یادداشت وارده؛
به گزارش سایت خبری پرسون، جاوید قربان‌اوغلی نوشت: تصور می‌کنم آنچه خاص دولت روحانی بود همان تحریم‌های برجامی مثل بانک مرکزی، کشتیرانی و آزادسازی پول‌هاست و خیلی وقت است که درباره‌اش توافق شده و مشکلی در اینها نبوده. اما چون از محتوای مذاکرات بی‌خبر هستیم و خبررسانی قطره‌چکانی است و کلیات مطرح می‌شود، به نظر می‌رسد آقای عراقچی و تیم مذاکره‌کننده یک مقدار تحت فشار بودند تا فراتر ازآن چیزی که آمریکایی‌ها الان آمادگی دارند در ازای گرفتن امتیازاتی، تحریم‌ها را لغو کنند. می‌دانیم که به تعبیری بالغ بر هزار و 500 تحریم در کته‌گوری‌های مختلفی آمده که برخی مربوط به برجام، حقوق بشری و... است. نمی‌خواهم گمانه‌زنی کنم ولی تصور می‌کنم شاید زودتر از اینها می‌توانستیم حداقل به یک تفاهمی برسیم و آنقدر کش داده نشود که به دولت بعدی برسیم.
هرچند 45 روز وقت هست و به گفته دکتر روحانی حتما به توافق می‌رسیم.از طرفی با تشکیل کمیته جدیدی در ایران مواجهیم که قرار است مذاکرات را رصد کنند و براساس آن تیم مذاکره‌کننده و آقای عراقچی تصمیم بگیرند، بدعتی است که ممکن است به اصل مذاکرات لطمه بزند، زیرا تابه‌حال فرض بر این بوده که یک نهادی به نام شورای عالی امنیت ملی که در راس آن مقام رهبری و خود رئیس‌جهمور بوده که براساس آن آقای عراقچی و قبل از آن آقای ظریف عمل می کردند. حالا اگر قرار باشد تفاهم در آن کمیته متشکل از مجلس و جاهای دیگر بررسی شود به دست انداز افتادن بیشتر است تا اینکه مذاکرات فعلا به نتیجه مطلوب نرسد. اما اینکه رویکرد آقای رئیسی چه خواهد بود؟ به نظر می‌رسد که دچار یک دوگانگی هستیم.
آنچه آقای رئیسی در مناظره‌ها درباره سیاست خارجی که البته بسیار کمرنگ بود، اشاره کرد، می‌شد از آن فهمید اینکه خواهان یک نوع تعامل با جهان است. منتها نمی‌دانم آقای رئیسی در مقابل جناح‌های تندروی اصولگرا که حمایت کردند و برجام واف ای تی اف را قبول ندارند، چه خواهد گفت؟ آیا شاهد یک تعارض در میان جناح اصولگرایان در رابطه با سیاست خارجی خواهیم بود؟ چون اولویت فعلی آقای رئیسی باید حل اف ای تی اف و همچنین مسئله پایان نهایی شدن مذکرات است. امیدوارم آقای رئیسی آنقدر قدرت داشته باشد که بتواند سیستم را قانع و اقناع کند که هم اف ای تی اف در مجمع تشخیص نهایی شود و هم مذاکرات به نتیجه برسد. چون گشایش در روزگار مردم فعلا منوط به سیاست خارجی است. درحقیقت سیاست ما، منوط به سیاست خارجی است و اقتصاد ما هم که رنگ و لعاب سیاسی گرفته باز به نوع روابط ما با جهان و تعاملی که با جهان خواهیم داشت، برمی‌گردد. آرزو می‌کنم که آقای رئیسی با توجه به اینکه حاکمیت هم یکدست شده، بتواند از این دو پُل عبور کنیم که یک مقدار گشایش در حال و روزگار مردم به‌وجود آید.
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.
منبع: آرمان ملی
