ایران و آمریکا

تحلیلگران معتقدند که تهدید اصلی برای آمریکا چین است، نه ایران. ایران با توجه به تاریخ مداخلات غرب، به‌ویژه کودتای ۱۹۵۳، به سیاست‌های واقع‌بینانه و عمل‌گرایانه در برابر اسرائیل و برنامه هسته‌ای نیاز دارد. دستیابی به توافق هسته‌ای پایدار، با کاهش تحریم‌ها و تقویت امنیت منطقه‌ای، می‌تواند روابط ایران و غرب را بهبود بخشد و به امنیت بین‌المللی کمک کند.

بقائی از دور جدید گفتگو‌های ایران و اروپا در ۲۴ و ۲۵ دی‌ماه در ژنو خبر داد.

رئیس شورای راهبردی روابط خارجی در مصاحبه با شبکه المیادین بر آمادگی همزمان ایران برای گفت‌وگو با آمریکا و نیز مقابله با فشارها تاکید کرد.

وزیر خارجه آمریکا اذعان کرد تحرکات مکرر این رژیم برای براندازی در ایران شکست خورده است. او همچنین اعتراف کرد که جمهوری اسلامی بدنه حمایتی قدرتمندی در میان مردم دارد.

سید حسین موسویان در یادداشتی نوشت: اگر ایران مذاکره با ترامپ را هم بپذیرد و گفت‌وگوهای جامعی آغاز شود، احتمال توافق وجود دارد با اینکه هیچ تضمینی نخواهد بود که حتی در صورت توافق، آمریکا بدان پایبند باشد!

نایب ‌رئیس اندیشکده «انجمن سیاست خارجی آمریکایی» گفت: دولت ترامپ، سیگنال‌های ایران برای مذاکره را نادیده می‌گیرد.

در حالی که دونالد ترامپ مشغول به چیدن اعضای ضدایرانی و صهیونیست در دولت جدید خود است، برخی از چهره‌های اصلاح‌طلب از جمله محمدتقی فاضل میبدی، عضو مجمع محققین، بر لزوم پذیرش هر نوع فرصتی برای مذاکره با آمریکا تأکید دارند. او معتقد است ایران می‌تواند از هر موقعیتی برای پیشبرد منافع ملی بهره‌برداری کند و حتی در صورت نشان دادن چراغ سبز از سوی ترامپ، می‌توان از این فرصت استفاده کرد. این اظهارات با انتقادات شدید نسبت به گذشته و تأثیرات منفی سیاست‌های دولت‌های پیشین مواجه شده است.

عبدالرضا فرجی راد، کارشناس ارشد سیاست خارجی، در تحلیلی تازه تأکید کرد که مذاکرات ایران با آمریکا باید به صورت دو جانبه و محرمانه انجام شود و از گفتگوهای چندجانبه با اروپا پرهیز شود. وی همچنین پیشنهاد کرد که مقدمات این مذاکرات قبل از ورود ترامپ به کاخ سفید فراهم گردد تا اعتمادسازی لازم انجام شود و زمینه برای حل اختلافات هسته‌ای و مسائل منطقه‌ای فراهم شود.

گویا غربگرایی در میان برخی نشریات، حد و مرزی ندارد. تظاهر به حمایت از دولت پزشکیان کردند و چماق «وفاق» را در برابر هر منتقد داخلی بالا آوردند. اما هنگام اختلاف میان طرف ایرانی و آمریکایی، جانب طرف آمریکایی را گرفتند!

به قدرت رسیدن مجدد دونالد ترامپ در آمریکا از نظر عده‌ای از صاحبنظران یک تهدید برای کل جهان است ولی عده‌ای آن را یک فرصت تلقی می‌کنند. این تفاوت دیدگاه به میزانی که حکایت از تضاد کامل در ارزیابی‌ها داشته باشد، در عالم سیاست پدیده‌ای کم‌سابقه است.

یاسمین انصاری متولد سال ۱۹۹۲ نماینده پیروز ایالت آریزونا که از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۴ عضو شورای شهر فینیکس بود. وی در زمان انتخاب، جوان‌ترین فردی بود که به عضویت این شورا انتخاب می‌شد. اولین ایرانی آمریکایی بود که به مقام دولتی در آریزونا انتخاب شد. فعالیت‌های اولیهانصاری متولد ۷ آوریل ۱۹۹۲ از پدر و مادری است که از ایران به آمریکا مهاجرت کرده‌اند.

«در کشور ما اظهارنظرها بدون توجه به عواقب آنها صورت می‎‌گیرد که می‌تواند به‌عنوان یک سند در دادگاه و محکمه بین‌المللی به کار بیاید. دادگاه‌ها در آمریکا که به ناحق ایران را محکوم می‌کنند، مقدار زیادی از مستندات‌شان اظهارنظرها و بیانیه‌های مقامات ایرانی است. ما وقتی صحبت می‌کنیم و به هیجان می‌آییم متوجه نمی‌شویم که اظهارات یک مقام دولتی حرف‌هایش سند است و می‌تواند ایجاد مسئولیت کند.»

تنش‌های احتمالی میان ایران و اسرائیل و تأخیر دولت آمریکا در ورود به مذاکرات جامع، به مذاکرات محرمانه‌ای برای تفاهم موقت و کاهش تنش میان ایران و ایالات متحده اهمیت بخشیده است.

جشنواره کوردیلرا از ۵ تا ۹ مهر (۲۶ تا ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴) در نوادا آمریکا برگزار شد.

یک کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: در شرایط کنونی و همان‌گونه که اخیرا وزیر امورخارجه ایران نیز اشاره کرد، به‌نظر می‌رسد در مناسبات ایران و آمریکا شاهد مدیریت تنش‌ها خواهیم بود.

نمایندگی جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد ادعای دخالت تهران در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا را رد کرد و آن «بی اساس و فاقد هرگونه وجاهت» دانست.

ایران و ایالات متحده در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، همواره کنش رفتاری خود را بر اساس نشانه‌هایی از ابهام راهبردی، تضادهای ژئوپلیتیک و رویارویی تاکتیکی مرحله‌ای قرار داده‌اند.

هم‌اکنون بسیاری از مقامات سیاسی و فرماندهان نظامی ایران به این موضوع توجه و اشاره دارند که هرگونه کنش راهبردی جمهوری اسلامی باید بر اساس انگاره تهدید و برخی از نشانه‌های مداخله آمریکا تنظیم شود. راهبرد اوباما و بایدن در برابر ایران مبتنی بر «موازنه فراساحلی» بوده و این امر توانست نشانه‌هایی از ثبات و تعادل ژئوپلیتیک را به‌وجود آورد.

آمریکا آرایش نظامی گرفت، ولی درباره «زمان کافی»، «تبعات» و «مؤثر بودن» حمایت از رژیم‌صهیونیستی دچار تردید است.

ترجیح آمریکا و انگلیس به عنوان دشمنان تاریخی ایران، این بود که ملت ما -مانند خیلی از ملت‌های محروم دیگر- اساسا حق انتخاب و انتخاباتی نداشته باشند.