به گزارش سایت خبری پرسون، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: آفتاب یزد که سردبیر آن چند سال قبل پس از خیانت کروبی، از کشور گریخت و در خدمت صدای آمریکا درآمد، نوشت: «برخی روزنامهها پرآبورنگ، سفر رئیسی را پوشش دادند، برخی دیگر ترجیح دادند تا از کنار سفر عالیترین مقام اجرایی کشور عبور کرده، واکنشی سرد نشان دهند».
موضوع قابل تامل اما حضور روزنامههای عمدتا مستقل و اصلاحطلب در جمع روزنامههایی است که نه تنها به این سفر نپرداختهاند که به موضوعاتی حتی فرعی اهمیت میدهند و حضور روزنامههای دولتی و حامی دولت در جمع روزنامههایی که با آب و تابی بسیار به ابعاد مختلف این سفر پرداخته و برخی تمام روی جلد خود را به این سفر اختصاص میدهند.
در یک تقسیمبندی دیگر با موضوع سفر رئیسی به آذربایجان شرقی، با دو دسته روزنامه مواجه میشویم،
- آگهیبگیرها
- مورد غضب واقعشدهها
ما نیز قبول داریم جامعه زخمخورده از تورم و گرانی نیاز به آرامش و امیدبخشی و انگیزهدادن دارد، به سهم خود نیز کوشیدهایم اما آفت امیدبخشی، نگاهی تبعیضآمیز است که این روزها شاهد آن هستیم.
بارها نوشتهایم که حمایت و همراهی با دولت هرگز به معنای چشم فرو بستن بر کاستیها و سوءمدیریتها و انحرافها نیست. اصلا در این تلاش برای یکدستشدگی، روزنامههای مستقل را ترغیب میکند تا جایی که ممکن است از دولتیها فاصله بگیرند تا صدای مردم هم بیشتر شنیده شود. قضاوت کنیم و نتیجهاش را به عینه ببینیم که؛ جای خالی دولت سیزدهم بر جلد روزنامههای منتقد حتما آسیبهایی را بر جای خواهد گذاشت. بارها متذکر شدهایم، دفاع رسانه از خطا و لغزش مدیران و مسئولان، اصلیترین عامل سرخوردگی، ناامیدی، احساس تلخ تبعیض و رویگردانی از ایمان و امید است!»
مفهوم دیگر این تحلیل عجیب روزنامه آفتاب یزد آن است که حب و بغضها و تعریف و تمجیدهایش اساسا بر مبنای مواجببگیری است و بسیاری از عوامفریبیهایی که در دولت قبل با تیترها و تحلیلهای خلاف واقع منتشر کرده، بر مبنای آگهیبگیری بوده است. تیترهایی سفارشی مانند: «تحرم رفت»، «موگرینی: هرچه تهران بگوید»، «خداحافظ فدریکا» و...
از سوی دیگر، جای پرسش از گردانندگان این روزنامه است که مگر از مردم دم نمیزنید؟ پس چرا تصاویر انبوه مردم استقبالکننده از رئیسجمهور در تبریز و چهاراویماق را سانسور کردید. فرض میکنیم از رئیسی خوشتان نمیآید یا با دولت مشکل دارید؛ چرا خبرهای امیدوارکننده این سفر، مانند افتتاح خط آهن بستانآباد- خاوران که مسیر تهران- تبریز را سه ساعت کوتاهتر میکند و میتواند در ترانزیت ۷ میلیون تن کالا از طریق ایران به کشورهای مختلف نقش راهبردی ایفا کند، یا تامین آب شرب ۱۸۰ نفر از ساکنان شهر میانه و ۱۷ روستای اطراف را پنهان میکنید و بازتاب نمیدهید؟ به اینها علاوه کنید احیای ۲۲۰ واحد تولیدی و صنعتی، و دهها پروژه بزرگ آب و برق و سلامت. بنابراین، آگهی بهانه است، بلکه مسئله رسانههای زنجیرهای این است که در صورت انتشار اخبار واقعی و امیدبخش، باید اعتراف کنند که در گره زدن سرنوشت کشور تکالیف دولت سابق به برجام و FATF، ۸ سال به مردم دروغ گفتهاند و درواقع در حق معیشت مردم خیانت و جنایت کردهاید.
نهایتا این طیف باید پاسخ بدهند هنگامی که به دروغ تیتر میزدند «تحریم رفت، امضای کری تضمین است، ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایهگذاری خارجی در کنار ۱۵۰ میلیارد دلار پول بلوکهشده به کشور میآید، اروپا: هرچه تهران بگوید»، از چه کسانی پول میگرفتند که آبروی خود را به حراج گذاشتند؟