به گزارش سایت خبری پرسون، ایران در استفاده از لوازم آرایشی رتبه بسیار بالایی داشته و توصیه های کارشناسان برای عدم مصرف این محصولات تاکنون راه به جایی نبرده است. در این مطلب سعی داریم تا اطلاعات مفیدی برای انتخاب و استفاده از لوازم آرایشی در اختیار شما قرار دهیم.
1 . جهان از نظر کشورهای تولید کننده محصولات آرایشی به سه بخش تقسیم می شود:آمریکا، اتحادیه اروپا و ژاپن. این سه منطقه بزرگ ترین تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرآورده های بهداشتی و آرایشی هستند. در هر منطقه تعاریف و قوانین ویژه ای برای تولید این محصولات وجود دارد. قوانین کنترل، ثبت و مواد اولیه مجاز در هر منطقه با منطقه دیگر متفاوت است.
“فرانسه” بزرگ ترین تولید کننده محصولات آرایشی و بهداشتی در اتحادیه اروپا است. اعتبار جهانی هر یک از کارخانه های تولید کننده این محصولات به موسسه تحقیقاتی، بررسی ایمنی، بررسی حساسیت، بررسی کاربرد، انتخاب نوع بسته بندی، ظاهر، رنگ، عطر مطابق با سلیقه مصرف کننده و در نهایت بازاریابی آنها وابسته است.
2 . در ایران بسیاری از محصولات آرایشی و بهداشتی از کشورهای دیگر وارد می شود و این امر از یک سو محققان ایرانی را تشویق به فرمولاسیون و تولید این مواد در داخل کشور می کند و از سوی دیگر گاهی کنترل کیفیت مناسبی بر ورود این محصولات وارداتی وجود ندارد. محصولات زیادی در کشورهای هم جوار و یا در داخل کشور با نام های معتبر تقلب می شود. گاهی بهتر است به جای استفاده از محصولات خارجی که به تقلبی بودن آن شک دارید، از محصولات داخلی استفاده کنید که حداقل کنترل دقیق بر فرآیند تولیدشان وجود دارد.
3 . با پیگیری وزارت بهداشت تلاش می شود بر تولید محصولات آرایشی ساخت داخل کشور نظارت دقیقی وجود داشته باشد و مواد اولیه محصولات آرایشی در کارگاه ها و کارخانه های تولید این محصولات کنترل شود. شاید شما از گروه افرادی باشید که هر جنس با مارک خارجی را مطلوب بدانید ولی حقیقت این است که بسیاری از محصولات آرایشی خارجی، در کشورهایی غیر از اسمی که روی آن نوشته شده است تولید می شوند و در واقع انواع تقلبی آن ها با مارک اصلی هستند.
4 . وزارت بهداشت تدابیر ویژه ای را در نظر گرفته است تا هر شرکت وارد کننده لوازم آرایش باید مجوز واردات از وزارت بهداشت کسب کند و هر شرکت نیز در صورتی این مجوز را کسب خواهد کرد که، جزئیات دقیق اقلام آرایشی وارداتی خود را به وزارت بهداشت، ارائه کند. بنابراین این شرکت ها موظف هستند جزئیات دقیق این کالاها و اعتبار کارخانه سازنده را با سند و مدرک به وزارت بهداشت ارائه کنند.
درنهایت نمونه هایی از این کالاها در آزمایشگاه های وزارت بهداشت، تجزیه و بررسی می شود و در صورت بی ضرر بودن، مجوز فروش آن کالا در بازارهای ایران صادر می شود.
