آیا ادعای ریحانه پارسا مورد بررسی قانونی قرار می گیرد؟ / حق با چه کسی است؟

به گزارش سایت خبری پرسون، در سال‌های اخیر بسیاری از بازیگران زن در سینمای ایران در مورد پیشنهادهای بی‌شرمانه ای که از سوی سینماگران در قبال دریافت نقش به آن ها شده است سخن به میان آورده اند اما، تا به حال هیچ کس نامی از شخص خاصی که او را مورد آزار جنسی قرار داده، به میان نیاورده است. حتی صدف طاهریان که عکس ها و فیلم های مبتذلی از خودش در قالب مدلینگ منتشر نموده نیز این ادعا را مطرح نموده بود اما اسمی از هیچ شخصی بر زبان نیاورد.

شکل متفاوت اعتراض به آزار جنسی در هالیوود و سینمای ایران

چند سال قبل در هالیوود جنبشی به نام me too یا من هم با موضوع اعتراف به متحمل شدن آزار جنسی پدید آمد. یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های جنبش اعتراضی به تعرض و آزار جنسی در ایران و هالیوود، این است که در هالیوود شجاعانه و آزادانه نام فرد متجاوز، متعرض و آزارگر را بر زبان می‌آورند و ادعای آن‌ها از سوی مراجع قضایی و سینمایی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

در چندین موردی، صحت ادعای بازیگران اثبات شده و در برخی از موارد نیز فردی که به عنوان آزارگر معرفی شده بود از جرمش تبرئه گردید.

در مورد فردی که ادعاهای هنرمندان در مورد سوءرفتارهای جنسی وی به اثبات رسیده است می‌توان به هاروی واینستان اشاره کرد که حتی همسرش نیز از رفتارهای ناشایست وی بی اطلاع بود، اما طبق شهادت تعداد بسیاری زیادی از هنرمندان، وی مجرم شناخته شد و سمت هایش را در سینما از دست داد. حتی مجسمه وی نیز از هالیوود برداشته شد و همسرش نیز به زندگی مشترکش با او پایان داد.

اما در ایران تا به حال هیچ‌کس نامی از فردی به عنوان آزارگر جنسی به طور واضح نبرده است. هر چند که گاهی در اخبار حوادث، بدون بردن نام سلبریتی، اشاره شده است که فردی از آن ها به عنوان متجاوز شکایت نموده است اما با توجه به ناشناخته ماندن نام، تا به حال برچسب آزارگر جنسی بر روی هیچ یک از هنرمندان نخورده است.

برای نخستین بار در سینمای ایران

نخستین فردی که در سینمای ایران فعالیت داشته است و پس از ادعای مورد سوءاستفاده قرار گرفتن، نام فرد خاطی را ذکر نموده ریحانه پارسا است. هرچند که در مورد ادعای وی محل تردید بسیار زیادی باقی است اما باید این ادعا به شیوه قانونی و صحیح مورد بررسی قرار بگیرد.

چه این ادعا در نهایت رد شود و چه مورد تایید قرار بگیرد، باید پیش از تایید یا تکذیب مراجع ذی‌صلاح قانونی آن را مورد بررسی قرار بدهند.

خصوصا آن که در سال‌های اخیر موضوع آزار جنسی و پیشنهادهای بی‌شرمانه در سینمای ایران، از سوی افراد بسیار زیادی مطرح شده است اما؛ به علت گنگ بودن ادعاها هیچ اتفاقی خاصی که بتواند به پاک سازی فضای سینمای ایران کمک نماید، رخ نداده است.

گنه کرد در بلخ آهنگری به ششتر زدند گردن مسگری

ریحانه پارسا چند روز پیش آشکارا از سیاوش اسعدی به عنوان فردی که در 16 سالگی به او تعرض نموده نام برده است که نخستین واکنش نسبت به ادعای بدون سند وی حمله اوباش اینستاگرامی به صفحه همسر سابق نورا هاشمی بوده است.

نورا هاشمی که سال ها مساله طلاقش از این کارگردان را از دید رسانه ها پنهان کرده بود، در واکنش به حملات مجازی بدون دفاع از هیچ کدام از دو سر این ماجرا تنها اظهار داشت که از همسر سابقش سال ها جدا شده است و امیدوار است که حق به حق دار برسد.

البته سیاوش اسعدی کارگردان فیلم موفق درخونگاه نیز تاکنون جز سکوت هیچ واکنشی نسبت به این ماجرا نداشته است.

هاتف علیمردانی که سابقه دوستی با این کارگردان را دارد با قرائت شعری به دفاع از وی پرداخت.

کار درست چیست؟

البته نه شعر خواندن علیمردانی و نه پست های اینستاگرامی ریحانه پارسا، هیچ‌کدام نمی تواند دال بر صحت ادعا به حساب بیاید. تنها قانون است که می‌تواند روشن‌کننده حق از باطل باشد.

تا به اینجا برخی از مردم پنداشته اند که این رفتارهای بازیگر سابق سینمای ایران، با هدف حاشیه سازی و جلب توجه بوده، برخی دیگر اما بر این باورند که شواهد و قرائن دال بر درست بودن سخنان این بازیگر است و مشوق او در افشاگری بودند.

اما برخی دیگر معتقدند که حتی بر فرض درست بودن حرف های ریحانه پارسا باید وی سکوت پیشه کند تا اینکه تابوی این مسائل در جامعه شکسته نشود.

به هر حال، حقیقت این است که فردی که مورد تعرض قرار گرفته حق دارد اعتراض نماید.

شکل جهانی آزار جنسی

بر طبق آنچه که از آمارهای جهانی به دست آمده است در سراسر جهان نزدیک به نیمی از زنان شکلی از اشکال آزار جنسی را تجربه نموده‌اند و به همین خاطر دچار مشکلات روحی و جسمی فراوان شده اند.

از همین مساله تعرض و تجاوز جنسی چه به صورت کلامی باشد و چه به صورت فیزیکی باید مورد بررسی قرار گیرد و برای متجاوز مجازاتی تعیین شود تا این رفتار به عنوان یک اتفاق عادی در اجتماع، قابل پذیرش نباشد.

البته یکی از مهم‌ترین نکاتی که باید از چشم پوشی نشود، آن است که تجربه خشونت جنسی تنها برای زنان اتفاق نمیفتد و بسیاری از پسران و مردان نیز، سابقه دیدن چنین آزارهایی را دارند، اما حتی آن ها نیز به دلایل اجتماعی از بیان آن واهمه داشته اند.

قربانیانی که مجرم شناخته می‌شوند!!!

یکی دیگر از باورهای رایج و غلط عامیانه که بسیار جا افتاده، آن است که در بسیاری از اوقات فردی که مورد آزار و تعرض قرار گرفته را مجرم می‌پندارند.

اما سال 2018 نمایشگاهی در بروکسل بلژیک برپا شد که در آن لباس‌های افرادی که مورد تجاوز قرار گرفته بودند به نمایش درآمده بود.

تمامی لباس‌ها شکلی ساده داشتند. این نمایشگاه عملا ثابت کرد که نوع پوشش قربانی تاثیر در جلوگیری از تجاوز نداشته است.

جالب است که بدانید یکی از این لباس‌ها یونیفرمی متعلق به یک پلیس بود. در حال قربانی تجاوز به هیچ عنوان نباید مقصر شناخته شود.

حق با ریحانه است یا سیاوش؟

درست است که رفتار اجتماعی و سبک زندگی ریحانه پارسا به هیچ عنوان مورد تایید نیست؛ اما با توجه به اینکه مورد تعرض قرار گرفتن ممکن است یکی از دلایل بروز رفتارهای ناهنجار این بازیگر شده باشد، باید ادعای وی از سوی مراجع قانونی مورد بررسی قرار گیرد.

حتی در صورت اثبات دروغ بودن ادعایش، آبروی سیاوش اسعدی به عنوان یک کارگردان به وی باز خواهد گشت.

چرا که اتفاقاتی که در فضای مجازی افتاده است حکایت از آن دارد که تعداد زیادی از مردم حرف های این بازیگر سابق را باور کرده اند.

نویسنده: پگاه ماسوری