صنعت ساختمان، صنعتی که می توانست باعث اشتغال قشر عظیمی از جامعه شود اما کارگران ایرانی را به سوی عراق فراری داد.
سایت خبری پرسون- کارگران ایرانی در کارگاه‌های «ساخت و ساز» مناطق مختلف کشور عراق مشغول به کار هستند تا شرایط اقتصادی خود را بهبود بخشند. آنها با ویزای یک ماهه توریستی از مرزهای ایران خارج می شوند، برای استراحت به کشور باز می گردند و پس از مدتی دوباره با همین ترفند برای امرار معاش به اقلیم کردستان عراق و شهرهای مختلف عراق سفر می کنند.
علت را که جویا می شویم می بینیم در صورتی که یک کارگر ایرانی در ایران هر روز هم کار داشته باشد که ندارد ماهانه ۴/۵میلیون تومان درآمد دارد در حالی که در حالت مشابه در عراق حداقل ماهیانه ۱۴ میلیون درآمد دارد. با توجه به اینکه هزینه روزانه در کشور عراق هم یک پنجم هزینه در ایران است تورم کمر شکن در ایران کارگران را فلج کرده است.
در میان کارگران ایرانی، فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها نیز حضور دارند. که به دلیل بدبینی به آینده و ناامیدی از پیدا کردن کار به کشور عراق رفت و آمد می کنند. این در حالی است که صنعت ساختمان در ایران می تواند با برنامه ریزی درست و اصلاح دستمزد مهندسان، کارگران و جلوگیری از تورم در مصالح ساختمانی رونق عظیمی به کشور بدهد.
صنعت ساختمان یکی از عظیم ترین بخش‌های اقتصادی کشور است. این صنعت فرصت آفرین، می تواند برای رشد اقتصادی و افزایش تولید ناخالص داخلی و اشتغالزایی محرک بزرگی به شمار رود. صنعت ساختمان نقش تولید ثروت و ارزش افزوده در اقتصاد را دارد.
امروزه در کشور‌های در حال توسعه، بیش از ۴۰ درصد فرصت‌های شغلی چه مستقیم و یا غیر مسقیم در حوزه صنعت ساختمان است. دولت باید دست افراد نابلد و اصناف مختلف را از ساختمان سازی و دست دلالان و واسطه گران را از پخش مصالح ساختمانی کوتاه و افراد شاغل را از نظارت ساختمان حذف کند تا شاید رونق به این صنعت باز گردد و از خروج نیروی کارگری و ماهر کشور جلوگیری به عمل آورد و از طرفی با تزریق نیروهای کاردان به ساخت و ساز و نظارت دقیق، با ساخت و ساز ساختمان هایی با کیفیت بیشتر نیز روبرو باشیم.
نویسنده: محسن بازرگان کارشناس ارشد معماری
