به گزارش سایت خبری پرسون، گیتی قاسمی، کارگردانی خوانده و البته علاقه اصلی‌اش بازیگری است. او سال‌ها در صحنه تئاتر، سپس قاب شیشه‌ای و پرده سینما به نقش‌های جدی و کمدی جان بخشیده است؛ از خاله خاور سریال «سال‌های دور از خانه» گرفته تا کشور «زیر خاکی» و اخیراً حلیمه «جادوگر». پایتخت یک، ویلایی‌ها، خروج، سد معبر، متری شیش و نیم، نیسان آبی و سیاوش از جمله آثاری است که وی در تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی در آن‌ها نقش آفرینی کرده است. وی که بسیار خونگرم و بااخلاق است و رابطه خوبی با خبرنگاران دارد، این روزها با سریال «جادوگر» مهمان خانه‌هاست تا نقش متفاوت دیگری را در کارنامه کاری‌اش به ثبت برساند. با گیتی قاسمی به بهانه حضورش در این سریال شبکه نمایش خانگی هم‌کلام شدیم.
چطور در جریان ساخت سریال «جادوگر» قرار گرفتید؟
گیتی قاسمی: در گذشته تجربه همکاری در سریال «کامیون» مسعود اطیابی را داشتم و همین آشنایی سبب شد در سریال «جادوگر» بازی کنم.
برای این که نقش‌هایتان شبیه هم نشود و به ورطه تکرار نیفتید چه می‌کنید؟ به طور مثال در فیلمنامه سریال جادوگر، کدام ویژگی «حلیمه» جای مانور داشت؟
این نقش در کل سریال حضور کمی دارد ولی آن چه که برایم جذابیت داشت لهجه کاراکتر بود. به نظرم موضوع خیانت با بازی خوب نادر سلیمانی بیشتر طنازانه است تا جدی و دراماتیک. خیلی تقابل بامزه‌ای با او داشتم که در بازی درآمد و چون این کاراکتر نسبت به دیگر نقش‌هایم فرق داشت (به لحاظ نوع زندگی و لهجه جنوبی)، دوست داشتم آن را تجربه کنم.
چه خط مشی‌هایی برای انتخاب نقش «حلیمه» در نظر گرفتید؟
کلاً در قالب هر کاراکتری قرار بگیرم، تمام تلاش خود را می‌کنم که دیالوگ‌ها و کارگردان به من بگویند که چگونه به نقش برسم. کاراکتر‌پردازی معمولا از دل دیالوگ در می‌آید و کارگردان هم با تمهید و تحلیل خودش به آن سمت و سو می‌دهد یعنی در بطن اتفاق‌ها و دیالوگ‌ها و خیلی مسلط‌تر است و می‌داند که چه می‌خواهد و این‌ها سبب می‌شود به من یاد آوری کند که چطور به نقش برسم.
برای رسیدن به نقش، بازیگر تجربه‌هایی دارد اما کارگردان هم خیلی تاثیرگذار است و دقیقاً کاراکتر با تعامل این دو قوام پیدا می کند. تعامل‌تان با مسعود اطیابی چگونه بود؟
کار با آقای اطیابی بسیار راحت، روان و مبتنی بر خلاقیت دو طرفه بود. او با ایده‌های بازیگران همراه می‌شد.
در نقش‌های اخیرتان در آثاری همچون «زیر خاکی» و «جادوگر» از لهجه استفاده کردید. این توانایی و تسلط در ادای دیالوگ‌ها از کجا آمده است؟
حقیقت اش این است که خیلی کیفیت زندگی‌ام از کمیت‌اش بیشتر بوده است. شاید به خاطر سفرهای زیادی که داشتم یا زندگی در مناطق مختلف به واسطه این که پدرم ارتشی بود، در هر شهری بودم توانستم به لهجه آن مسلط شوم اما در خصوص لهجه جنوبی، جدای از این که خودم در خوزستان زندگی کردم، دوستان زیادی در جنوب دارم و رفت و آمدم به آن منطقه زیاد است. به نوع و سبک‌های مختلف زندگی مردم و لهجه آن‌ها دقت می‌کنم و یاد می‌گیرم.
اشاره به پارتنر مقابل تان، «نادر سلیمانی» در سریال «جادوگر» کردید. می خواهم بدانم وقتی به شما نقشی پیشنهاد داده می‌شود، می‌پرسید که پارتنر مقابل تان کیست؟
بله صد درصد. قبل از شروع هر کاری می پرسم که بازیگر نقش مقابلم کیست، نه از لحاظ دخالت، بلکه برایم بازیگر مقابلم اهمیت دارد چون روی کیفیت بازی‌ها تاثیر می گذارد و می تواند یک بازیگر خوب، متوسط یا ضعیف بسازد. چون بده بستان هایی اتفاق می افتد و هر دو طرف باید از لحاظ کیفیت به هم نزدیک باشند.
در روزگار رقابت سریال‌های تلویزیونی با شبکه‌های ماهواره‌ای، پلتفرم‌ها چقدر در جذب مخاطب موفق عمل کرده‌اند؟
پلتفرم ها خوب عمل کرده اند و مردم هم آثار تولیدی شان را می بینند و دوست دارند، البته اگر اندکی سختگیری‌ها کمتر شود، بهتر است. شاید اندکی نظارت از نظر کیفیت در پلتفرم‌ها نیاز باشد تا داستان‌هایی تولید شوند که قصه خوب، جذاب و مفیدی داشته باشند و از بازیگران خوب و درجه یک استفاده کنند. معتقدم مردم این روزها تفریح دیگری ندارند و پلتفرم‌ها باید با تولید آثار نمایشی آن‌ها را سرگرم کنند. تلویزیون شاید سالی یک یا ۲ اثر خوب تولید کند و سینما هم که تقریباً نیمه تعطیل است و تنها پلتفرم‌ها می مانند که اگر سختگیری ها کمتر شود، بهتر است.
یکی از سریال‌های شبکه نمایش خانگی که بازی کردید، «نیسان آبی» بود، چه دلایلی باعث ماندگاری نقش‌ها به خصوص نقش علم تاج یا پارمیدا در این سریال شد؟
یاد گرفتم که هر وقت نقش منفی بازی می کنم، به جنبه‌های مثبتش فکر کنم و برعکس. علم‌تاج آدم خیلی فضولی بود ولی سعی کردم تلخی فضولی‌اش را با شیرینی طنازی جبران کنم، یعنی یک فضول شیرین باشد و به ابعاد مختلف شخصیت پرداختم تا جذاب درآید.
تعریف درستی از شخصیت علم تاج کردید، با این توضیحات ویژگی شاخص شخصیت حلیمه «جادوگر» چیست؟
حلیمه، عاشق، ساده و کم طاقت است.
بازی در این سریال چه تجربه‌هایی در کنار تیم منوچهر هادی و بازیگران خوبی همچون غلامرضا نیکخواه برایتان داشت؟
بی نظیر بود. من منوچهر هادی را مثل یک برادر دوست دارم، انسان خوش قلب و خیرخواهی است و این ویژگی در سریال نیسان آبی هم نمود داشت و واقعاً برای تولید این سریال زحمت کشید. همه در این کار، شبانه روز تلاش کردند تا اتفاق خوبی بیفتد و یک اثر معقول و دوست داشتنی عرضه شود، حالا در مورد این که چقدر موفق بوده، نظری ندارم.
قبول دارید به خاطر پرداخت نامنظم دستمزدها در تلویزیون اغلب بازیگران به سمت شبکه نمایش خانگی کشیده شده‌اند؟
معتقدم اوضاع اقتصادی مردم خراب است و خیلی از بازیگرها هم اوضاع مالی خوبی ندارند، مردم نگاه نکنند که تعداد معدودی وضعیت خوبی دارند، این روزها بازیگران بیکاری داریم که برایشان فرقی نمی‌کند که پیشنهاد بازی در شبکه نمایش خانگی، تلویزیون یا سینما داشته باشند و واقعاَ فقط به دنبال این هستند که کار کنند.
سرمایه‌گذاری پلتفرم‌ها در تولید آثار نمایشی چقدر نقش دارد؟
سرمایه گذارها واقعاً کار می‌کنند ولی اگر سرمایه‌گذاری پول خوب گذاشت باید اثر مطلوبی تولید شود و کار را باید به آدم‌های کاربلد بسپارند. شبکه نمایش خانگی سرمایه بیشتری می‌طلبد چون دستمزدها بالاتر است و خیلی از بازیگران در شبکه نمایش خانگی کار می‌کنند. قصه‌ها یا داستان‌ها به گونه‌ای هستند که شرایط مالی بهتری را می‌طلبند چون مستقلند و بدون کمک تلویزیون و ...کار می‌کنند. این روزها پلتفرم‌ها بیشتر از سینما مردم را پای آثار می‌نشانند، فقط باید مواظب ذائقه مردم باشیم و برای اثر و مخاطب‌مان ارزش قائل شویم.
بهترین سریال های شبکه نمایش خانگی
گیتی قاسمی چه نقش جدی و چه کمدی بازی کند، حاصل کار خیلی خوب می‌شود، داستان چیست؟
به باور نقش و تحلیل گیتی قاسمی از کاراکتر، تاثیرگذاری روی پارتنر و صداقت در بازیگری بر می گردد. نمی توانم مردم را گول بزنم چون ایمان دارم که تماشاگر ما باهوش است و گول نمی‌خورد و من باید برای مخاطب باورپذیر بازی کنم. فکر می‌کنم در بازیگری بسیار باهوش هستم، تعریف از خود نیست بلکه یک واقعیت است، ظرافت ها و لایه های عمیق نقش را می‌بینم و این هم باز برمی گردد به زندگی سختی که داشتم.
شما سال‌ها خاک صحنه خوردید، کارگردانی خواندید و در آثار مختلف نقش آفرینی کردید اما قبول دارید با خاله خاور سریال شبکه نمایش خانگی «سال‌های دور از خانه» معرفی و دیده شدید؟
داستان این است که مرا راه نمی‌دادند، نه به عمد، شاید جلوی چشم شان نبودم یا اعتماد آن چنانی صورت نمی‌گرفت. همان‌گونه که گفتید سال‌ها تئاتر کار کردم و جایزه گرفتم و در تلویزیون هم کار کردم ولی احساسم این بود که من را نمی‌شناسند و نمی‌خواهند اعتماد کنند. در کمدی مجید صالحی و در درام دانش اقباشابی به من اعتماد کردند.
خاطرات تلخ و شیرینی را با نقش های تان در آثار مختلف سینمایی و سریال در ذهن ها ماندگار کردید، خودتان به عنوان خالق نقش، کدام شخصیت در ذهن تان ماندگار شده است؟
واقعاً همه نقش‌هایی را که بازی کرده‌ام دوست دارم، به خصوص در چند سال اخیر که مردم من را شناختند. تمام نقش‌ها و کاراکترهایم را با جان و دل بازی کردم و انرژی گذاشتم اما قطعاً نقشی را دوست دارم که مردم بیشتر آن را دوست دارند چون در آن کارم را درست‌تر انجام داده‌ام و این برایم لذت بخش است.
تجربه بازی در همه گونه نقشی را داشته‌اید، البته مخاطب شما را با نقش‌های کمدی بیشتر دوست دارد.
«نیسان آبی»، «زیر خاکی» و «جادوگر» کمدی و فیلم های «سد معبر»، «جاندار»، «ویلایی ها»، «خروج»، «متری شش و نیم» و «حکم تجدید» و سریال‌های «سیاوش» و «نامه آخر» جدی بودند. فیلم «لختگی» به زودی اکران می‌شود. دلیل این که مخاطبان من را با نقش‌های کمدی دوست دارند این است که آن‌ها کمدی را دوست دارند، البته به آن‌ها حق می‌دهم چون نیازشان است. از زمانی که کرونا همه گیر شد و احساس کردم مردم حال روحی خوبی ندارند، بیشتر سمت کمدی رفتم و احساس کردم الان نیاز دارند که بخندند و رسالت خود را انجام دادم.
اگر نکته‌ای درباره بازی در سریال «جادوگر» باقی مانده، بفرمایید.
سر این کار به دلایل مختلف به من خیلی سخت گذشت ولی حضور آقای مسعود اطیابی کارگردان و خانم «مشایخی» در کنارشان به عنوان مشاور برایم خیلی قابل احترام بودند و سبب شدند سختی‌های کار را خیلی متوجه نشوم.
به عنوان پرسش آخر فیلیموشات، می خواهیم با ما یک بازی انجام دهید. آیا می‌توانید یک آهنگ، یک کتاب، یک اثر هنری (یا یک هنرمند یا یک هنر رایج) را نام ببرید که به بهترین وجه، فیلم یا کارگردانی شما را نمایندگی می‌کند یا الهام بخش شما به عنوان بازیگر است؟
سادگی در زندگی، در بازیگری، در روابط و در پوشش الهام بخش من است. در هیچ شرایطی آدم سختگیری نیستم و فکر می‌کنم این، در بازیگری به من کمک کرده است. آدم‌های سختگیر منقبض هستند و یک بازیگر منقبض نمی‌تواند آن چیزی را که باید، انتقال دهد. سادگی در همه چیز سبب می‌شود بازیگر انرژی و پیام را انتقال دهد و نیاز به کتاب، موسیقی و... نیست.
