تجربه جدید ایرانی ها از نایابی کالاهای موردنیازشان!

به گزارش سایت خبری پرسون، نایاب شدن بعضی از کالاهای اساسی و پر مصرف، تجربه ای جدید برای بسیاری از ایرانی ها بوده است. مخصوصا برای جوانترها که جنگ و مشکلات بحبوحه دوران جنگ تحمیلی را درک نکرده اند. کمیاب شدن برخی از کالاها مانند روغن سرخ کردنی، یکی از مواردی است که اگر از قبل از نایابی اش، اعلام می شد، احتمالا برای بسیاری از مردم باورکردنی هم نبود. چه برسد هفته ها روغن نداشته باشند و به دنبال راه های جایگزینش بگردند روغن نباتی یکی از کالاهایی بوده است که در چند ماه اخیر، ذهن بسیاری از مردم را به خود درگیر کرده است. درگیری که به خواب هم نمی دیدند.

برای بسیاری از مردم، قابل هضم نبوده است که کشور بزرگی همچون ایران که در بسیاری از حوزه ها، به پیشرفت های بزرگی رسیده است و تحصیل کرده ها و دانشمندان بسیاری را در حوزه های مختلف پرورانده است، چطور در تهیه کالاهایی در کشور ناتوان مانده و حتی پس از قول و وعده های پیاپی، نتواند به درستی آنها را تهیه کند. با وجود اینکه مردم از جنگ اقتصادی و تحریم ها و مشکلات ناشی از انتشار کرونا و بسیاری از علل دخیل در این قضیه، آگاه بودند اما می توان گفت قدرت ایران را بیشتر و بالاتر از این می دیدند که در تهیه محصولات موردنیاز کشور عقب بیفتد.

در فضای مجازی، از پیام های رد و بدل شده مردمی، متوجه می شویم که هموطنانمان، بعضی از مسئولانشان را مقصر این کمبودها می دانند و معتقدند که این افراد در جایگاه های مناسب خود ننشستند.

به طور مثال، دوباره از روغن می گوییم که ماه ها نایاب شد و مدتی به بازار رسید و دوباره کمیاب و دور از دسترس شد. روغن خوراکی اعم از جامد و مایع به ویژه روغن سرخ کردنی از جمله ملزومات و مایحتاج ضروری و جدی سبد هر خانواده است که بدون استفاده از آن پخت و پز بسیاری از غذاها ممکن نیست؛ واقعیتی که ایجاب می کند این ماده غذایی به وفور در دسترس شهروندان قرار داشته باشد و آنها برای تأمین روغن ارزان و با کیفیت با مشکل چندانی رو به رو نباشند.

ضرورت این مهم در حالی احساس می شود که در سال جاری بارها مردم مناطق مختلف کشور به ویژه شهر تهران در تأمین و خرید سریع و ارزان روغن با مشکلات جدی رو به رو شدند.

پس از یک دوره قحطی روغن خوراکی به ویژه روغن سرخ کردنی در سوپر مارکت ها و مراکر فروش که پاییز سال جاری رخ داد و مسئولان امر وعده حل سریع مشکل را دادند، حالا و در آستانه آغاز سال جدید شمسی بار دیگر این مشکل تشدید شده است.

به طور مثال 27 دی ماه سال جاری حسن حنان- معاون بازرگانی داخلی شرکت بازرگانی دولتی ایران با اشاره به این که هیچ کمبودی در تأمین روغن مصرفی خانوار و صنفی صنعت نداریم، بر لزوم حمل روغن خام توسط کارخانجات تولید روغن تاکید کرد و گفت: نیاز مصرفی کشور در هر سال یک میلیون و 600 هزار تن است که 90 درصد آن از طریق واردات روغن خام تأمین می‌شود.

وی تصریح کرد: تأمین روغن مصرفی کشور پروسه بسیار مشکلی است که پس از واردات روغن خام، توسط کارخانجات تولید و ساخته می‌شود و در سراسر کشور از طریق شبکه‌های زنجیره‌ای توزیع می‌شود.

معاون بازرگانی داخلی شرکت بازرگانی دولتی ایران گفت: به طور متوسط نیاز سرانه مصرف در هر ماه دو لیتر است که کوچک‌ترین وقفه در تأمین سبب ایجاد کمبود می‌شود که البته این موضوع دو ماه قبل به وقوع پیوست که با هوشیاری و تدبیر تأمین کنندگان روغن از بخش دولتی و خصوصی این مشکلات برطرف شد.

حنان اضافه کرد: در حال حاضر هیچ مشکلی در زمینه تأمین کالاهای اساسی گندم روغن برنج و شکر در کشور نداریم.

علی رغم وعده و وعید مسئولان در دی ماه، ما شاهد این هستیم که مشکل مورد اشاره همچنان ادامه دارد. البته مشکل شهروندان در تأمین روغن خوراکی این بار با دفعات پیشین یک تفاوت جدی دارد و آن هم اینکه اکنون مشکل تولید روغن در شرکت های تولید کننده چندان جدی نیست و آنچه به بروز بحران و چالش منجر شده است، عدم توزیع منطقی و مناسب روغن در مراکز فروش است.

صرف نظر از مراکز بزرگ خرید و فروش کالا اعم از فروشگاهی و یا اینترنتی که بررسی های میدانی و مجازی نشان می دهد در فروش این محصول عملکرد خوبی ندارند.

همچنین سوپر مارکت ها نیز اینگونه اظهار می کنند که به دلیل شرط و شروط غیر قابل قبول مراکز تولید و پخش کننده روغن خوراکی از تهیه و فروش این محصول معذور هستند.

فروشنده یکی از همین سوپر مارکت ها در گفت و گو با «سایت خبری پرسون» اینگونه اعلام کرد که به دلیل شرط و شروط عجیب و غریب شرکت های تولید کننده روغن خوراکی، تمایلی به خرید این محصول از آنها و فروشش ندارد.

سوالی که جواب ندارد این است که چرا مسئولان که وضع بازار را همیشه رصد می کنند و ازمیزان تقاضا و میزان عرضه کالایی همچون روغن، آگاهند، قبل از بحرانی شدن برایش چاره ای نمی اندیشند؟

همانطور که گفتیم، تجربه جدیدی ایرانی ها از کمبود برخی از کالاها داشتند و همین باعث گردید که ترس و نگرانی شان نسبت به آینده افزایش یابد. از یکطرف گرانی ها و از طرفی کرونا، سالی پر از دغدغه را برای همه ایرانیها مخصوصا برای قشر کارگر وضعیف و ضعیف تر جامعه مان به همراه آورد.

نکته ای که گفتنش ضروری به نظر می رسد این است که هموطنانمان به جرات فکرنمی کردند که کشوری همچون ایران در تهیه و توزیع اقلام و کالاهای موردنیازشان در بماند. مانند ماهها در انتظار کارت ملی ماندن، صف های طولانی مرغ، گران شدن یکباره تخم مرغ و نایابی روغن نباتی و بسیاری اقلام دیگر که یا بسیار گران شدند که دورشان را خط کشیدند و یا مجبور شدند کم و کمتر بخرند.

در نتیجه، می بینیم که عملکرد مسئولان و ناظران بازار، آنقدر بااهمیت است که می تواند به هزاران سوال باقی مانده در ذهن مردم پاسخ دهد. ای کاش مسئولانمان با دقت و درایت بیشتری بر عملکرد تولید و توزیع نظارت کرده و سبب نشوند برای کالاهایی که در خواب هایمان هم نایاب نمی شوند، آدرس به آدرس و کوچه به کوچه به دنبال تهیه کردنشان باشیم.