مصرف مواد مخدر در قهقرای سیاست

سایت خبری پرسون ـ هومر؛ حماسه سرا و داستان‌سرای بزرگ یونان باستان در یکی از داستان‌هایش به پادشاه دریانوردی اشاره می‌کند به نام اولیس که تصمیم دارد از دریایی عبور کند که تا آن زمان هیچکس قادر به عبور از آن نبوده است، دلیلش نیز وجود عفریته‌هایی بود که در آن دریا زندگی می کردند و خود را به شکل پری های زیبارویی درآورده و آوازهای سحرآمیزی را سر می‌دادند.

این آوازها به حدی مسحور کننده بود که هر کس آن را می‌شنید مست و مدهوش و بی‌اختیار خود را به دریا می‌انداخت تا نزد پری‌ها برود و به این ترتیب طعمه مرگ می‌شد.

اولیس به ملوانانش دستور می‌دهد تا گوششان را از سرب پر کرده و دست و پای وی را به دکل کشتی بسته و تحت هیچ شرایطی حق باز کردن آن را نداشتتد.

با این شیوه آنان به راه افتادند تا به دریای موعود رسیدند. با ورود به منطقه، عفریته‌ها (پری‌ها) ظاهر شده و خواندن آواز را آغاز نمودند.

اولیس با شنیدن آواز پری‌ها شروع به سر و صدا کرده و برای باز کردن دست و پای خود بر سر ملوانانش فریاد می‌کشید اما آنان چون چیزی نمی‌شنیدند دستور قبلی وی را اجرا کردند. به این ترتیب اولیس اولین کسی بود که به سلامت از آن دریا گذشت و آواز زیبای پری‌های دریایی را شنید.

امروز از داستان هومر بیش از سه هزار سال می‌گذرد اما عده‌ای از صاحب نظران‌، مواد مخدر را به پری‌های زیباروی دریای اولیس در داستان هومر تشبیه می‌کنند. عفریته‌ای که با آواز جادویی‌اش جوانان ما را یکی یکی به سوی خود کشانده و آنان را طعمه مرگ می‌سازد.

در پارک نزدیک منزل ما که گاهی برای گذراندن وقت به آنجا مراجعه می‌کنم، 3 گروه جلب توجه می‌کنند:

بچه هایی که به همراه مادرانشان به پارک آمده و با وسایل آن سرگرم بازی هستند، پیرمردهایی که مشغول گپ زدن یا بازی شطرنج یا تخته نردند و جوانانی که مثل نقل و نبات مواد مخدر رد و بدل می‌کنند.

همیشه این سئوال در میان جامعه وجود دارد که چرا در کشور ما هر جرمی که مجازات سنگین‌تری دارد از سایر جرائم مشهودتر و پررنگ‌تر است؟ حمل و توزیع مواد مخدر و معضلات اخلاقی در زمره این جرائمند که به راحتی در میان مردم و حتی در برابر چشمان ماموران دولتی انجام می‌گیرد.

آخرین آمار سازمان ملل در مورد مصرف مواد مخدر حاکی از آن است که ایران بزرگترین مصرف کننده مواد مخدر در جهان است.

دلایل این امر زیاد است اما دم دست‌ترین نظریه‌ای که از دوران کودکی در گوش ما فرو کرده اند این است که مواد مخدر را بلیه استعمار دانسته‌اند. می‌گفتند نظام سلطه برای تخدیر فکر و ذهن جوانان، مواد مخدر را به قیمت ارزان بین آنان توزیع می‌کنند اما هیچگاه پاسخ این پرسش را ندادند که اگر استعمار کار توزیع مواد مخدر را در دست دارد، «مصرف» آن که یک امر ارادی و اختیاری است پس چرا بالاترین مصرف این بلای خانمانسوز متعلق به جامعه ایرانی است؟

واقعیت این است که در این مملکت کسی پاسخگوی این سئوال نیست دولت درگیر معضلات ریز و درشت است، وزارت ورزش و جوانان خودش را با مسائل دیگری درکیر کرده است، آموزش و پرورش از اساس منکر وجود اعتیاد و مصرف مواد مخدر در میان نوجوانان است، در مورد صدا و سیما هم چیزی نگوییم بهتر است.

معتقدم در این شرایط مبارزه با مواد مخدر امری ناشدنی است. شرایط امروز جامعه ما به آسمانی ابری شباهت دارد که هر لحظه منتظر بارش باران سیل آساست، جلوی ریزش باران را نمی‌توان گرفت اما می‌توان چتری را همراه خود داشت تا از عواقب باران در امان بود.

نویسنده: اردشیر محمدی ـ فعال رسانه‌ای