ورزش همگانی پازل دیده نشده نشاط اجتماعی

یادداشت/ ورزش همگانی را می توان حلقه مفقوده نشاط اجتماعی در جامعه ایرانی، اسلامی با رویکرد سنتی یا صنعتی دانست و با برنامه ریزی و ارایه چشم انداز گام قوی در راستای کاهش افسردگی و ناهنجاری های مرتبط در جامعه برداشت.
تصویر ورزش همگانی پازل دیده نشده نشاط اجتماعی

به گزارش سایت خبری پرسون، ورزش همگانی را می توان بسیار ساده تعریف کرد؛ به مجموع فعالیت ها و برنامه‌های دارای تحرک فیزیکی و غیرفیزیکی گفته می شود که برای تمام گروه های سنی با هر نژاد و مذهب و جنس با وسیله یا بدون وسیله ورزشی قابل انجام است.

حوزه‌ ورزش همگانی را می توان شامل فعالیت بدنی، اوقات فراغت، فعالیت ‌های تفریحی، ورزش‌ ها و بازی‌های بومی محلی و فعالیت حین سفر (گردشگری و طبیعت‌گردی) دانست.
ورزش همگانی در جامعه، یعنی ورزش برای همه افراد جامعه از کودک ۵ ساله تا سالمند ۹۰ ساله که فعالیت‌ های جسمی اعم از بازی ‌های غیرمنظم و خودجوش بومی تا تمرین ‌های بدنی منظم را در بر گرفته و شامل ورزش صبحگاهی، فعالیت در پارک‌ها و فضای باز، کوهپیمایی یا کلاس ‌های آمادگی جسمانی شده و عموما به ورزش‌ های گروهی غیر رقابتی و بدون هزینه یا ارزان ‌قیمت اطلاق می‌ شود.

در واقع ورزش همگانی را می توان انفرادی یا گروهی انجام داد و در اصل ماجرا تفاوتی نداشته و ندارد.

در حوزه ناهنجاری های اجتماعی در شهرها اغلب کارشناسان بر این باورند که با ورزش های ساده حتی ابتدایی می توان افزایش نشاط در فرد وکاهش پالس های افسردگی و نا امیدی در جامعه را ایجاد کرد.

به طور مثال در شرایطی که جوان ایرانی حتی بر اثر بحث بر سر جای پارک خودرو آمادگی درگیری با همنوع خود را دارد باید به این نکته اشاره کرد که این ناهنجاری ناشی از عدم آرامش روحی و روانی است، بنابراین همین یک نکته کافی است تا به اهمیت توسعه ورزش همگانی در جامعه پی ببریم.

با توجه به موارد ذکر شده باید به کارکرد اجتماعی ورزش همگانی که دربرگیری همه‌ افراد جامعه است نیز اشاره کرد که به دلیل کارکردهای مثبت آن از نظر جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی، ایجاد روحیه نشاط، شادی و امید و خودباوری در شخص را به همراه دارد.

ورزش همگانی در واقع شکلی از فعالیت‌های جسمانی است که سلامت بدنی را بهبود می‌بخشد و باعث ارتقای روابط اجتماعی در جامعه می شود.
در حقیقت اگر هر فرد یا همه‌ افراد جامعه در طول هفته ورزش کنند، به طور حتم کاهش چشمگیر ناهنجاری های اجتماعی همچون درگیری، نا امیدی، افسردگی و خودکشی در جامعه را شاهد خواهیم بود.

میتوان گفت کم کاری یا دید کوتاه مدیران و دست اندرکاران این حوزه باعث شده که ورزش همگانی که میتواند پله ترقی ورزش حرفه ای و قهرمانی باشد در جایگاه اصلی خود قرار نگرفته و تبدیل به حیاط خلوتی برای انجام گزارش عملکرد های روزمره شود.

ایجاد چشم انداز و استفاده از توانایی دستگاهای مرتبط با آسیب اجتماعی میتواند ثمره کاهش ناهنجاری های اجتماعی در ایران اسلامی شود و حتی پیشنهاد میشود درصد کوچکی از بودجه های مقابله با اعتیاد و مسائل مرتبط به حوزه ورزش همگانی اختصاص یابد .

لازم به ذکر است که جای خیرین و گروهای جهادی و انسان دوستانه نیز در این حوزه خالی بوده و به شدت نیاز میشود .

یاداشت: رضابراتی پژوهشگر حوزه ورزش وجوان

281954

مطالب مرتبط