به گزارش سایت خبری پرسون، محمد مایلی کهن این روزها اگرچه کنار گود قرار دارد و سمتی در فوتبال ندارد اما اتفاقات فوتبالی و متن و حاشیه المپیک را به صورت جدی دنبال میکند.
قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر، احتمال بازگشت کارلوس کیروش به فوتبال خاورمیانه، نتایج کاروان ورزشی ایران در المپیک و حاشیههای مرتبط با آن سوژههای جالبی شد تا پای صحبت یکی از رک ترین چهرههای فوتبال و به طور کلی ورزش ایران بنشینیم.
شکل نامناسب لباس کاروان ایران در المپیک
هر کس یک سلیقهای دارد ولی به نظر من لباسهای طراحی شده برای کاروان ایران در المپیک به ویژه برای بانوان مناسب نبود. البته یک نکته هم که در رژه به چشم آمد، شکل پوشش آقای نصرالله سجادی بود. از قدیم به ما یاد داده بودند در مراسم رسمی وقتی کت و شلوار به تن میکنیم، دکمههای کت را ببندیم. همه اعضای کاروان ایران هم همین کار را کرده بودند غیر از آقای سجادی! برایم جای سؤال است که چطور بعضی از این آقایان همیشه در المپیک و بازیهای آسیایی هستند؟ آیا کسی میداند مدیران ورزش ایران که به المپیک رفتهاند، چقدر حق مأموریت میگیرند؟ قبول دارم که در چنین مسابقات مهمی تجربه مدیریتی خیلی مهم است ولی چگونه میشود که یک عده خاص همیشه هستند؟
خاطرات خوش لندن تکرار شود
محمد بنا لقب آقای خاص را مال خود کرده و به معنای واقعی کلمه هم آقای خاص است. امیدوارم تیم ملی کشتی فرنگی ایران بتواند با هدایت محمد عزیز خاطرات خوش المپیک لندن را برایمان زنده کند. در لندن سه مدال طلا گرفتیم در حالی که واقعاً غیر از حمید سوریان، روی بقیه نفرات، حداقل برای مدال طلا حساب نمیشد. علاوه بر کشتی فرنگی، برای کشتی آزاد هم آرزوی موفقیت دارم. موفقیت ورزش ایران در المپیک غم مردم را کمتر میکند.
دستاوردی غیر از فروغی نداشتیم
مدال طلای آقای فروغی فوقالعاده ارزشمند است و کار ایشان بسیار ارزنده بود ولی اگر این مدال را کنار بگذاریم، واقعا تا اینجای کار در رقابتهای المپیک توکیو چه دستاوردی داشتیم؟
غیرت فصیحی
با توجه به شرایط رشته دوومیدانی و سرمایهگذاری کلان سایر کشورها، خانم فرزانه فصیحی در ادامه راه قطعاً روزهای بسیار دشواری را پیش روی خود خواهد داشت ولی با این وجود باید گفت آفرین به غیرتش که چراغ ورزش بانوان در عرصه دوومیدانی را روشن نگه داشت.
عملکرد سلطانیفر
بعید میدانم کسی از عملکرد آقای سلطانیفر تحت عنوان وزیر ورزش رضایت داشته باشد. هنگامی که ایشان وزیر شد من خودم به شخصه خوشحال بودم چون سابقه همکاری با آقای هاشمیطبا در دوران ریاست ایشان بر سازمان تربیت بدنی را داشت ولی متأسفانه از تجربیات مهندس هاشمیطبا و مهندس فائقی استفاده نکرد. متأسفانه برخی دولتها در روزهای پایانی خود پروژههای نیمه کاره را افتتاح میکنند تا همه چیز را به نام خودشان سند بزنند ولی ای کاش وزیر جدید ورزش به جای ساختن پروژههای جدید، ابتدا ورزشگاههای ساختهشده در دورة آقای هاشمیطبا را حفظ کرده و مانع از خراب شدن آنها میشد. انصافاً دوره مهندس هاشمیطبا بهترین دوران سازمان تربیت بدنی ایران بود.
افتخار به چمن مصنوعی!
واقعاً عجیب است که عدهای به چمن مصنوعی کردن ورزشگاههای فوتبال در مازندران و گیلان افتخار میکنند! استفاده از چمن مصنوعی در این استانهای پرباران کشور واقعاً افتخار دارد؟ الان در انزلی، رشت، لاهیجان و لنگرود چمن مصنوعی داریم. بازیهای نساجی مازندران هم روی زمین چمن مصنوعی برگزار میشود. ورزشگاه شهید عضدی رشت اصلاً حال و روز خوشی ندارد و همین ورزشگاه شهید شیرودی تهران هم با وجود موقعیت بسیار ممتازی که دارد عملاً فراموش شده است.
وزیر شدن در دولت بعدی
وزیر شدن من در دولت بعدی؟ شاید در آن دنیا وزیر ورزش شوم! البته برایم جالب توجه است برخی افراد که اتفاقاً سابقه کار کردن با اغلب دولتها را نیز دارند، حدوداً دو ماه است اصلاً آفتابی نمیشوند و خبری از انتقادات آنچنانی آنها هم نیست تا شاید احتمالاً در دولت جدید هم بتوانند دوباره پست بگیرند!
آلکنو و مربیان ایرانی
در خبرها خواندم آقای آلکنو سرمربی تیم ملی والیبال پس از ناکامی مقابل کانادا به شدت از عملکرد شاگردانش انتقاد کرده و به آنها گفته است: «مگر شما غیرت ندارید؟ این همه آدم دارند مسابقه شما را تماشا میکنند آن وقت چنین نمایشی ارائه میکنید و میبازید؟» انصافاً اگر مربیان ایرانی چنین حرفی را زده بودند، خیلیها میگفتند این مربیان چیزی نمیدانند و به جای ارائه راهکارهای تاکتیکی، حرفهای احساسی میزنند. این همه به آلکنو پول داده ایم تا بیاید و به بازیکنان بگوید غیرت ندارید؟ واقعاً اگر برای مثال مرحوم حسین معدنی سرمربی ایرانی اسبق تیم ملی چنین حرفی را میزد، چه واکنشی نشان میدادیم؟
قهرمانی پرسپولیس با کمک وزیر؟
باید به مجموعه پرسپولیس تبریک گفت. از مدیران و مربیان گرفته تا بازیکنان و هواداران. همچنین باید به برگزارکنندگان رقابتهای لیگ برتر هم تبریک گفت که در این شرایط کرونا نگذاشتند چراغ رقابتهای لیگ برتر خاموش بماند. در مورد اینکه ادعا میکنند پرسپولیس با کمک وزیر ورزش قهرمان شده است هم واقعاً نمیدانم چه باید گفت؟ پرسپولیس با کمک وزیر قهرمان شد؟ همه مسابقات پخش زنده میشود و کیفیت تمام تیمها عیان است. پرسپولیسیها زحمت کشیدند و قهرمان شدند. انصافاً باید یک خسته نباشید هم به محرم نویدکیا و عوامل باشگاه سپاهان گفت که تا آخرین لحظه برای قهرمانی مردانه جنگیدند.
حرکت پیروانی
گاهی اوقات ما از برخی رفتارها انتقاد میکنیم ولی خودمان حرکاتی به مراتب نامناسبتر انجام میدهیم. در مورد حرکتی که آقای افشین پیروانی انجام داد هم داستان به همین شکل است. البته به نظرم اگر افشین آن کار را نمیکرد و آن حرفها را درباره قهرمانی ششم بر زبان نمیآورد، بهتر بود.
مهره مار مربیان
برخی مربیان مهره مار دارند و تحت هر شرایطی باید در فوتبال ما تیم داشته باشد. شما ببینید از ابتدای فصل گذشته تا به امروز آقای فراز کمالوند چند تیم داشته است؟ وقتی مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا تمام شده و ایشان از استقلال رفت، تیم فرهاد مجیدی در ورزشگاه آزادی مغلوب ذوبآهن شد و عدهای مدعی شدند استقلال باخت چون دیگر فراز کمالوند کنار دست مجیدی نیست ولی وقتی پیروزیهای فرهاد بدون کمالوند شروع شد دیگر کسی حرفی نزد که این نتایج چگونه به دست میآید؟ آقای کمالوند به سایپا رفت و جانشین ابراهیم صادقی محجوب شد و البته آنجا موفق نبود. حالا این تیم پر امکانات و قدیمی راهی لیگ آزادگان شده و البته فراز کمالوند نیز دوباره تیم پیدا کرده و به تراکتور رفته است! واقعاً بعضی از مربیان برای تیم پیدا کردن چیزی فراتر از مهره مار دارند!
قهرمانی آسیا
چه کسی گفته استقلال و پرسپولیس نمیتوانند با سرمربیان ایرانی قهرمان آسیا شوند؟ چرا این دو تیم نباید با فرهاد مجیدی و یحیی گل محمدی قهرمانی آسیا را جشن بگیرند؟ به نظرم وقوع چنین اتفاقی ممکن است.
نالههای یحیی
یحیی گل محمدی کار بسیار ارزشمندی انجام داد و توانست پرسپولیس را به مقام قهرمانی رقابتهای لیگ برتر برساند. حرکت این مربی فوقالعاده ارزش دارد اما در عین حال، من خودم از آقا یحیی گله دارم. واقعاً نمیدانم گل محمدی چرا آنقدر ناله میکند؟ چرا اینقدر از شرایط مینالد؟ در شرایطی که مردم برای گذران زندگی عادی خود مشکلات مالی بسیار زیادی دارند، فوتبالیها که شکر خدا از درآمد خوبی هم برخوردار هستند، نباید اینقدر ناله کنند. وضعیت مردم را ببینند، خودشان را جای آنها بگذرند و کمتر ناله کنند. واقعاً نمیدانم وقتی قرارداد کریستیانو رونالدو و لیونل مسی به طور شفاف اعلام میشود چرا قراردادهای بازیکنان و مربیان شاغل در فوتبال ایران عیان نمیشود و میزان پرداختی آنها نیز صراحتاً گفته نمیشود تا همه بدانند این افراد در طول سال چقدر درآمد دارند.
کیروش در عراق
کارلوس کیروش گزینه تیم ملی عراق بود این در حالی است که میگفتند این بنده خدا به کمتر از نیمکت تیم ملی برزیل رضایت نمیدهد. حالا چطور شده که میخواست سرمربی عراق شود؟ عیار این آقا در کلمبیا مشخص شد. سابقه نداشت که تیم ملی کلمبیا طی دو بازی ۹ گل بخورد اما در زمان سرمربیگری کارلوس کیروش چنین اتفاقی رخ داد. کلمبیاییها سابقه کشتن فوتبالیستهای خودشان را دارند و پس از کسب چنین نتایجی، کارلوس کیروش شانس آورد که تیرباران نشد. به نظرم این مربی باید یک پولی هم میداد تا سرمربی عراق شود. من اصلاً موافق دراگان اسکوچیچ هم نبودم ولی انصافاً با این مربی کروات نتایج درخشانی گرفتیم.
منبع: خبرورزشی