به گزارش سایت خبری پرسون، موضوع وقتی جالب میشود که خبری از قیمتهای آب معدنی که در ظاهر وارداتی هستند داشته باشیم. یک نوع آب معدنی که صرفا بطری بزرگتری نسبت به نمونههای مشابه داخل دارد در حدود 50 تا 100 هزار تومان به فروش میرسد. این قیمت بالا برای آب برای برند خارجی در حالی واردات آن تکذیب میشود، عجیب است و جای سوال دارد.
اگر این کالا قاچاق است که بحث جداگانهای است و اگر تقلبی است، سازمان غذا و دارو، سازمان تعزیرات و سازمان حمایت از مصرف کننده کجا هستند و چرا به فکر سلامت شهروندان و جیب آنها نیستند.
موضوع بعدی که باید اشاره شود، افزایش روزافزون مصرف گرایی میان ایرانیها است که به آب معدنی نیز رسیده، حتما تقاضا برای چنین کالاهایی وجود دارد که شاهد واردات و عرضه با قیمت بالا هستیم. از طرفی رانتهای اقتصادی گسترده در کشور و از سوی دیگر وجود چنین مشتریانی عجیب نیست و باید به آن عادت کرد.
علاوه بر بحث آبهای وارداتی، اخیرا خبری نیز راجع به آب معدنیهای داخلی منتشر شد. حسین عزیزی، مدیرکل فرآوردههای غذایی و آشامیدنی سازمان غذا و دارو گفته است که خیلی از بستهبندیهای آب معدنی، اصلا آب معدنی نیستند و از معادن یا چشمهها برداشت نمیشود، بلکه همین آب شرب معمولی است که دوباره تصفیه میشود.
البته آب معدنی و آب آشامیدنی دو مقوله جدا از یکدیگر هستند و مصرف کننده باید هنگام خرید بر نوشته روی بطری توجه کند. هر چند تخلفها در این زمینه نیز باید توسط نهادهای نظارتی باید رصد و پیگیری شود و دروغ گویان به مردم تنبیه شوند.
در تمام این مدتی که جامعه با انواع و اقسام افزایش قیمتها مواجه شده، سازمان حمایت از مصرف کننده هیچ گونه فعالیتی متناسب با عنواناش انجام نداده و چه بسا انحلال آن از تداماش بهتر باشد.