مذاکرات را بخواهیم بررسی کنیم، شروع این مذاکرات در عمان و سپس در ایتالیا نشانه مثبتی از این جهت است که هم آمریکا و هم ایران گزینه مذاکره و توافق را بر هر راه دیگری ترجیح می دهند. دور اول مذاکرات در شرایطی پایان یافت که هر دو طرف نسبت به این مذاکره ابراز رضایت کرده و ادامه آن را در رُ م انجام دادند و طی مدت زمان بیشتری هیات های دو طرف در سفارت عمان در رُ م مذاکره کردند و در پایان مذاکرات هم آقای عراقچی و هم آقای ویتکاف، بر رضایتمندی از این مذاکرات تاکید و اعلام کردند مذاکرات کارشناسی در روز چهارشنبه و سپس نشست دیگری بین مذاکره کنندگان ارشد دو طرف در عمان در روز شنبه برگزار خواهد شد.

این نشان می دهد که طرفین به یک چارچوب کلیات مورد مذاکره دسـت یافته اند که برای نشست کارشناسی و سپس در سطح مذاکره کنندگان ارشد به توافق رسیده اند که نکته مثبتی در این زمینه می توان ارزیابی می شود. اما در بیرون مذاکرات، شاهد سیگنال هایی هستیم که می تواند مذاکرات را تحت تاثیر قرار دهد و حتی به شکست بکشاند. اینکه آقای نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی با یک شدت و عصبایتی نسبت به تاسیسات هسته ای ایران تهدیداتی را اعلام می کند، نشان می دهد که مذاکرات رو به جلو است که با این عصبانیت این مواضع را اتخاذ می کند. او می داند که اگر این مذاکرات بخواهد همینگونه ادامه پیدا کند، گزینه نظامی از روی میز آقای ترامپ کنار خواهد رفت. ضمن اینکه با مذاکره و گفت وگو و توافق قابل پیش بینی است که چه اتفاقاتی برای طرفین خواهد افتاد اما جنگ را شاید اسرائیل یا آمریکا شروع کنند ولی پایان آن و واکنش قدرتمندانه ایران و تبعات آن برای هیچکسی مشخص و قابل پیش بینی نیست.

جمهوری اسلامی ایران باید با همین دست فرمان به جلو برود و در این میان به نظر می رسد مخالفان داخلی مذاکره را بیشتر باید توجیه و یا مهار کرد که در مسیر این مذاکرات مین گذاری نکنند. اینکه بازار نسبت به سیگنال های مثبت و منفی مذاکرات واکنش نشان می دهد، حکایت از حساسیت مذاکرات و تاثیری است که این مذاکرات بر زندگی مردم دارد. یکی از دلایلی که قطعا موجب شده که گزینه مذاکره برجسته شود، پایان عمر قطعنامه ۲۲۳۱ در اکتبر ۲۰۲۵ است. چرا که اگر دولت های اروپایی بخواهند ابراز تهدید و تحریم اقتصادی را از دست ندهند قطعا تلاش خواهند کرد مکانیزم ماشه را فعال کنند. اینکه آنها توسط آمریکا در مذاکرات با ایران به بازی گرفته نشده اند، عصبانی هستند ولی به خوبی می دانند تبعات بازگشت تحریم ها و تهدیدهایی که ایران نسبت به هرگونه کنش اروپایی ها درخصوص اسنپ بک نشان داده، بیش ترین آسیب را پس از ایران متوجه خود اروپایی ها خواهد کرد و هرگونه بحران در منطقه ابتدا دامن گیر کشورهای منطقه و سپس کشورهای اروپایی خواهد شد.

آنها به خطر جنگ و تنش با ایران به خوبی آگاه هستند به هر حال جمهوری اسلامی ایران همان طور که با چینی ها و روس ها در ارتباط نزدیک است به همان اندازه هم باید یک دیپلماسی فعال را با دولت های اروپایی در پیش بگیرد، نه از این جهت که آنها بخواهند طرف مذاکره باشند بلکه از این جهت که آنها با اطلاع از مذاکرات و اقداماتی که می تواند بین ایران و آمریکا انجام بگیرد، آنها هم در این توافق سهیم باشند چرا که بخشی از تحریم هایی که ایران به خاطر برنامه هسته ای اش متحمل شده، توسط دولت های اروپایی است و اگر بخواهیم این تحریم ها لغو بشود قطعا باید به یک توافق جامع با آمریکا و دیگر کشورها برسیم.

منبع: آرمان ملی