به گزارش سایت خبری پرسون، امید مافی در یادداشتی نوشت: در موسم نام و ننگ که دیگ جوشان آزادی نغمه‌های خونین را با صدای بلند خواند و در سوگ انسانیت نشست، آبی‌های پایتخت کارزار را نیز دودستی تقدیم ساکنان اروند کردند.
همه چیز در عصر شوم میانه اردیبهشت برای لشکر پرادعایی که روزگاری گونه گون گل بر سر دوآتشه‌های خود می‌ریخت تمام شد و قصه تیم عصبی با سکاندار برونگرا و سرکشی که هرچه بر طبل بی‌نزاکتی کوبید، به جایی نرسید، به آخر رسید.
هیچ کس فکر نمی‌کرد ساپینتوی عصبی و نعره‌کش، صد و هشتاد دقیقه مانده به خط پایان اسیر نقشه‌های مهلک خود و حریفان شود و مبهوت و سرگردان فاصله نیمکت برزخی تا رختکن دوزخی را طی کند.
اینبار فوتبال روی بی‌رحم خود را نشان داد و آبودانی‌ها با هزار و یک ترفند قطار لاجوردی را از ریل خارج کردند تا عبدالله ویسی در قامت سوزنبان نفت، نگون ساریِ یک موج بلند را نصیب غریبه پرتغالی کند. اینگونه شد که آزادی تب‌آلود و زخمی جیک نزد و پرچم‌های آبی پاسخی برای دل‌های سرد نیافتند.
رک و پوست کنده باید نوشت استقلال علاوه بر ضعف‌های مفرط در مدیریت باشگاه، به دلخستگان حاضر در مرتع سبز نیز باخت. توپچی‌هایی با نام‌های پرطمطراق که دوبار در یک فصل برابر سپاهان زانو زدند، در دربی شکست مفتضحانه‌ای خوردند و شیشه عمر خود را تقدیم نفت کردند تا از پا بیفتند و سیه بخت آزمون بیست و هشتم لیگ لقب بگیرند.
حالا ساپینتوی مغبون که وعده پوشالی تکرار قهرمانی‌اش به باد سپرده شده، برای جارو کردن خاکستر آمال آبی‌ها از روی سکوها گریزی ندارد جز آنکه دو نبرد صعب جام حذفی را به نام خود سند بزند و با تسخیر این جام شمع‌ها و چراغ‌ها را در خانه روشن کند و از دالان تاریک و بیمناک با لطایف الحیلی بگذرد. صدالبته رستگاری در جام حذفی نیز اتفاق روتین و ساده‌ای نیست و باید دید در دوردست آرزوهای یک پرتغالی ناکام، باد وحشی به روی او و مردانش لبخند خواهد زد!؟ کسی چه می‌داند!
منبع: آفتاب یزد
