قصه‌های کرونا و واکسن

به گزارش سایت خبری پرسون، سینا قنبرپور در یادداشتی نوشت:

قصه‌های ما و «کرونا» قرار نیست به این زودی تمام شود. شاید حتی اگر خود ویروس به عنوان میهمانی عجیب و غریب که حکایت کنگر خورده و لنگر انداخته روزی بار خود را ببندد و بخواهد از خانه‌های ما برود اما قصه‌ها و حاشیه‌هایش چنان باشد که ما مانع از رفتنش شویم. ما و «کرونا» تا چند روز دیگر یک ‌سال است رسما همنشینیم ولی هنوز باور نکرده‌ایم که این میهمانی که بی‌دعوت همه ما را به میزبانی واداشته همچنان «ناشناخته» است. مفهوم «ناشناختگی» آن هم بعد از یک سال با خود آثار و تبعاتی دارد که اگر به درستی به آن مفهوم توجه کنیم ضمن اصلاح بسیاری از رفتارها از بسیاری قصه‌ها و حاشیه‌ها هم کاسته می‌شد.

روزی گمان می‌کردیم اگر واکسن کووید19 ساخته شود از شر این میهمان ناخوانده خلاص می‌شویم. اما واقعیت این است که چنین تصوری در عمل رخ نداده و به این زودی‌ها هم رخ نخواهد داد. جالب است اپیدمیولوژیست‌های مختلفی بر این نکته تاکید دارند اما باز هم کمتر گوش شنوایی برای آن هست؛ حتی اگر واکسن کرونا موثر باشد دست‌کم باید آثار بالینی آن برآورد شود و این اتفاق نمی‌افتد مگر با مرور زمان.

آنچه تاکنون شاهدش بوده‌ایم جهش‌های مختلف ویروس کرونا بوده است. ویروسی که ابتدا بسیاری از ویروس‌شناسان آن را در خانواده ویروس‌های سرماخوردگی زیاد جدی نمی‌گرفتند با ما چنان کرده که اینک هیچ‌ متخصصی به قطعیت نمی‌داند با چه ویژگی‌ها و رفتارهایی روبه‌روست. فقط کافی است نگاهی به وضعیت کشور انگلیس بیندازیم که از حدود دو ماه قبل واکسیناسیون را آغاز کرده است. این کشور در حال حاضر با مرگ روزانه بالایی دست و پنجه نرم می‌کند.

آخرین آمار مرگ روزانه در انگلیس در تاریخ 18 بهمن 99 (فوریه) 828 نفر بوده است. جمعیت واکسینه شده از 12 میلیون نفر در بریتانیا گذشته است و این در حالی است که جمعیت بریتانیا 67میلیون و 842هزار نفر است. به عبارتی 17درصد از جمعیت این جزیره واکسینه شده‌اند. یکی از بحث‌هایی که مطرح می‌شد این است که واکسن می‌تواند چرخه شیوع ویروس را بشکند. اما آنچه در این کشور در حال وقوع است نشان از آن دارد که این فرض هم نقض شده است. به عبارت دیگر پرسش آن است که اگر واکسن ساخته شده‌ای که همه انتظار داریم سریع‌تر ما را از شر آثار و تبعات میهمانی ویروس کرونا در خانه‌های‌مان نجات دهد

در برابر جهش‌ها و رفتارهای این ویروس ناتوان باشد چه سرنوشتی خواهیم داشت؟ در ایران که تازه واکسیناسیون از امروز برای اقشار دارای اولویت قرار است شروع شود قصه‌ها و حاشیه‌های کرونایی بسیار بوده است و بخش اعظمی از این تنوع ناشی از آن است که کمتر کسی در ایران باور کرده است که این ویروس «ناشناخته» است. اگر می‌پذیرفتیم که با چیزی ناشناخته طرفیم هیچ‌گاه به قطعیت اظهارنظر نمی‌کردیم که اگر واکسن زودتر خریداری شده بود چنان می‌شد یا اگر‌های دیگر. در بحث خرید واکسن و تامین امنیت برای کادر درمان و اقشار آسیب‌پذیر هم هیچ بحثی نیست. اما واقعیت آن است که حتی با وجود واکسن شاهد فعالیت موثر کرونا و مرگ‌های ناشی از آن هستیم.

ما در ایران به واسطه محدود کردن ترددهای شبانه و کاهش تجمعات کوچک و متوسط توانسته‌ایم آمار مرگ را از حدود 500 هموطن در روز به زیر 100 برسانیم. اما قصه‌های کرونایی ما به ویژه در شبکه‌های اجتماعی ادامه دارد، آن‌هم در آستانه یک تعطیلی دیگر که بیم ‌آن می‌رود باز هم مردم بخواهند با رفتن به سفر بستر افزایش قربانیان کرونا را فراهم کنند. زنگ خطر برای ما ایرانی‌ها یک‌بار دیگر با از دست دادن 2 فوتبالیست سابق کشورمان به صدا درآمد. حتی به درستی موضوع را بررسی نکردیم که محل انتقال ویروس کرونا و جایی که این دو مرحوم بودند یک استودیوی تلویزیونی بود و هیچ‌کس در میان برنامه‌سازان و مدیریت صدا و سیما مسوولیتی در این زمینه گردن نگرفت اما تا بود و بود اظهارنظر درباره این بود که اگر واکسن داشتیم چنین و چنان می‌شد.

باز هم جالب است که هیچ‌کس نمی‌گوید اگر واکسن داشتیم چگونه از مرگ مرحوم مهرداد میناوند و مرحوم علی انصاریان جلوگیری می‌شد؟ جالب است در انگلیس تازه قرار است تا دو هفته دیگر واکسیناسیون افراد سالمند تمام شود. در همه دنیا نیز اولویت‌هایی برای تزریق وجود دارد و در هیچ کجای دنیا قرار نیست همه مردم واکسن بزنند. فرض کنیم ما هم همزمان با انگلیس واکسیناسیون را شروع کرده بودیم، آیا مرحوم علی انصاریان و مرحوم مهرداد میناوند مشمول تزریق واکسن می‌شدند؟ اما آنچه در این روزها شاهدش هستیم قصه‌ها و حاشیه‌های بسیار از کرونا به ویژه در شبکه‌های اجتماعی است. شاید اگر همه ما فقط همین موضوع و همین ویژگی ویروس کرونا یعنی «ناشناختگی» را باور کرده بودیم شیوه برخوردمان متفاوت از الان بود؛ ناشناختگی.

منبع: اعتماد