به گزارش سایت خبری پرسون، حشمت ا... فالحت پیشه تحلیلگر مسائل بین الملل در یادداشتی نوشت: سطح توقع از تفاهم احتمالی بین ایران و آمریکا کاملا متفاوت از ابتدای دولت آقای رئیسی یا حتی ابتدای دولت آقای بایدن است. چرا که دیگر عملا برجام قابل احیا نیست و دلیل آن نیز این است که آقای بایدن نمی تواند تعهداتی را که ایران برای پایداری برجام می خواهد به ایران بدهد، چون لازمه این کار مصوبه کنگره است و موضع ضد ایرانی کنگره بسیار قوی تر از موضع سازش با ایران است؛ بنابراین جمهوری خواهان کنگره شکست سیاست خارجی بایدن در قبال ایران را به عنوان یک امتیاز برای خود تبدیل کرده اند.
در چنین شرایطی آمریکا نمی تواند توافق پایداری را با ایران امضا کند. خاص اینکه تجربه ترامپ هم باعث شده که عملا ایران حاضر نیست که به مفاد برجام برگردد و بخش اعظم برنامه های هسته ای و تولیدات سوخت هسته ای خود را به عنوان یک دستاورد از دست بدهد. اما به نظر می رسد بسیاری از موضع گیری هایی که در حال حاضر شکل می گیرد بی ارتباط به فرجه ۱۸ روزه آینده نیست. یعنی زمانی که به بند غروب برجام می رسیم و موضوع موشکی و تسلیحات متعارف ایران مطرح می شود به طور طبیعی روندی که پیش می رود کشورهای اروپایی و آمریکا تلاش می کنند که تحریم های موشکی ایران را حفظ کنند و به عبارتی این موضوع را به موضوع هسته ای ربط دهند. دقیقا همان چیزی که ایران آن را به عنوان خط قرمز مطرح کرده بود و اعلام کرده بود که موضوع هسته ای ماهیت جداگانه دارد و ایران حاضر نیست در مورد قدرت موشکی وارد مذاکره شود.
موضع گیری هایی که طرف ایرانی انجام می دهد با هدف حفظ این بخش از برجام است که بعید به نظر می رسد تا آن زمان نیز طرفین به توافق احتمالی هم برسند. البته یک ماه پیش نیز پیشنهادی داده بودیم مبنی بر اینکه طرفین می توانند با هم مذاکره کنند و مانع از این شوند که آخرین نفس های برجام قطع شود، اما شواهد نشان می دهد که توافق خاصی در این زمینه شکل نگرفته و طرفین حتی کانال های دیپلماتیک خود را تا حد زیادی از دست داده اند. حال آیا معنای این رویه ادامه تنش است؟ به نظر می رسد طرفین یک توافق نانوشته ای را که قبلا داشتند مبنی بر پرهیز از بازگشت به حوزه تنش و مدیریت تنش های موجود کماکان این ابتکار بین ایران و آمریکا حفظ خواهد شد.
هم آمریکا ادله بین المللی بسیاری دارد که تنش با ایران را گسترش ندهد و هم اینکه ایران از شرایط کنونی برای رسیدن به اولویت های اقتصادی خود استفاده می کند. بنابر این کانال های دیپلماتیک موجود بیشتر برای مدیریت تنش است که طرفین بتوانند بیشتر تنش ها را مدیریت کنند و در حد امکان استفاده خود را در راستای سیاست های خاص خودشان از این مدیریت تنش ببرند. به طور مشخص ایران سعی می کند که مانع افزایش تحریم ها شود و این فضای نسبتا باز را مورد چالش قرار ندهد تا فضای گشایشی که شکل گرفته ادامه پیدا کند. اما باید منتظر ماند تا پس از پایان این ۱۸ روز و آغاز غروب برجام طرفین چه رویکردهایی اتخاذ خواهند کرد.
منبع: آرمان ملی
521905
