به گزارش سایت خبری پرسون، سینوس‌ها حفره‌هایی آکنده از هوا هستند که در استخوان‌بندی جمجمه یعنی گونه، پیشانی و سر قرار گرفته‌اند و به جز هوا، ماده‌ای به‌نام موکوس یا ترشحات مخاطی نیز به میزان مشخصی درون آن‌ها قرار دارد. اما هنگامی که مجاری سینوس‌ها بسته یا ترشحات مخاطی بیش از حد تولید شوند، فرد مبتلا به سینوزیت می‌شود.
علت بروز سینوزیت
سینوس‌ها حفره‌های خالی در جمجمه هستند که با سوراخی باریک در استخوان به راه هوایی بینی متصل می‌شود. این حفره‌ها در حالت طبیعی توسط همین سوراخ باریک به راه‌های هوایی بینی راه دارند و باز هستند. اما وقتی عفونی می‌شوند مشکلات زیادی در ناحیه سر پیشانی، بینی و حلق وگلو به وجود می‌آید که گاهی باعث درد در ناحیه گوش و احساس گرفتگی آن نیز می‌شود.
درواقع هنگامی که مجرای سینوس‌ها به هر دلیلی بسته شوند فرد با مشکلاتی مواجه می‌شود که همان سینوزیت است. در این هنگام باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها نیز می‌توانند سینوس‌ها را هدف قرار دهند و باعث التهاب و عفونتشان شوند.
در واقع سینوزیت یا عفونت سینوسی به التهاب حفره‌های خالی در راه‌های هوایی بینی گفته می‌شود که می‌تواند ناشی از عفونت، آلرژی یا تحریک سینوس‌ها توسط مواد شیمیایی یا ذرات بسیار ریز باشد. ضمن آنکه عفونت‌های سینوسی معمولاً به دیگران انتقال داده نمی‌شوند.
علائم ابتلا به سینوزیت
مشکلات مربوط به سینوزیت به دو صورت حاد و مزمن بروز پیدا می‌کند که نشانه‌هایی مشابه همدیگر دارند. البته با این تفاوت که شدت علائم در سینوزیت مزمن کمتر است و اغلب در بزرگسالان بعد از سرماخوردگی مشاهده می‌شود که گاهی پس از یک هفته ممکن است این نشانه‌ها وخیم‌تر شوند.
از علائم ابتلا به سینوزیت می‌توان از سردردهای سینوسی، احساس فشار یا درد در ناحیه گوش و دندان و به طور کلی سینوس‌ها، حساس شدن صورت و تورم آن، سرفه‌های طولانی مخصوصاً در خواب نام برد که گاهی باعث ترشحات تیره از بینی و پشت حلق هم همراه خواهد شد. همچنین گاهی با تب و احساس گرفتگی بینی، گلودرد نیز همراه است.
علائم مربوط به مشکلات سینوس اغلب بیش از یک هفته ادامه پیدا می‌کنند و به داروهای معمول جواب نمی‌دهند که به آن سینوزیت حاد گفته می‌شود.
اگر سینوزیت حاد به طور کامل درمان نشود و طولانی شود سینوزیت مزمن بروز پیدا می‌کند. درواقع باید گفت سینوزیت مزمن به دلیل درمان نشدن سینوزیت حاد ایجاد می‌شود.
یعنی معمولاً وقتی سینوزیت حاد بعد سه ماه درمان نشود، تبدیل به سینوزیت مزمن می‌شود که در این گونه از بیماری تنفس از طریق بینی سخت می‌شود و ممکن است اطراف چشم نیز دچار تورم شود.
پیشگیری
برای پیشگیری از ابتلا به سینوزیت واکسنی به طور خاص برای این بیماری وجود ندارد. . اما واکسن‌هایی در برابر ویروس‌های آنفلوانزا و باکتری‌هایی که ممکن است سبب سینوزیت شوند وجود دارند.
البته بهترین کار تقویت سیستم ایمنی با استفاده از تغذیه مناسب، ویتامین و املاح مورد نیاز و همچنین قرار نگرفتن صورت و پیشانی و گوش‌ها در معرض سرما و باد مستقیم و پوشاندن کامل آن‌هاست.
بعضی افراد مخصوصاً در روزهای سرد سال زیاد به سینوزیت مبتلا می‌شوند. به همن دلیل هم باید بیشتر به راه‌های پیشگیری از ابتلا به این بیماری توجه داشته باشند.
دلایل بروز سینوزیت
عفونت‌های سینوسی یا سینوزیت می‌توانند به دلایل مختلف ایجاد شوند؛ یعنی هر چیزی که در جریان هوا بتواند در داخل سینوس‌ها اختلال به وجود بیاورد و باعث ترشحات مخاطی از سینوس‌ها شود می‌تواند منجر به بروز این بیماری شود.
اما سینوس‌ها معمولاً بر اثر تورم بافت مخاط و بافت‌های اطراف آن مسدود می‌شوند که اغلب به دنبال ابتلا به سرماخوردگی، آلرژی، رطوبت کم هوا، دهیدراته شدن بدن و مصرف بعضی داروها و اسپری‌های بینی به وجود می‌آیند.
درمان
با وجود داشتن علائم و نشانه‌های بیماری حتماً باید به پزشک مراجعه شود. اما درمان به موقع سینوزیت آلرژیک می‌تواند از بروز عفونت‌های ثانویه‌و باکتریایی جلوگیری کند.
عفونت سینوس‌ها را باید جدی گرفت چون در صورت پیشرفت می‌تواند به مننژیت، آبسه مغزی، عفونت استخوان یا التهاب بافت‌های چشم تبدیل شود. ضمن آنکه سینوزیت باکتریایی اغلب با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شوند. اما سینوزیت باکتریایی با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان می‌شود.
برای تخلیه سینوس‌ها می‌توان از داروهای شست و شوی سینوس‌ها استفاده کرد. اما برای گوش‌درد و سردرد ناشی از فشار وارد بر عصب‌ها می‌توان از مسکن استفاده کرد و گاهی نیز بیمار نیاز به استفاده از داروهای ضد حساسیت، آنتی هیستامین‌ها و ضد احتقان‌ها دارد.
اغلب سینوزیت مزمن بیش از چهار بار در سال اتفاق می‌افتد و معمولاً دوره نهفتگی آن نیز بیشتر از ۲۰ روز به طول می‌انجامد.
