برجام

با اینکه صاحبنظران بر حل مشکلات با غرب از طریق دیپلماسی تأکید می‌کنند و اقدامات قهرآمیز را مضر می‌دانند، یک نماینده مجلس از تهیه طرح سه فوریتی خروج ایران از معاهده پیمان بین‌المللی منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (ان.‌پی.‌تی) و پروتکل الحاقی آن خبر داد

برجام برای ایران تنها یک توافق سیاسی نبود، بلکه آزمونی از حکمت جمعی و ظرفیت حکمرانی بود. برجام، همانند هر توافقی، نقاط قوت و ضعف داشت؛ اما معضل بنیادین اصلی در فقدان انسجام حکمرانی پس از تصمیم نهایی نهفته بود.

روزنامه شرق نوشت: مکانیسم ماشه به سازوکاری اشاره می‌کند که در صورت نقض برجام یا اختلاف‌نظرهای عمده درباره اجرای تعهدات توسط هر یک از اعضا، می‌تواند تحریم‌های لغوشده را دوباره به‌سرعت و بدون نیاز به رأی‌گیری مجدد در شورای امنیت سازمان ملل، به حالت قبلی بازگرداند.

چرا ما بدون آنکه اجانب دخیل باشند، ‌خودمان در داخل در باب موضوع برجام روایت‌های متفاوت و دست‌کم ناقصی داریم؟‌

«شما که می‌گویید برجام خیلی بد بوده، شما که می‌گویید کارهای قبل خیلی خوب بوده، بسیارخوب! شما ۶ تا قطعنامه گرفتید. می‌گویید خوب بوده! حالا هم برمی‌گردیم به همان دیگر! اصلاً برمی‌گردیم به قبل از سال ۹۴. شما که می‌گویید کل قطعنامه‌ها اصلاً ارزش ندارد و کاغذپاره است. شما چه می‌گویید؟! شما که 6 قطعنامه را کاغذپاره می‌دانید، شما که کل برجام را بد می‌دانید، شما دیگر ساکت باشید!»

سخنگوی اتحادیه اروپا اعلام کرد که با وجود فعال‌سازی مکانیسم اسنپ‌بک توسط سه کشور اروپایی، دیپلماسی با ایران همچنان ادامه دارد و مذاکرات در دوحه برای

در صورت اجرای اسنپ‌بک و تلاش غرب به امید واهی انزوای بین‌المللی ایران‌، حضور فعال کشورمان در نشست‌های شانگهای و روابط با کشورهای عضو این سازمان به ایران این امکان را می‌دهد که از طریق دیپلماسی چندجانبه، از مشروعیت بین‌المللی خود دفاع کرده و در مقابل هرگونه زیاده‌خواهی غرب بایستد و خط بطلانی بر این ایده که جامعه جهانی در مقابل جمهوری اسلامی ایستاده‌، بکشد و تصویری متفاوت از جامعه جهانی در مقابل غرب ترسیم کند.

سخنگوی وزارت خارجه گفت: ایران را متهم می‌کنند تعهداتش وفق برجام را انجام نداده است و طرف‌هایی که در اجرای برجام قصور داشتند به هیچ عنوان مجاز نیستند ایران را به بی عملی در برجام متهم کنند.

ایران ما تشنه است اما بیش از آنکه تشنه آب، برق، گاز و... باشد، تشنه به‌کارگیری مدیرانی در دولت آقای پزشکیان است که امیدوار، خودباور، پرتلاش و با افق دیدی گسترده باشند که عمیقا به این باور رسیده باشند هیچ بن‌بستی در مسیر اجرای امور کشور وجود ندارد. مدیرانی که با تمام وجود به این کلام امام عزیزمان ایمان داشته باشند: «قطع رابطه و تحریم اقتصادی و لیست‌های دروغین آنها [آمریکا] دنیا را بر کشوری تنگ نخواهد کرد.»

مکانیسم ماشه حرف اول رسانه‌های غربی و عبری است.در داخل اما یک بحث جدی؛اشتباهات فاحش برجام و نقد جدی مفاد آن و ضعف تیم مذاکره کننده برجام است که بسیاری از آن ها اگر چه درست است، ولی اکنون بزنگاه درگیری و اختلاف در درون کشور نیست.

اینکه چه افراد و جریانی در داخل مسبب فعالسازی مکانیسم ماشه هستند، یک بخش از ماجرا است که حتما می‌بایست از طریق نهادهای امنیتی و قضائی پیگیری شود. اما طنز تلخ ماجرا اینجاست که اکنون همان طیفی که برجام و مکانیسم ماشه و دوبرابرشدن تحریم‌ها و پرواز قیمت دلار را به کشور و ملت تحمیل کرد، اکنون فریاد وامصیبتا سر داده و از فعالسازی مکانیسم ماشه با عناوینی چون «بحران» و «فاجعه» برای ایران نام می‌برد.

مدافعان سیاست‌های گذشته، می‌کوشند اشتباهات را به گردن دیگران بیندازند. اگر بخواهیم واقعاً پارادایم تغییر کند، باید نخست از ذهنیت استعماری آنها عبور کنیم.

در متن نامه شهید طهرانچی آمده است: برجام نیز لغو این بداندیشی‌ها را موجب نگردید و اروپاییان همچنان بر مشی خصمانه خود بر تحریم این دانشگاه اصرار می‌ورزند.

تاریخ معلم خوبی است. آن‌قدر خوب که یک درس را چند بار تکرار می‌کند اما اینکه برخی از دولتمردان ما درس‌های صریح، ساده و تکراری تاریخ را باز هم متوجه نمی‌شوند، تأسف‌آور است.

مکانیسم ماشه، آخرین حلقه از برجام است که در صورت عدم پای‌بندی ایران به میزان غنی‌سازی پیش‌بینی شده در این توافق‌نامه، راه را برای اجرائی شدن دوباره قطعنامه‌های ششگانه سازمان ملل علیه ایران هموار می‌کند.

وزیر امور خارجه پیشین جمهوری اسلامی ایران در یادداشتی در تارنمای شبکه قطری الجزیره انگلیسی نوشت که ده سال پس از امضای برجام، ترس نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی از صلح، به هرج‌ومرج دامن زده و غرب آسیا باید با اتحاد به آن پاسخ دهد.

نصرت‌الله تاجیک، دیپلمات باسابقه، با اشاره به حملات نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران و خروج عملی آمریکا و اروپا از تعهداتشان، تأکید می‌کند که برجام نه‌تنها موضوع و محل اجرایش را از دست داده، بلکه ابزارهای حقوقی آن نیز بی‌معنا شده‌اند. او خواستار اقدام فوری ایران برای خروج حقوقی و مستند از توافق است.

این روزها اما از تنها چیزی که سخن به میان نمی‌آید «لغو تحریم‌ها» است! «لغو تحریم‌ها» تنها دلیل خطرپذیری و مصلحت‌سنجی ایران برای تن دادن به خواسته دولت چهاردهم در پیشبرد مذاکرات بود اما دیپلمات‌های دولت چهاردهم آن‌قدر که در 5 دور مذاکره غیرمستقیم با آمریکا درباره اعتمادسازی و محدودسازی برنامه هسته‌ای ایران سخن گفتند از چند و چون لغو تحریم‌ها توسط آمریکا سخن به میان نیاوردند.

انگیزه ایران برای مذاکرات، محدود شدن برنامه غنی‌سازی و چند و چون آن نیست بلکه هدف، لغو مؤثر و پایدار تحریم‌هاست که بعد از پنج دور مذاکره، هنوز در دستور کار جدی قرار نگرفته است.

محمود واعظی گفت: در موضوع برجام و کشورهای پنج به‌علاوه یک که این همه وقتمان در دولت های یازدهم و دوازدهم را صرف آن کردیم و هدفمان این بود که جامعه جهانی را گرد هم جمع و تصمیمی مقبول و چندجانبه اتخاذ کنیم دیدیم که به محض فراهم آمدن مذاکرات رفع تحریم های ظالمانه هسته ای، ترامپ و نماینده ویژه استیو ویتکاف کاملاً اروپا را کنار گذاشتند و در حال حاضر تروئیکای اروپایی ازاین مسأله بسیار ناراحت و بدان منفی می نگرند.